Bouwen aan een Wereld Zonder Toekomst - De deregulering van de financiële markten
Deregulering van het financiële systeem:
In mijn 1e artikel heb ik aangegeven hoe de hypotheek- kredietcrisis is ontstaan, en hoe deze zich als een virus over de rest van de wereld heeft verspreidt, doch dit was slechts het topje van de ijsberg.
Hoe heeft het zo ver kunnen komen:
Het antwoord hierop is kort en simpel: “Deregulering van de financiële markten.”
Eigenlijk komt het slechts op 1 woord aan: “Hebzucht!”
Voor wie geïnteresseerd is in de gedetailleerde versie:
Er was eens een tijd waarin het financiële systeem was opgedeeld in 3 verschillende subsystemen die onafhankelijk van elkaar opereerden, de Commerciële banken, de Investeringsbanken en de Verzekeraars.
De vrijheid van handelen werd voor elk van deze 3 afzonderlijk van elkaar opererende financiële systemen in regel- en wetgeving vastgelegd, terwijl speciaal aangestelde toezichthouders erop toezagen dat deze regel- en wetgeving werd nageleefd, zodat eventuele risico’s tot een minimum werden beperkt.
De meeste financiële instellingen zijn overigens beursgenoteerd.
Dat betekend dat zij erop gericht zijn de interesses van de (groot)aandeelhouders te behartigen, en dat doen zij door op zo kort mogelijke termijn zo groot mogelijke winsten te genereren (de aandeelhouders krijgen hierbij vaak een deel van de winst uitgekeerd in dividend).
De grootaandeelhouders, al dan niet verborgen achter zogenaamde hedge-fondsen hebben in de loop der tijd, de druk op het financiële stelsel steeds maar verder opgevoerd om zo de rendementen op hun investeringen steeds verder te verhogen, dit vaak onder dreiging hun vermogens uit het financiële systeem te onttrekken.
Het financiële systeem bedacht daarop steeds meer lucratieve financiële constructies die een hoger rendement moesten opleveren, doch de bestaande regel- en wetgeving beperkte hen daarbij.
Vandaar dat deze 3 financiële instellingen, die alle 3 onder dezelfde regelgeving te lijden hadden, bijeenkwamen en druk begonnen uit te oefenen op de overheid om de regel- en wetgeving te versoepelen.
Dit proces werd versneld door het gebruik van zogenaamde lobbyisten, die binnen de overheid en de toezichthouders wisten te infiltreren.
De bestaande regel- en wetgeving werd daarna steeds verder versoepeld.
De beveiligingen werden hierbij omzeild en de toezicht op het financiële systeem viel weg.
In Amerika ontstond hierdoor een crimineel netwerk, waarbij investeringsbanken, kredietbeoordelaars en de beurs samenspanden om de risico’s van hun financiële producten op met name Europese banken, particuliere beleggers en pensioenfondsen af te schepen.
-
Investeringsbanken die risicovolle subprime hypotheken verpakten in financiële producten genaamd CDO’s en deze voorzagen van een bijsluiter met incomplete en misleidende informatie.
-
Kredietbeoordelaars die deze dubieuze financiële producten voorzagen van een toprating.
-
Wall Street die deze dubieuze producten via de beurs op de markt bracht.
Het is dus niet zo verwonderlijk dat het bovenstaand trio tijdens de hypotheekcrisis enorme winsten wisten te realiseren, terwijl investeerders, buitenlandse banken en pensioenfondsen zware verliezen leden!
De volgende website gaat dieper in op liberalisering en deregulering via zogenaamde GATS en FTA’s, en de catastrofale gevolgen op de economie!
De volgende website gaat dieper in op het zogenaamde Neoliberale gedachtegoed, hoe overheden van concept veranderen en daarbij als directeuren van een bedrijf het land proberen te leiden.
Op bovengenoemde website wordt u op de hoogte gebracht van begrippen als DLP-formule (deregulering van de economie, liberalisering van handel en industrie, privatisering van staatsbedrijven en taken), vrije markt, zelfregulatie, Keynes, Bretton Woods Conferentie (1944).
Gecontroleerd kapitalisme, waarbij de volgende organisaties: “Het IMF, de Wereld Bank, de GATT en de WTO” de bevoegdheden hebben om wereldwijd crises te beheersen.
