Blokkade Gaza

Wo 23 Januari 2008 02:11 | Astrid Essed | 4112 keer bekeken | 3 reacties | 0 x aanbevolen | Artikel voorlezen

Geachte lezers van Yayabla,

Uiteraard bent u op de hoogte van het feit, dat de Israelische autoriteiten recentelijk zijn overgegaan tot een algehele afgrendeling van Gaza, waardoor onontbeerlijke hulpgoederen als medicijnen en voedsel, de Gazaande burgerbevolking niet bereikte
Onder druk van zware internationale kritiek heeft Israel de maatregel tot zoverre ''afgezwakt'', dat er nu enige brandstof wordt doorgelaten, die ook, samen met stroom, al maanden door de Israelische autoriteiten hetzij geheel, hetzij gedeeltelijk werd geblokkeerd

Het moge echter duidelijk zijn, dat zolang er geen sprake is van algehele opheffing van de blokkade, de humanitaire situatie verder zal verslechteren en Israel zich schuldig maakt aan een van de ergste mensenrechtenschendingen tegen een burgerbevolking

Ik verwijs eveneens naar de rapportage van het Rode Kruis, tav Gaza en de bezette Westelijke Jordaanoever

Zie

http://www.icrc.org/Web/Eng/siteeng0.nsf/html/palestine-report-131207
 

 


Naar aanleiding van deze blokkade heb ik aan een aantal Nederlandse en Belgische kranteredacties, een ingezonden stuk doen toekomen, dat ik bij dezen onder P/S vermeld


Vriendelijke groeten

Astrid Essed



P/S

Ingezonden stuk



Geachte Redactie,

Ondanks de recentelijke versoepeling van de Israelische blokkade van Gaza, waardoor er weer enige brandstof wordt toegelaten, is er pas sprake van een werkelijke verbetering van de humanitaire situatie van de burgerbevolking, wanneer de blokkade wordt opgeheven.

 

De humanitaire situatie was reeds zorgwekkend vanwege een eerdere Israelische blokkademaatregel, waarbij brandstof en stroomtoevoer naar Gaza ernstig werd beperkt, waardoor met name ziekenhuizen niet naar behoren konden functionneren.

Als rechtvaardiging wordt door de Israelische autoriteiten aangevoerd, dat dit een reactie is op Palestijnse raketbeschietingen op het Israelische stadje Sderot, waarbij burgerdoden zijn gevallen
Hoewel dergelijke raketbeschietingen als militaire aanvallen tegen een burgerbevolking, ernstige mensenrechtenschendingen zijn, geldt hetzelfde voor de Israelische blokkade-maatregelen, aangezien volgens het Internationaal Recht, iedere tegen een burgerbevolking genomen represaillemaatregel, als ''collectieve straf'', verboden is
Bovendien hebben de Israelische autoriteiten de internationaalrechtelijke verplichting tot bescherming van de Gazaanse burgerbevolking, aangezien er nog sprake is van een bezettingssituatie, door de Israelische controle van grenzen en luchtruim

Verder is bij Israelische aanvallen op Gaza eveneens sprake van ernstige mensenrechtenschendingen, zowel door willekeurig schietgedrag in woonwijken als luchtbombardementen met non-precisiewapens, met als resultaat een groot aantal burgerslachtoffers

Het verdient dan ook aanbeveling, dat de internationale gemeenschap niet alleen aandringt op beeindiging van de Gaza-blokkade en een oproep doet aan beide partijen tot respect voor de burgerbevolking, maar politieke druk op Israel uitoefent, de bezetting van de Palestijnse gebieden op te heffen, als late uitvoering van VN-Veiligheidsraadsresolutie 242, dd 1967


Astrid Essed

Bron: ANP
Reageren

Reacties

    ik heb nog nooit zulke dwaasheid en eenzijdig bericht gelezen

    Wo 23 Januari 2008 22:31 | pieteropel82 |

    nee ik heb nog nooit zulke dwaasheid en eenzijdig bericht gelezen!


