Secularisatie dienstbaar aan Blijde Boodschap.

 In zijn inaugurele rede als bijzonder hoogleraar secularisatiestudies in Groningen afgelopen dinsdag (24 september), roept Herman Paul de vraag op of ‘het theologisch wel verantwoord is om van secularisatie te spreken’. Een cruciale vraag die met een volmondig “JA!” beantwoord dient te worden. Daarbij ga ik ervan uit dat de sleutel voor het waarmaken van ‘het’ heil, dat elke godsdienst zijn aanhangers voorhoudt, in secularisatie besloten ligt. Dit impliceert dat secularisatie niets van doen heeft met het verloren gaan van geloof, en de daarmee gepaard gaande angsten en aversies. Integendeel, onze geseculariseerde tijdgeest verwijst juist níet naar een afzetten tegen, maar juist naar de vervolmaking van ‘het’ geloof en het daarmee gepaard gaande heil, de immer en alom beoogde wereldvrede.

Als gevolg daarvan is de taak van onze tijd op te vatten als het in goede banen leiden van de onpersoonlijke (want alomvattende) tijdgeest, in het belang van het algemeen: “De rechtvaardige mondiale samenleving, waar de VN symbool voor staat”.

Om die bijdetijdse mondiale taak wereldwijd handen en voeten te geven, zullen wij niet bij kerk of staat moeten aankloppen, maar bij de overkoepelende VN. De moeilijkheid is alleen dat voor de realisatie van die klop op de mondiale VN-deur, medewerking van zowel kerk als staat - dus van de gevestigde geestelijke én wereldlijke orde - onontbeerlijk is. En die onontbeerlijke medewerking is door geen macht ter wereld af te dwingen, alle mooie woorden en bijzondere intenties van onze seculiere en reguliere hoogwaardigheidsbekleders c.q. machthebbers ten spijt.