Duit in het zakje van het Darwinjaar
Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat Darwin grootse ontdekkingen heeft gedaan. Maar om uit te rekenen hoe oud de aarde is, worden altijd formules gebruikt waarin, geheel onterecht, een 'constante' is opgenomen. Onterecht want of bijvoorbeeld het 'radio-actief uiteenvallen' van de materie altijd in hetzelfde tempo is gegaan, is nooit aangetoond. Slechts als je aanneemt dat er in die 'constantes' nooit wijzigingen zijn opgetreden, kun je 'bewijzen' dat de aarde zo en zo oud is. (Miljarden jaren volgens de evolutionisten).
Verder is nooit aangetoond dat uit een mensachtige aap ooit een mens is geboren (missing link). Als je de prachtige metamorfose van skeletten bekijkt, zeg maar van kleine 'oerzeediertjes' (hoewel die hooguit een aanzet tot een skelet vertoonden), tot de huidige mens, kijk je naar een waar kunstwerk. Maar nooit is aangetoond dat een nieuwe levensvorm lichamelijk voortkwam uit een reeds bestaande. Ook op dat terrein bestaan er alleen maar 'missing links'. En dat geeft te denken want waarom stuiten we bij onderzoek naar fossielen wél op de levensvormen die we kennen maar nooit op die tussenvormen die we nodig hebben om te kunnen bewijzen dat een nieuwere levensvorm lichamelijk voortkwam uit een oudere? Dus zoals, volgens de evolutionisten, de mens uit de aap?
Dat er in nieuwere en oudere levensvormen verwant DNA-materiaal wordt aangetroffen wordt door evolutionisten als keihard bewijs uitgeroepen voor hun evolutietheorie. Maar dat die DNA-verwantschap zou zijn ontstaan door overbrenging van de ene levensvorm op de andere, is nooit bewezen...
Ofwel: Het is niet omdat een nieuw luciferdoosje lijkt op een luciferdoosje van 50 jaar geleden, dat het oude luciferdoosje het nieuwe heeft voortgebracht.
En, om hier even een zijspoor te bewandelen, wat bijvoorbeeld te denken van de hoge mate van DNA-verwantschap tussen de mens en het varken terwijl die levensvormen naar uiterlijk en karakter zo sterk van elkaar verschillen? Nu niet cynisch worden hoor...
Om het leven te vatten probeer ik mijn verstand te gebruiken. Ik voel me niet belast door dogmatisch christendom en evenmin door dogmatische wetenschap. Ik ben dus noch creationist, noch evolutionist en voel me, waarschijnlijk dankzij een vrije opvoeding, niet bij voorbaat verplicht om in een bepaald straatje te denken. Vanuit die vrijheid lijkt het mij volkomen duidelijk dat er vooralsnog te weinig kennis en materiaal voorhanden is, zowel bij creationisten als bij evolutionisten, om werkelijk iets zinnigs te kunnen zeggen over de leeftijd van de aarde en over hoe het leven zoals wij dat kennen, in beginsel is ontstaan. Strikt genomen is het trouwens niet eens zeker of we zonder onszelf te bedotten wel van een beginsel kunnen spreken...
Als ik de psychologie in het het conflict tussen creationisme en evolutionisme bestudeer, zie ik 'zoon wetenschap' zich afzetten tegen 'vader kerk' en daar zijn best begrijpelijke redenen voor want de aarde is rond en draait om de zon en dat is kennis waar de kerk zich vroeger uit alle macht en met bloedige consequenties tegen verzette. Maar een onontbeerlijke voorwaarde om objectieve wetenschap te kunnen bedrijven is dat 'zoon wetenschap' volwassen wordt, zich dus niet langer afzet tegen 'vader kerk' maar werkelijk onbevooroordeeld op onderzoek uitgaat.