    Men hoort telkenmale dat de moslimwereld zo goed doet, en dat ze Israel mogen domineren en molesteren zoveel men wilt, zijn er doden gevallen aan Israelitsche zijde, hoort men niets, maar is er iemand gewond aan het been laten ze het bloed van nabij zien.


    Alle misdaaden gebeuren van de kant van Israel aan de arabische volkeren, zegt men, leest men, hoort men, ziet men vet afgebeeld en met extra verve.  Maar is er een school voor kinderen op Israelitsche bodem beschoten (wat alle dagen gebeurd) met moslimraketten dan hoort men niks.


    Ach die arme palestijnen hé? Maar wie zijn de moordenaars van kleine kinderen, wie leid ze op als wandelende bommen? wie bedreigd hen met de dood of bedreigd de ouders met de dood als ze hun kinderen niet afstaan? Wie manipuleert het nieuws? wie houd extra bloed opzij om als niemand gewond is toch maar veel bloed te gebruiken om Israel in de media als tiranstaat af te spiegelen?? Ben je het proces in Parijs al vergeten waar de media alles heeft verdraait ten nadele van Israel, en waar de hele moslimwereld met op kop de palestijnen achter staan en meewerkten.?  ben je de golfoorlog al vergeten waar de Palestijnen die massamoordenaar steunden tegen de Amerikannen?


    je weet dat de "Al-Durah moord" een farce was, een opgezet spel van de Palestijnen tegen Israël?

    Op 14 november 2007. was Melanie Phillips, verslaggever van het blad Spectator aanwezig in de rechtszaal in Parijs waar het Franse televisiestation France 2 in een beroepszaak het complete beeldmateriaal moest tonen van de schietpartij op 30 september 2000 tussen Israëlische troepen en palestijnse terroristen waarbij een 12-jarige jongen zou zijn gedood. Melanie Phillips schrijft: "Ik ben hier in Parijs bij de speciale rechtszitting om de 27 minuten van het nog niet vertoonde beeldmateriaal te zien van de dodelijke schietpartij en moord op Mohammed al Durah die het Franse televisiestation France 2 op last van de rechter moet laten zien. Het is onnodig nogmaals aan te geven dat het beeld van het jongetje Mohammed al Durah, schuilend met zijn vader achter een betonblok om zo uit het gevarengebied te blijven tijdens het vuurgevecht tussen Israëli's en palestijnen en het beeld van zijn vermeende dood door Israëlische kogels heeft bijgedragen aan terroristisch geweld in de wereld nadat France 2 de beelden had uitgezonden aan het begin van de tweede palestijnse intifada. Het is nu voor iedereen die de beelden kritisch bekijkt duidelijk dat het geheel in scène is gezet, niet in het minst vanwege het schokkende bewijs dat de jongen zijn arm beweegt en tussen zijn vingers doorkijkt seconden nadat France 2-correspondent Charles Enderlin aangaf dat de jongen doodgeschoten was. Nadat Philippe Karsenty, oprichter van de Franse media watchdog, Media Ratings, France 2 had beschuldigd van enscenering van de Al-Durah-moord en geëist had dat zowel Charles Enderlin als France 2’s News Director, Arlette Chabot , ontslagen zouden worden sleepte het televisiestation France 2 hem wegens smaad voor de rechter en won. Na interventie van de toenmalige Franse president Jacques Chirac stelde de rechtbank France 2 in het gelijk. Karsenty ging in beroep; de rechter verordonneerde France 2 om het niet uitgezonden beeldmateriaal te laten zien hetgeen op 14 november j.l. uiteindelijk wel gebeurde.


    Melanie Phillips

    Althans, zo'n beetje. Boven water kwamen 18 minuten van de 27 minuten die het televisiestation had moeten leveren. Uit de beelden wordt duidelijk dat er geen bewijs is dat tijdens de 45 minuten durende schotenwisseling door Israëlische militairen er iemand is gedood of gewond is geraakt - ook niet Mohammed al Durah die aan het eind van de beeldenreeks nog heel erg levend en niet gewond te zien is.

