De Acomodador

Op verzoek de Nederlandse vertaling van mijn  artikel "The Acomodator".

"Ik ben geïnspireerd geworden door het boek van Paulo Coelho“De Zahir” om de term “acomodador” te gebruiken voor dit artikel. De “Zahir” is iets of iemand die, wanneer we er mee in contact komen, bezit neemt van onze gedachten en het hoogste doel in ons leven wordt, hetgeen gezien kan worden zowel als “heilig” of als “waanzin”. Wat kan ons er vanaf houden om ons doel te bereiken, onze “Zahir”? Het hoofdpersonage in het boek kijkt naar zijn leven via verschillende lenzen en identificeert de blokkades op zijn weg naar het bereiken van zijn “Zahir”. Een van deze lenzen is het Mexicaanse concept van de “accomodador”, vergelijkbaar met de Deense “Wet van Jante”, een lens die we ook de naam zouden kunnen geven “ de origine van de spoorrails”. Ofschoon al deze concepten in naam van elkaar verschillen zijn zij gerelateerd aan het begrip van de “acomodador”.

Acomodador

De “acomodador” heeft zijn herkomst in oude Mexicaanse tradities en kan gezien worden als een situatie in ons leven waarvan de oorzaak is dat onze verdere ontwikkeling niet verder gaat. Dit kan zijn, een trauma, een tegenslag, een teleurstelling in een liefdesrelatie welke er toe leidt dat we ons moed in het leven verliezen. De vooruitgang in de ontwikkeling van ons zelfbewustzijn kan alleen geschieden indien wij ons bevrijden van de “acomodador” situatie. Om dit te doen, dienen wij het verhaal van ons leven vele malen te herhalen in ons bewustzijn totdat wij al de persoonlijke verhalen die wij over ons zelf hebben gecreëerd kunnen vergeten en loslaten. Hierbij dienen wij bewust en intuïtief grip krijgen op wat zich heeft ontwikkeld in die situaties. Het betreft het afronden van onafgeronde persoonlijke verhalen over onszelf die hun herkomst hebben in de dictator in ons die de “accomodador” heet.


Wet van Jante

Jante was een fundamentalistische Christelijke stad in Denemarken, welke wordt beschreven in het boek “A Refugee Crosses His Track” (vertaling: een vluchteling kruist zijn weg) van Aksel Hansen. Aksel Hansen was geboren in 1899 in Denemarken en hij schreef het boek als een parodie op de Wet van Mozes uit oude testament. De voorschriften van zijn wet waren:
· Je zult niet denken dat jij speciaal bent
· Je zult zeker niet denken dat je van dezelfde klasse bent als wij
· Je zal ook niet denken dat je slimmer bent dan ons
· Denk ook in hemelsnaam maar niet dat je beter bent dan ons
· Hou jezelf ook alsjeblieft niet voor dat je meer weet dan ons
· Je bent ook zeker niet belangrijker dan wij zijn
· Denk vooral niet dat je ook maar ergens goed in bent
· Je zult ons zeker niet uitlachen
· Denk ook maar niet dat iemand ook maar een reet om je geeft
· Je kunt ons zeker niets leren.
Deze voorschriften creëerden een idool van of wel een god of een duivel die de verantwoordelijkheid kan nemen voor de tekortkoming van het contact met onze persoonlijke mentale functies en mogelijkheden, met als gevolg het persoonlijk lijden. Sommige schrijvers geven aan dat deze wet voornamelijk van toepassing is op de Scandinavische mentaliteit maar wij kunnen dit naar mijns inziens ook uitbreiden naar de Nederlandse protestantse mentaliteit. De tradities die aan de oorsprong liggen aan deze mentaliteit kunnen beschouwd worden als een culturele “acomodador”, een periode in onze geschiedenis waarin we gefaald hebben om de verantwoordelijkheid van ons leven in onze eigen handen te nemen. Als je ieder voorschrift van de Wet van Jante omkeert dan zul de weg je “Zahir” kunnen bereiken.

Spoorwegrails

Waarom is nu de afstand tussen spoorwegrails in bijna ieder land 143.5 cm? In eerste dagen van de spoorwegen werd van hetzelfde materiaal gebruik gemaakt als bij rijtuigen. De afstand tussen beide wielen van een rijtuig waren 143.5 cm wat werd weer was bepaald door de deformaties in de wegen van die tijd. Deze deformaties op hun beurt waren veroorzaakt door strijdwagens die gebruikt in de Romeinse tijd, waarbij 143.5 cm de afstand was tussen de twee paarden die de strijdwagens trokken. De tradities van de Romeinse tijd bepalen tussen het formaat van de voertuigen van onze toekomst, zelfs van de Space Shuttle die zo is gebouwd dat hij getransporteerd kan worden via spoorrails.
Deze kleine geschiedenis kan gezien worden als een metafoor voor relaties, in het bijzonder voor partners in een relatie. De oude traditie van het een relatie zoals het huwelijk gaat ervan uit dat voor vele jaren het leven van beide partners parallel zullen blijven lopen, net als bij een spoorweg. Deze traditie gaat uit van de aanname dat mensen niet veranderen! Het was, en is, niet algemeen geaccepteerd dat in een relatie de individuen soms dichterbij elkaar kunnen komen maar ook verder van elkaar kunnen gaan.
Deze visie kunnen wij als metafoor zien van de trein van overleving van de soorten die ons naar de toekomst dient te brengen en daarbij aanneemt dat mensen en relaties zich lineair ontwikkelen, altijd denkend aan de toekomst van onze kinderen, en het belang dat wij schenken aan de meningen van buren, familie en de maatschappij met zijn vele regels om “ontsporing” van deze trein te voorkomen. Kunnen wij een interpersoonlijke “acomodador” identificeren in onze relatie, kunnen wij een onafgemaakt persoonlijk verhaal veranderen of beëindigen? Misschien dan alleen kunnen wij ons en anderen en toestaan en ondersteunen om onze individuele “Zahir” te zoeken en te vinden.


De “Zahir”

De “Zahir” alleen te zien als een einddoel kan zich tegen ons keren. De “Zahir” creëert een persoonlijke visie, een ideaal, een doel in ons leven waarna we streven maar vaak onbereikbaar blijkt te zijn, wat tot frustratie kan leiden als we ons te sterk op het einddoel alleen richten. Het is de zoektocht naar onze “Zahir” die ons wijsheid en ervaringen zal brengen die zal leiden tot persoonlijke groei. Echter, zonder een “Zahir” zouden wij nooit aanvang maken met onze zoektocht. Ergens in ons leven zullen we onze “Zahir” vinden als we luisteren naar onze intuïtie in onverwachte ontmoetingen met mensen of situaties en de moed en liefde vinden om aanvang te maken met onze tocht, een tocht waarbij oog dienen te hebben voor de “acomodador”, de Wet van Jante, of de spoorrails van het leven.