Coalitie houdt niet lang stand
RAMALLAH - Met een pen in de hand leest Hassan Khuraisha in Ramallah de presentielijst van de parlementariërs voor. Het gaat van aanwezig, afgemeld en ‘ontvoerd’ (oftewel: zit vast in een Israëlische gevangenis). De kreten klinken op in de bedompte vergaderzaal van de Westoever-afgevaardigden, die is uitgerust met een laag, vlekkerig systeemplafond. Via drie videoschermen doen ook de parlementariërs uit de Gazastrook mee.
Met een uitslag van 87 aanwezigen, 4 afmeldingen en 41 ‘ontvoerden’ begint zaterdag de zitting over de met bloed, zweet en tranen geformeerde Palestijnse eenheidsregering van Fatah, Hamas en enkele kleinere partijen.
President Mahmoud Abbas heeft voor de feestelijke gelegenheid de oversteek naar de Gazastrook gemaakt en spreekt daar in allerlei toonaarden van een nieuw begin. Omstandig roept hij de Arabische wereld op de Palestijnen te steunen – ‘Saoedi-Arabië, Syrië, Jordanië, Egypte, Jemen, Qatar*’. De opsomming leidt al tot hilariteit onder de parlementariërs. ‘Hij is Somalië vergeten!’ Als Abbas na zijn toespraak premier Ismail Haniye zoent, fluistert de Hamas-bewindsman hem nog iets in het oor. Abbas keert terug naar de microfoon: ‘En de Verenigde Arabische Emiraten natuurlijk.’ Het moment is daar, rond het middaguur: Haniye leest in Gaza-Stad het regeerakkoord voor.
De tekst gaat in Ramallah rond van een snel gekopieerde fax (verzonden: 17 maart, 10.36 uur). Op de publieke tribune bladeren westerse diplomaten driftig door de vellen met de Arabische tekst. Nee, de zin ‘de regering erkent het bestaan van de staat Israël’ staat er inderdaad niet in.
Tijd om te schorsen. In de miezerregen voor de ingang van het parlementsgebouw treffen Hamas-ideoloog Yazeed Khader, lokale Fatah-leider Ahmed Abbas (neef van Mahmoud) en waarnemend voorzitter Hassan Khuraisha (onafhankelijk) elkaar.
‘Het programma lost geen enkel probleem op, noch tussen Fatah en Hamas, noch voor de internationale gemeenschap’, begint Abbas.
‘Het is een coalitie uit noodzaak, niet uit overtuiging’, bromt Khuraisha. ‘Ik stem tegen.’
‘Het is alleen bedoeld om de buitenlandse boycot op te heffen’, zegt Khader. ‘Als dat niet snel gebeurt, heeft Hamas wel andere manieren om onze rechten te bereiken – geweld.’
De drie vinden elkaar in deze conclusie: ‘De coalitie houdt een half jaar stand.’
Het debat over de regeringsverklaring begint verhit met een discussie over de spreektijd voor de afgevaardigden. De klok gaat op drie minuten. Een eindeloze reeks verklaringen volgt. Voorgelezen zonder vuur. Als de handen omhoog gaan, blijkt waarom: 83 stemmen voor, 3 tegen en 1 onthouding.
Bron:de volkskrant