    Het spektakel van de zitting werd nog vergroot door de komst van Enderlin zelf, die tot op heden nog nooit op een zitting aanwezig was geweest. Over de beelden die werden vertoond aan een volle rechtszaal gaven Enderlin en Karsenty tegengestelde interpretaties. Delen van de verklaring van Enderlin waren zo absurd dat de bezoekers van de rechtszitting meerdere malen in lachen uitbarsten.


    "Little Mo"



    Enderlin gaf een vage en onvolledige verklaring waarom slechts 18 minuten in plaats van de geëiste 27 minuten die hij zou hebben ontvangen van de palestijnse cameraman zijn geleverd. Na de hoorzitting gaf Professor Richard Landes, een van de mensen die het filmmateriaal al vooraf had bekeken, in een verklaring aan dat er heel duidelijk twee scènes waren weggelaten waaruit blijkt dat de gewelddadigheden in scène zijn gezet - in een scène is te zien dat een palestijn iets wil gooien naar de Israëlische militairen als hij plotseling wordt opgepakt en in een ambulance wordt gelegd terwijl hij niet gewond is. Deze scène is gefilmd door het persbureau Reuters die op zijn beurt weer de France 2-cameraman filmt die de scène op film vastlegt. Deze scène zat niet bij het getoonde beeldmateriaal.

    Vooral schokkend om te zien was dat hoewel het beeldmateriaal gemaakt zou zijn tijdens een ononderbroken 45 minuten durende beschieting door Israëlische soldaten veel materiaal een gewelddadige demonstratie liet zien van stenengooiende jongeren die er zichtbaar plezier in hadden een show weg te geven. Een kind fietste zelfs dwars door de beschietingzone. Geen van de jongeren werd geraakt of verwond. Van tijd tot tijd werden jongeren op draagbaren en in ambulances gelegd, er werd echter niemand zichtbaar geraakt, niemand viel getroffen neer, geen aantoonbaar en zichtbaar bloed of verwondingen. In een scène opende een jongen zijn blouse een beetje om een rode cirkel op zijn buik te laten zien waarvan hij aangaf dat die zojuist was veroorzaakt door een rubberkogel. Maar omdat hij geen pijn leek te hebben en omdat hij voortdurend grijnsde tijdens zijn beurt voor de camera is het niet aannemelijk dat hij daadwerkelijk getroffen was. Er waren veel onverklaarbare zaken te zien in de getoonde beelden.

    Hoewel de palestijnse France 2-cameraman aan de Duitse filmmaker, Esther Schapira, had verteld dat hij de vader van Al-Durah 6 minuten had gefilmd tijdens ononderbroken Israëlisch vuur, liet het beeldmateriaal slechts minder dan 1 minuut zien.

    Er stond een camerastatief naast hen hetgeen zeer ongebruikelijk is tijdens het schieten van dit soort oorlogsjournalistiek

    Er is geen bewijs te zien dat de jongen daadwerkelijk wordt geraakt.

    Op een moment schreeuwden mensen in de menigte dat de jongen dood was, terwijl hij levend achter zijn vader zit met zijn mond wijd open

    Nadat gezegd werd dat hij dood was bewoog de jongen zijn arm. Dit beeldmateriaal is al jaren beschikbaar op internet.

    Het beeld bestond niet uit een stuk maar werd herhaaldelijk onderbroken door beeldmateriaal en andere scènes van de demonstratie.

