Klimaatverandering biedt hoop.

In tegenstelling tot Rob de Wijk (Trouw 20 april) zie ik de politieke gevolgen van de klimaatverandering niet somber in, dankzij het alom rijpende besef dat het hier draait om de leefbaarheid van de aarde, dus om het algemeen of mondiaal belang. De moeilijkheid is alleen om deze mondiale bewustwording politiek vertaald te krijgen.
Daarvoor zal namelijk allereerst het partijpolitiek stelsel op de helling gezet moeten worden, omdat het behartigen van het algemeen of mondiaal belang nu eenmaal meer (denk-)vermogen vereist, dan partijpolitici is gegeven. Zij zijn immers primair gericht op macht en aanzien, voor zowel hun partij als henzelf!
Vervolgens zal voor de beteugeling van de opwarming afstand genomen moeten worden van het primaat van de economie. Met geld is de uitstoot van broeikasgassen nu eenmaal niet tegen te houden. Integendeel!
Tenslotte zal de leefbaarheid duurzaam veilig gesteld moeten worden, door de creatie van een rechtvaardig wereldbeleid onder VN-vlag, waarvan elk nationaal beleid een afgeleide is. De creatie van die mondiale eenheid (VN-vlag) in verscheidenheid (behoud nationale identiteit) is geen onmogelijke opgave, omdat daarvoor een grondige reorganisatie van onze volkerenorganisatie vereist is, waartoe onze regering - als VN-lid - het voortouw zou kunnen nemen.
Kortom, wel beschouwd biedt klimaatverandering ons - als mensheid - een wenkend mondiaal of VN-perspectief, in plaats van een apocalyptisch toekomstbeeld van politieke instabiliteit, zoals De Wijk ons doet geloven in navolging van de opstellers van het Pentagon rapport.