LET OP: Zij beschikken daarbij tevens over de macht om wereldwijde crises te veroorzaken!!!
De hypotheekcrisis in Nederland:
De Nederlandse hypotheekmarkt staat er belabberd voor, net als die van de andere Europese lidstaten die kampen met de gevolgen van onethische (mogelijk zelfs criminele) activiteiten van Amerikaanse (zaken)banken, Amerikaanse kredietbeoordelaars en de Amerikaanse beurs Wall-Street die er in zijn geslaagd de Amerikaanse hypotheekcrisis op de rest van de wereld af te schuiven.
Nederland kent een merkwaardige constructie voor huizenbezitters, genaamd “hypotheekrenteaftrek”, een regeling die dateert uit 1893 zijnde het jaar dat de liberale minister van Financiën “Nicolaas Pierson” de inkomstenbelasting in Nederland invoerde.
Men claimt dat vanaf 1990 de overheid deze regeling invoerde om het eigen woningbezit te stimuleren.
De regeling werd in 2001 in de Nederlandse Wet inkomstenbelasting opgenomen, waarmee de rente van een schuld veroorzaakt door de aankoop van een woning (meestal een hypothecaire lening) afgetrokken kan worden van het inkomen in box 1 voordat over dit inkomen belasting wordt betaald.
Het gaat bij de hypotheekrenteaftrek om een belastingvoordeel voor huizenbezitters, aangezien het te belasten vermogen in box 1 door deze constructie lager wordt), doch dit belastingvoordeeltje voor huizenbezitters kost de Nederlandse overheid zo’n slordige €7 miljard in 2004, oplopend naar €10 miljard in 2005 en €11 miljard in 2009.
De Nederlandse overheid heeft zichzelf echter de illusie voorgehouden dat de huizenbezitter dit belastingvoordeeltje zou gebruiken om aankopen te doen.
Deze aankopen zouden de economie dan moeten stimuleren en dat zou dan weer meer belasting op moeten leveren, waardoor de kosten teruggebracht zouden moeten worden naar respectievelijk 2, 3 en 4 miljard euro.
De hypotheekrenteaftrek zou echter een kunstmatig prijsopdrijvend effect hebben op de prijs van zowel bouwgrond als woningen, aldus een rapport (.pdf) van de Deutsche Bank uit 2008.
In het rapport wordt geclaimd dat dit 1 van de redenen zou zijn waarom Nederland één van de laagste percentages huisbezitters zou hebben in de ontwikkelde wereld.
Het WEO (World Economic Outlook) uit 2008 van het IMF (International Monetary Fund) bevestigd dat de huizen in Nederland met tenminste 30% zijn overgewaardeerd (die 30% lijkt mij overigens nog steeds aan de magere kant)!
De Nederlandse hypotheekrenteaftrek alleen al kost de Nederlandse overheid (waar vooral de hurende belastingbetaler voor opdraait) op jaarbasis een slordige 11 miljard euro’s.
Het gaat om een oneerlijk belastingvoordeel voor “huizenbezitters”.
De term huizenbezitter is overigens niet geheel correct aangezien de woning niet is afbetaald en dus toebehoort aan diegenen waarvan het geld is geleend.
De woningmarkt is een tikkende tijdbom die de Nederlandse economie dieper in een recessie kan doen belanden, en blijft voor de VVD taboe als het erop aankomt nieuwe bezuinigingsrondes door te voeren.
Een wellicht op het 1e gezicht logische, doch immorele afweging.
Wanneer aan de hypotheekrenteaftrek wordt gemorreld, worden de huizenbezitters met een aanzienlijke vermogensdaling geconfronteerd waardoor zij mogelijk niet meer in staat zijn hun afbetalingen te voldoen.
Veel “huizenbezitters” zijn echter reeds het dupe geworden van deze voortslepende crisis!
Wederom een funeste situatie voor de bankensector, en de pensioenfondsen die in hypotheken hebben geïnvesteerd, zeker na alle verliezen die zij al hebben moeten incasseren op ondeugdelijke Amerikaanse financiële producten, en de economische recessie waarbij de Eurozone wordt gegijzeld door de Euro!