    Het hof van beroep geeft waarschijnlijk pas op zijn vroegst in februari 2008 uitsluitsel over deze zaak. Het is duidelijk dat het destijds vertoonde beeldmateriaal veel geweld tegen Israël heeft uitgelokt en het is triest te moeten constateren dat op een enkele uitzondering na de meeste media tot op heden geen aandacht geven aan deze schandalige vorm van publieksmisleiding. De "moord op Mohammed al Durah" werd kritiekloos geslikt door de westerse media, ondanks de vele tegenstellingen en vaagheden, omdat het overeenkwam met de onuitroeibare vooroordelen en politieke stellingname tegen Israël zoals dat vaak door de pers wordt neergezet als er wordt bericht over het conflict in het Midden-Oosten.


    En wie doet zulks? Hezbollah wil nu ledermaten van vermoorde jongens ruilen tegen misdadigers

    TEL AVIV - De verontwaardiging in de Israëlische ministerraad kende gisteren geen grenzen. "Het wordt tijd dat die rioolrat voorgoed in een gat verdwijnt", meende de ene bewindsman. "Zijn optreden doet me denken aan dat van Adolf Hitler", vond een ander. Doelwit van de moorddadige taal was Hassan Nasrallah.

    De leider van de Sjitische terreurbeweging Hezbollah had zaterdag even zijn ondergrondse schuilplaats verlaten om voor zijn sjiitische-islamitische achterban te verschijnen. In zijn toespraak bood hij aan ledermaten van gesneuvelde Israëlische jongens, die in waren gezet om mortier beschieringen op Israël te stoppen, te ruilen voor in Israël gevangen zittende leden van zijn terreurbeweging.

    Nasrallah richtte zich direct tot de nabestaanden, kennelijk om de druk te vergroten. "O zionisten, uw leger liegt u voor", zei hij. "Uw leger heeft lichaamsdelen van uw militairen in onze dorpen en op ons land achtergelaten. We hebben hoofden van uw militairen, we hebben handen, benen en zelfs een lichaam dat nog voor de helft of drie kwart compleet is." Anderhalf jaar werden deze ledermaten ten toongesteld als 'trofee'.

    Het Israëlische ministerie van Defensie bevestigt dat Hezbollah stoffelijke resten in handen heeft van waarschijnlijk tien militairen, maar het zegt niet te willen meewerken aan 'het slaan van winst uit de handel in lichaamsdelen'.

    In de oorlog van 2006 sneuvelden in Hezbollah land (zuid Libanon) 119 Israëlische militairen. Het leger kon in het vuur van de strijd niet alle doden compleet bergen, ondanks de erecode dat het geen doden en gewonden in het terrein achterlaat. De Joodse godsdienst schrijft voor dat overledenen ongeschonden, of zo ongeschonden mogelijk, worden begraven. Die regel heeft geleid tot Nasrallah's macabere aanbod.

    In 1998 wist de terreurbeweging Hezbollan vijftig levende en veertig dode Hezbollah terroristen te ruilen voor de stoffelijke resten van slechts drie Israëlische militairen. Vorig jaar oktober stuurde Israël een gevangen zittende Hezbollah-strijder en de lichamen van twee van diens collega's naar Libanon. In ruil daarvoor ontving het het stoffelijk overschot van een burger, die voor de Israëlische kust bij het zwemmen was verdronken en in Libanon was aangespoeld.

    Nasrallah heeft eerder geprobeerd met de in zijn bezit zijnde lichaamsdelen te venten. Israël zegt dat het bereid is zeven Hezbollah-strijders vrij te laten, maar dan moeten de twee soldaten die Hezbollah in 2006 had ontvoerd (wat de uiteindelijke aanleiding was voor Olmert om de strijd aan te gaan met Hezbollah), in de transactie zijn inbegrepen.


    inderdaad Je kunt van alles zeggen over die terroristen maar zij weten wel wat ze waard zijn:


     


    Vijftig levende en veertig dode moslims staat gelijk aan drie Joden

    &

    Eén levende en twee dode moslims staat gelijk aan één Jood


    Israël wil zeven terroristen, let wel: zeven personen die er de hand niet voor omdraaien vrouwen en kinderen in koele bloeden te vermoorden ruilen voor de ledermaten en twee in leven zijnde mannen.



