De meer dan duizend leugens van de regering Bush

Charles Lewis en Reading-Smith tonen in een onderzoek van hun non-profitorganisatie Center for Public Integrity (www.publicintegrity.org) de berg leugens aan. Minstens acht regeringsfunctionarissen, waaronder president George W. Bush, vice-president Dick Cheney, voormalig veiligheidsadviseur Condoleezza Rice, ex-minister van Defensie Donald Rumsfeld en voormalig secretaris van defensie Paul Wolfowitz, logen ons alleen al zo’n 532 keer voor dat Irak massavernietigingswapens had of deze probeerde te produceren. En verder waren er volgens hen banden tussen al-Quada en Saddam Hussein. Bush scoorde met 260 (controleerbare) leugens het hoogst. Hij verdient daarmee de eretitel aartsleugenaar. Toenmalig premier van Engeland, Tony Blair, voegde zich zonder blikken of blozen in de rij van leugenaars van de Amerikaanse regering en maakt nu internationaal carrière.

Inmiddels begint het tot de publieke opinie door te dringen dat de Amerikaanse regering uit een clubje geroutineerde leugenaars bestaat en dat er inmiddels zeker al een paar duizend leugens verteld zijn. Mogelijk zijn de beroepsleugenaars door Plato geïnspireerd of hebben ze een speciaal gen dat de gemiddelde burger mist. Het alleenrecht op de leugen beperkt zich overigens niet alleen tot de ‘dienaren’ der staat. Menigeen die macht uitoefent komt in de valkuil van leugens terecht. Een psycholoog beweerde eens dat af en toe liegen goed is voor de hersenen. Leugendetectors zijn inmiddels net zo onbetrouwbaar geworden als degenen op wie ze aangesloten zijn, en nieuwe technieken om leugenachtig gedrag te ontdekken vertonen vele manco’s. Gelukkig vertoont een stalen gezicht soms een zwakke plek.

Ondertussen groeit de vervreemding tussen burger en staat. Diep wantrouwen en scherpe afkeuring nemen in diverse landen toe. In een klimaat van geperverteerde macht gedijt de leugen nu eenmaal goed. Ruw taalgebruik en onhoffelijkheid maken het er allemaal niet beter op. Opvoeden in waarheid, zoals Gandhi onderwees, lijkt niet meer aan te spreken. Waar trouwens te beginnen als de media, de geschiedenisboeken, de wetenschap en de godsdienst talloze leugens overleveren en weinig kritische vragen stellen? Steeds meer mensen krijgen de manipulaties in de gaten. De CFR, VN, NAVO, Trilaterale commissie, het Europarlement, de Bilderbergers en talloze geheime genootschappen blijken aan de touwtjes te trekken en manipuleren of beheren tegelijkertijd vaak de media. Desinformatie tiert welig in medialand en leugens worden in zilverpapier verpakt om tenminste een glans van waarheid weer te geven. Totdat de verpakking er wordt afgehaald en de leugen zichtbaar wordt.

Inmiddels wordt het woordje leugen steeds meer vervangen door vergissing.

Zo vergiste Hillary Clinton zich toen zij dacht dat haar helikopter die in Kosovo landde, beschoten werd. Snel vluchtte ze weg, zocht dekking voor de rondfluitende kogels… Archiefbeelden tonen echter aan dat de helikopter in alle rust landde. Niets aan de hand. De emotionele druk van de campagne was oorzaak van deze vergissing. Excuses... Ik vraag me wel af wat Hillary zal zeggen als ze straks toch nog onverwachts president van de VS wordt en Airforce One in Bagdad landt voor een bliksembezoek.