Narede:
De Nederlandse overheid heeft decennia lang een wanbeleid gevoerd:
-
Huizenbezitters bevoordeeld ten opzichte van huurders door deze een belastingvoordeel te geven (overigens zou het mij niet verbazen als de hypotheekrenteaftrek van oorsprong alleen bedoeld was voor eigen politiek gebruik, en later uitgebreid om voldoende steun te krijgen vanuit het meeprofiterende deel van de burgerbevolking, zodat dit immorele systeem van belastingvoordeeltjes blijft gehandhaafd).
-
De overheid heeft verder de regel- en wetgeving voor banken en andere financiële instellingen zodanig versoepeld, dat zij in staat werden gesteld steeds risicovollere overeenkomsten af te sluiten.
-
Tot slot heeft de overheid verzuimd toezicht te houden op de financiële wereld, waardoor zij niet in staat bleek te zijn om tijdig in te grijpen om zodoende de schade te beperken.
Nu de destijds gebagatelliseerde potentiële risico’s reële schade beginnen te veroorzaken, worden de veroorzakers van de crisis (hypotheeknemers, hypotheekverstrekkers (waaronder banken) en politici) ontzien en draaien de huurders in de vorm van steeds verdergaande overheidsbezuinigingen gepaard gaande met belastingverhogingen op voor de aangerichte schade.
07-10-2011 youtube video met Ronald Plasterk (PvdA) die in het TV-programma Nieuwsuur meent dat de huurders opdraaien voor de nieuwe kabinetsbezuinigingen terwijl de vermogenden worden ontzien!
LINK Interessante website over het grootste piramide spel binnen Nederland, de Hypotheekmarkt!
Vooral interessant voor “huizenbezitters want hen wacht een rampscenario, zijnde een waardedaling van zo’n slordige 42%!!!
Tot zover het 2e deel van de hypotheek-kredietcrisis.
In het 3e deel ga ik het dan hebben over de kapitalistische marionetten binnen het Europese Parlement, die op slinkse wijze inspelen op een schijnheilig “Europa gevoel” terwijl zij bezig zijn de arbeidsmarkt binnen Europa te herstructureren.
Hoe zij de werkgelegenheid in West-Europa saboteren en de toekomstperspectieven van veel Europeanen systematisch worden afgebroken, waarbij steeds meer Europese Staatsburgers aan de (on)genade van een steeds meedogenlozer wordend bedrijfsleven worden overgeleverd.
De rol van de Oost-Europeanen die de Westerse arbeidsmarkt overspoelen en de impact op zowel de economie als de werkgelegenheid voor West-Europeanen.
Wellicht wordt het ook tijd aan te tonen dat de sowieso al ondemocratisch tot stand gekomen Europese Unie geen enkele bestaansrechten heeft, en de euro veel meer kost dan de politiek wil toegeven.
We zagen het reeds aan talloze eerder projecten waar keer op keer meer belastinggeld moest worden gepompt, zoals de Betuwelijn (officieel door Bouwdienst Rijkswaterstaat geschatte onkosten in 1993)!
Het begon met Gerrit Zalm’s zeer ongunstige wisselkoers ten aanzien van de sterke Nederlandse gulden (eerst werd dit ontkend, later werd geclaimd dat dit de economie zou hebben bevorderd, doch daarvan is nog steeds geen bewijs geleverd.
Daarna kwamen de prijsstijgingen die de kosten van de invoering moesten dekken.
Houdt voor ogen dat elke prijsstijging in vergelijking met de Nederlandse gulden nog steeds met tenminste de factor 2,20371 moet worden vermenigvuldigd (waarschijnlijk meer aangezien de lonen steeds verder zakken).
De privatisering van het bankwezen was wel de grootste flater die de politiek kon maken.
Zeker als we kijken naar de Nederlandse Staatsschuld, die momenteel 406,5 miljard euro bedraagt, en voor het grootste deel te wijten is aan rentelasten, een bedrag dat wanneer de bankensector niet zou zijn geprivatiseerd veel lager zou zijn uitgevallen, immers de overheid had dan tegen 0% geld kunnen lenen van haar eigen bank , en bovendien onkwetsbaar zijn geweest voor de continue dreiging met afwaarderingen van de kredietwaardigheid door immorele Amerikaanse kredietrating maatschappijen!
Afijn dit en meer in het volgende deel!