    en waarom? omdat het leven of dit nu van een jood of een moslim is, voor een Jood veel belangrijker is dan een dode.  Israel heeft altijd het leven beschouwd als Heilig. Maar dat kan niet gezegd worden van de islamietische wereld.


    trouwens een vraagje ja? als ik nu naar je huis kom, wat je al eeuwenlang in bezit heb, en ik heb me pas een naam gegeven, mag ik dan zeggen dat jouw huis het mijne is, en dat jij maar elders moet gaan wonen? ja heus hoor, ik meen het, jouw huis is het mijne en jij "bezet" dat al jaren!


    echt waar, de Palestijne zijn pas bekend van die naam vanaf 1967 en het werd afgelijd van Filistino, de filistijnen, maar lees ook vanwaar ze komen, en vooral "wie een van de MIJNEN aanraakt" zegt God, "die raakt MIJ aan" dus je weet het?  Ja Gods zoon is ook een Jood!


    zie en lees het volgende bericht




     


    Wie zijn ook alweer de "Palestijnen"

    Wo 23 Januari 2008 22:59 | pieteropel82 |

    Vóór 1967 heten alle niet islamitische inwoners van Palestina, dus joodse en christelijke, Palestijnen.

    Pas na 1967 lieten de Arabische inwoners zich Palestijn noemen.


     


    Herinnering uitwissen

    De naam Palestina (afgeleid van Filistin, Filistea) wordt door de Romeinse bezetter na de Joodse opstanden (70 en 135 n. Chr.) als strafmaatregel ingevoerd. De opzet is het bestaan van het land, Israël, en de oorspronkelijke bewoners, de Israëlieten, te doen vergeten.


    Alleen Arabieren

    Vóór de Zesdaagse oorlog van 1967 werden alle niet islamitische inwoners van het land Palestina, als scheldnaam Palestijn genoemd. Dat blijkt uit oude reisverslagen en –boeken. Langzaam maar zeker verdwijnt de naam Palestijn tot na de tweede Arabische nederlaag (voor de tweede maal poogden de Arabieren alle Joden te vernietigen maar werden eveneens twee maal verslagen door het Joodse volk) lieten de moslims, en enkle christenen, zich Palestijn noemen. Het gaat dan niet meer alleen om het land dat vanaf 1948 Israël heet, maar ook om de gebieden die Israël sinds 1967 heroverd heeft. De inwoners van het oostelijk deel van Palestina (80% van het land werd door de Britten in 1917 van het oorspronkelijke Palestina afgesplitst en aan de Arabieren in beheer gegeven) heten eerst Transjordaniërs en later Jordaniërs.


    Bijbelse Filistijnen

    De claim (o.a. van Arafat en zijn opvolger Abbas) dat de Palestijnen afstammen van de historische Filistijnen, die tijdens de rechters (Richteren) leefden in het land dat toen Israël, Kanaän of Filistea heette, kan niet met feiten worden gestaafd. De historici zijn het erover eens dat de Filistijnen in de tijd van David en Salomo (1.000 v. Chr.) uit het land weggetrokken. Na die tijd wordt niets meer van hen vernomen.


    Economische immigranten

    Een belangrijk deel van de Palestijnen van nu is uit de omliggende Arabische landen afkomstig, zoals Jordanië, Libanon, Syrië, Egypte en Irak. Ze komen tussen de eerste aliya (circa 1880) en 1947 om economische redenen (werk, inkomen, welvaart) naar de joodse gebieden. Een ander deel bestaat uit (boeren-) families die al eeuwenlang in het gebied, dat eeuwenlang ook wel als Zuid-Syrië is aangeduid, gevestigd zijn.