Vergiste Bill zich ook toen hij bleef liegen in de Monika Lewinsky-affaire? Dat grapje kostte de staat bijna 60 miljoen dollar aan onderzoek. Aan 9/11 werd nauwelijks een paar miljoen aan onderzoek uitgegeven, terwijl vele publicaties en video’s talloze leugens aantonen. The 9/11 Commission Report. Omissions and distortions, geschreven door hoogleraar David Ray Griffin, is hier maar één voorbeeld van. Hulde aan de media die zoveel aandacht aan dit rapport hebben besteed!

Het presidentschap zelf is een leugen geworden. Krachtige lobbies hebben de kandidaten in hun greep. Verkiezingsbeloftes blijven vaak alleen maar beloftes. Een presidentieel gezicht opzetten, wat handjes schudden, kindjes optillen, af en toe de tegenkandidaat onderuithalen, zijn of haar verleden omspitten, een bevlogen toespraakje… Dat doet het allemaal goed in het verkiezingscircus van brood en spelen. Tallozen beginnen het echter door te krijgen, worden er doodmoe van, onverschillig, onpasselijk, opstandig.

We kunnen straks kwartetten. Met rijk gekleurde kaarten van Watergate, Enrongate, Halliburtongate, Irangate, Afghanistangate, Uruzgangate, Bin Ladengate, Eurogate…

Wat is waarheid? Pilatus vroeg het zich al af toen hij Jezus uitleverde en zijn handen waste in water. Als teken van onschuld. Voor nazi-propagandaminister Joseph Goebbels was ‘de waarheid de dodelijke vijand van de leugen’. De Griekse filosoof Socrates daarentegen, veroordeeld tot het drinken van de gifbeker, zei vlak voor zijn dood: ‘Socrates kun je doden, de waarheid nimmer.’

De Boeddha onderrichtte 2600 jaar geleden dat één leugen vele andere leugens nodig heeft om bedekt te worden. Epimenides zei eens: ‘Alle Kretenzers liegen altijd.’ Epimenides was een Kretenzer. Loog hij dan ook? De apostel Paulus beaamde wat Epimenides zei. In zijn brief aan geloofsgenoot Titus (1:12) schreef hij dat Kretenzers ‘onverbeterlijke leugenaars’ zijn. Fijntjes voegde hij eraan toe dat ‘deze getuigenis waar is’.

Anno 2008 meldt Tjeenk Willink, vice-president van de Raad van State en ‘onderkoning van Nederland’ in een interview over het Fitna-debat in de Telegraaf van 19 april 2008:‘Vreemd dat de Kamer geen vuist maakte en het aan de opiniepeiling overliet wie er nu heeft gelogen.’ Overigens wilde D66 wel een onderzoek, maar dat werd afgewezen. Volgens opiniepeilingen gelooft 1/3 van de Nederlandse bevolking Wilders. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat 2/3 vindt dat de regering loog. Gelukkig maar dat er geen Kretenzers in de regering en de Kamer zitten.

Maar ook zonder Kretenzers worden er talloze leugens verteld. Over het EU-referendum, de Europese grondwet, de deelname aan de oorlog in Irak, de ‘opbouwmissie’ in Uruzgan, de chip, UMTS-masten, opslagplaatsen van kernraketten en vaccins…. Voordat we er erg in hebben zijn we ook in Europa op weg naar duizend leugens.

Het wordt tijd dat ‘de dag van respect’ ínternationaal wordt ingevoerd. Dan kan de rest van het jaar gewoon overal worden doorgelogen. De tijd dat de politiek onkreukbaar was lijkt ver achter ons te liggen. Spijtig. Iets in de ziel van veel kiezers knakt… Misschien maar goed dat de aanspreektitel ‘excellentie’ niet meer wordt gebruikt. Die moet je verdienen.

Er is trouwens een nieuwe Rita op komst. Een politieke orkaan: ‘Niet rechts, niet links, maar recht door zee.’ Gaan we dan toch nog klimaatgevoelig worden? Heeft vast iets met de leugens over het broeikaseffect te maken. Spaarlampen aan, gaskachels uit! Rita komt eraan!