    Nooit zelfstandige natie

    Sinds de kruisiging van Jezus (± 30 gj) en de vlucht (diaspora) van het Joodse volk (±70-130 na Chr.) is er nooit een Palestijns volk met een eigen Palestijnse identiteit geweest. Pas vanaf de periode rond 1960, nadat de PLO is opgericht, presenteren ze zich als zelfstandige etnische identiteit, als volk dus. In Palestina woonden vóórdat de staat Israël werd uitgeroepen mensen uit allerlei Arabische landen. Ook heeft er altijd een Joodse bevolkingsgroep in het land gewoond, zowel op het platteland als in steden als Hebron, Jeruzalem, Safed en Tiberias. Een groot deel van de Arabische inwoners is na de immigratie van Joden uit Europa het land binnengekomen om er werk te zoeken. De toenemende joodse vestiging in het land, waardoor werkgelegenheid ontstond, bracht ook veel arme Arabieren ertoe, zich in het land te vestigen.


    Palestijnse vluchtelingen

    Vlak voor en tijdens de oorlog van 1948 ontstaat het veelbesproken vluchtelingenprobleem. Het is een van de belangrijkste hangijzers in het conflict. Het probleem van de Palestijnse vluchtelingen is tot op vandaag niet opgelost. Sommige bronnen beschuldigen de Arabische landen, Groot-Brittannië en de VN ervan (via de UNRWA), het probleem - om politieke redenen - in stand te hebben gehouden. Zo veranderen de VN de algemeen geldende ‘spelregels’ voor vluchtelingen speciaal voor de Palestijnse Arabieren. Anderen stellen Israël verantwoordelijk.


    Joodse vluchtelingen

    De kwestie staat in schril contrast met een historisch gegeven dat veel minder in de publiciteit is (geweest): dat van de joodse vluchtelingen uit dezelfde periode. Zij ontvluchten – grotendeels gedwongen, na gewelddadig optreden van de overheid - de omringende Arabische landen, meestal met achterlating van alles dat ze bezaten. De jonge staat Israël neemt ze op. Dat gebeurt zonder hulp van buiten (d.w.z. van de VS, Europa, de VN) en met grote moeite en inspanning. Wel bieden Amerikaans-Joodse organisaties en financiers hulp.


    Terugkeerwet

    De Israëlische Wet op de Terugkeer, die Joden van over de hele wereld het recht geeft zich in Israël te vestigen, is veel moslims een doorn in het oog. Een deel van hen is in 1947-1948 of in 1967 hun land ontvlucht: het recht op terugkeer wordt hun door Israël (onder meer om veiligheidsredenen) onthouden. De reden voor hun vlucht is omstreden: volgens sommigen hoofdzakelijk vanwege Joods geweld, volgens anderen om tijdelijk (een paar weken) plaats te maken voor Arabische legers, die van hun overwinning over de Joden uitgingen. De meeste historici noemen beide oorzaken.


    Nieuw volk

    Vijf jaar nadat de PLO is opgericht, in 1969, worden de Palestijnen door de VN als apart volk erkend. Weer vijf jaar later, in 1974, is de PLO (als ‘enige’ en formele vertegenwoordiger van het Palestijnse volk) aanwezig bij een vergadering van de VN over de Palestijnse kwestie. De organisatie krijgt in hetzelfde jaar de status van waarnemer bij de VN. Sinds de Oslo-akkoorden erkent ook de staat Israël de Palestijnen als volk. Sinds 2006 heeft Hamas het bestuur van de Palestijnse gebieden overgenomen – na veelgeprezen democratische verkiezingen. De groepering staat in de VS en de Europese Unie op de lijst van terreurorganisaties. De financiële hulpverlening vanuit het Westen wordt stopgezet. Arabische landen zeggen miljoenen dollars toe.


    Jordaans paspoort

    Buiten die in de ‘bezette gebieden’ (Samaria en Judea; beide gebieden worden al jaren niet meer door Israël bezet) zijn er Palestijnse vluchtelingenkampen in Libanon, Syrië, Jordanië) en de Sinaï (Egypte). De meeste (70%) Palestijnen hebben een Jordaans paspoort. Sinds Arafat, die door veel Palestijnen als hun ‘vader des vaderlands’ wordt beschouwd en de beide Intifada’s, is het Palestijnse volk een steeds hechtere eenheid geworden. De belangrijkste partijen zijn de officiële PLO en Fatah, die in de jaren ’90 de terreur heeft afgezworen, en de Hamas, die zich presenteert als sociale partij en als terreurorganisatie. Fattah heeft dan wel Fatah de terreur afgezworden, als al-Aqsa (Marteleren) Brigades gaat het gestaagd door met het plannen en verwezelijken van aanslagen.


    Demografische tijdbom?

    Het totale aantal Palestijnen wordt in 2004 op circa vijf miljoen geschat. Sommige bronnen noemen de snelle bevolkingsgroei van de Palestijnen een ernstig probleem voor de Israëliërs: naar schatting zullen er in 2030 meer Palestijnen dan Israëliërs in het gebied gevestigd zijn. De eerder aangenomen bevolkingsaantallen komen in 2005 ter discussie: ze zouden stelselmatig te hoog opgegeven zijn (om subsidiestromen van de VN te vergroten) en in werkelijkheid fors lager zijn dan eerder aangenomen. Zie The Million Person Gap op www.pademographics.com.


    Eigen staat

    De idee van de zgn éénstaatsoplossing (Joden en Arabieren samen in een soort confederatie) lijkt steeds verder op de achtergrond te raken. In de komende jaren zullen de Palestijnen een eigen staat krijgen, al hebben Palestijnse leiders (Arafat) eerdere regelingen afgeslagen. Volgens veel commentatoren hadden de Palestijnen al veel eerder een eigen staat kunnen hebben – als hun leiders, al vanaf het verdelingsplan van 1947, hun kansen hadden benut. De wens om alle Joden uit het land te verdrijven lijkt de visie van Palestijnse leiders te hebben beheerst. Overigens wonen in Israël meer dan een miljoen Palestijnen; ze vormen circa 20% van de bevolking.


    Grenzen

    De geografische grenslijnen tussen Israël en het toekomstige Palestina zijn nog steeds onduidelijk. Ze moeten volgens VN-resoluties in onderhandelingen worden vastgesteld. Niet alleen vanuit de VS maar ook binnen de Israëlische politieke verhoudingen komt – zeker na de ontruiming van de Gazastrook door Sharon in 2005 - steeds meer draagvlak om de grenzen desnoods eenzijdig te bepalen.

     


    Mijn mening : laat Israel zichzelf volledig en radicaal beveiligen en zijn grenzen volledig afsluiten, en laten ze de Palestijnen (de bastaards zoals God hen vroeger noemd) maar hulp gaan halen bij de omliggende Israel vijandige staten, die miljarden olie-euro's bezitten, (ten koste van ons) en hen toch alleen willen helpen en steunen als ze Israel kunnen/willen verdrijven. want ze zijn niet welkom in de omringende landen die van hen walgen.  


    Maar de moslim, zie de ontkenning van de HOLOCAUST door de gevaarlijkste inwoner en tiran van het middenoosten, de Iranees Ahmadinejad, is geschiedenisverdraaing een van zijn stokpaardjes, Maar dat niet alleen, het is altijd voor wereldoverheersing met geweld geweest, en daarvoor zijn alle middelen goed, zelfs moord en doodslag, leugens en bedrog, zijn geoorloofd, en vooral valse beloften als het hen goed komt, maar dan beloften die geen lang leven leiden.  


     


    Iraël versus Palestina

    Zo 27 Januari 2008 18:16 | Vincent Brunott |



    Hoe breedsprakig bovenstaande reacties het Israëlische leed ook mogen uitsmeren, op mij maakt het vooral een valse en huichelachtige indruk. Ik ben begaan met alle slachtoffers van geweld en dat zijn beslist niet alleen maar Joden...

    Na WO2 werd de staat Israël gevestigd in een gebied dat haar buiten de daar levende bevolking om werd toegewezen door de internationale gemeenschap. Dat was het begin van een geweldsspiraal waar het einde nog niet van in zicht is.

    Bovendien heeft de staat Israël alles wat niet joods was altijd behandeld als tweederangsburgers, vooral de Palestijnen. Daar ooit een Palestijn in een bestuursfunctie gezien?...

    De staat Israël heeft vanaf het begin van haar bestaan doelbewust Palestijnse terreur uitgelokt om haar eigen annexatiedrift door te kunnen drijven.

    In Jeruzalem heeft Israël niets te zoeken en ook niet in de andere sinds 1967 bezette gebieden. De misdaden tegen de Palestijnen begaan door de staat Israël zijn ondertussen zo goed als ontelbaar. Ik noem er hier enkele:


    Boobietraps in de vorm van kinderspeelgoed droppen bij Palestijnse vluchtelingenkampen (jaren '70). Die kampen binnendringen met soldaten om daar zonder aanziens des persoons bloedbaden aan te richten. Het bouwen van illegale nederzettingen op bezet gebied. Het bouwen van de muur. Het regelmatig oprichten van pesterige en langdurige roadblocks zodat ernstig zieke Palestijnse patiënten het ziekenhuis niet konden bereiken en Palestijnse kinderen niet naar school konden of juist werden gedwongen om op school te overnachten. Het martelen van Palestijnse gevangenen. Het Palestijnse verzet sinds 9/11 opeens benoemen tot moslimterreur. Het structureel breken van armen en benen van Palestijnse stenengooiers. Het economisch controleren en laten doodbloeden van de Palestijnse gebieden om daar zowat elke Palestijn aan een volstrekt uitzichtsloos bestaan te helpen. Het platwalsen van huizen van (vermeende) Palestijnse terroristen en hun onschuldige familieleden (en huizen zijn nooit schuldig!). Het collectief straffen van Palestijnen. Het 'rein' houden van de Israëlische staat; alleen Joden hebben daar volwaardige bergerrechten! (Puur rascisme!). Hier hou ik erover op want ik begin weer misselijk te worden!!!


    Hoewel het onstaan van de staat Israël onrechtvaardig was en niets dan ellende beloofde zou het terugdraaien ervan nogal onbarmhartig zijn. Het is wachten (hoe verdomde lang nog?) op een goede vredesregeling, op een onafhankelijke Palestijnse staat en op het teruggeven door Israël van de bezette gebieden. Israël dient eindelijk de daartoe duidelijke eerste stappen te zetten. Er zijn genoeg Joden en Palestijnen die vrede willen!


    Het is doodjammer dat er Palestijnse terreurbewegingen bestaan waardoor alle Palestijnen moeten lijden onder de daardoor hen ongunstig gestemde publieke opinie. Niet minder jammer is het dat de staat Israël de holocaust misbruikt en op alle mogelijke manieren uitbuit om haar onzinnige claim op Jeruzalem en de andere bezette gebieden kracht bij te zetten en om elk opgelopen pijntje voor te schotelen als een voorbode van hernieuwing van de jodenvervolging.


    Het huidige Israël mag roepen wat het wil maar voor mij is de holocaust (trouwens misleidend om voor de slachting onder joden tijdens WO2 een bijbels begrip te gebruiken) in de verste verte geen excuus voor de volstrekt criminele politiek die de staat Israël ten aanzien van de Palestijnen en de sinds 1967 bezette gebieden bedrijft. Het is een politiek waar zowel 'gewone' Israëlische burgers als 'gewone' Palestijnen verschrikkelijk van te lijden hebben en hetzelfde geldt voor de Palestijnse terreur. Wanneer houden de machthebbers in die gebieden eindelijk eens op met hun volstrekt uitzichtsloze 'oog om oog, tand om tand-cultuur'?...


     


Meer van Astrid Essed