De vernietiging van negatieve ionen (gevolgen)
Waarom de zendmastverspreiding naar een complot riekt en een weetje over het wegstralen van negatieve ionen en het daardoor verhoogde risico op een (vogel)grieppandemie.
Een grote tragedie is dat de integriteit van de noodklokluidende artsen van het Freiburger Appell en opvolgers geen enkele bijval krijgt van grote gezondheidsorganisaties en dat journalisten er veel te weinig mee doen. Als je het serieus uit gaat zoeken lijken in deze kwestie bijna alle officiële gezondheidsinstanties gecorrumpeerd door de lobbyisten van telecommaatschappijen of de daarmee samenwerkende overheid. Zo beweert onder meer de WHO zelf, tegen een stroom van meer dan tweehonderd recente, oerdegelijke en onafhankelijke wetenschappelijke onderzoeken in (bijvoorbeeld het door twaalf Europese universiteiten en wetenschapscentra opgestelde Reflex-rapport), dat er geen bewijs is voor de schadelijkheid van zendmaststraling. Ook de dramatische resultaten van veldstudies in bijvoorbeeld Naila en Netanya: een drie tot vier keer zo hoog risico op kanker binnen een straal van vierhonderd meter rond één zendmast (vaak staan er dertig binnen zo'n afbakening), worden genegeerd.
Er is overdonderend veel bewijs voor de schadelijkheid ervan, zowel afkomstig uit onafhankelijk wetenschappelijk testwerk als rechtstreeks uit de praktijk van het wonen bij zendmasten, maar dat mag niet baten. De Nederlandse minister van Economische Zaken ging zonder enige scrupules over de democratische schreef toen hij stelde dat een gevoel van onwelbevinden in de buurt van zendmasten geen aanleiding was om ze niet te plaatsen. In mijn woonplaats zijn er kleine kinderen die het uitschreeuwen van een aanhoudende migraine, dag in dag uit, onophoudelijk, sinds er een UMTS-mast werd geplaatst. Het is een witteboordenvariant van zware kindermishandeling en deze ronduit fascistoïde overheidssmeerlapperij is thans overal ter wereld de nieuwe norm aan het worden. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), die aanvankelijk nog kritisch was tegenover stralingsrisico's, is na lang lobbyen ook overstag en haar definitie van 'gezondheid' is vandaag alleen nog van retorisch belang: 'Een staat van volledig fysiek, geestelijk en sociaal welbevinden, en niet slechts de afwezigheid van ziekte of gebrek.' ('A state of complete physical, mental and social well-being and not merely the absence of disease or infirmity.')
Dat de WHO met andere zaken bezig is dan de wereldgezondheid is niets nieuws. Om het meest in het oog springende voorbeeld te noemen: van tachtig procent van alle medicijnen ter wereld die door de farmaceutische industrie op de markt wordt gebracht is nooit of te nimmer wetenschappelijk aangetoond dat ze ook maar enige genezende werking hebben. Maar dat is niet het ergste. Los van het feit dat hier sprake is van een triljoenenzwendel waarmee geld verdiend wordt aan het leed van mensen en een agressieve maffiose verdediging van deze zwendel ten koste van als 'alternatief' gestigmatiseerde geneeswijzen, die vaak wel werken en daadwerkelijk genezen, vormt medicijngebruik (let op: dus niet de bijwerkingen, maar het gebruik zélf) de vierde belangrijkste doodsoorzaak ter wereld. Deze doodsoorzaak komt bewust niet voor op het doodsoorzakenlijstje van de WHO. In haar functie als primaire waakhond over de wereldgezondheid is dat onverteerbaar te noemen. (zie ook de vele publicaties over deze thematiek van dr. Mathias Rath, die ik hiervoor als bron gebruikte). Iedereen zou zich dus serieus moeten afvragen wie en wat deze met belastinggeld gesubsidieerde organisatie werkelijk dient.
Nog verbijsterender dan de passieve pr-functie die de WHO voor de farmacie lijkt te vervullen is de schijn van een onacceptabele kennisachterstand ofwel een dito gebrek aan laterale intelligentie bij de medewerkers van deze organisatie inzake een eenvoudig meetbare bijwerking van telecomzendmasten. Terwijl we op tv steeds vaker WHO-woordvoerders hun bezorgdheid zien uiten over het risico op een dodelijke wereldgriep, wordt het volgende feit betreffende het over de hele aarde verspreiden van zendmasten die aaneengeschakeld één groot onafgebroken elektromagnetisch veld vormen totaal genegeerd: hoogfrequente straling heeft een bijwerking die niet in de opsommingen hierboven voorkomt, zelfs niet in het Freiburger Appell, maar die bouw-biologen al langere tijd zorgen baart. Het betreft een verslechtering van onze luchtkwaliteit zoals die nog nooit eerder is voorgekomen. In de lucht zitten negatieve ionen. Deze negatieve ionen zijn van vitaal belang om de lucht die wij inademen gezond en in goede conditie te houden. Negatieve ionen zijn natuurlijke stofzuigertjes die stofdeeltjes en vervuilingsresten vangen en op de bodem doen neerslaan. Deze functie hebben ze ook met betrekking tot virussen.
Proefmetingen uit 2005 toonden onomstotelijk aan dat de hoeveelheid negatieve ionen binnen de elektromagnetische velden die door zendmasten worden gecreëerd gereduceerd wordt tot slechts ongeveer twintig procent van het natuurlijke niveau. Dit betekent dat niet alleen door de straling zelf, maar ook door deze bijwerking het immuunsysteem van mensen wordt aangetast en allergieën de weerstand nog verder verzwakken. Nog beangstigender is, dat gekatalyseerd door dit voorafgaande sloopwerk, grieppandemieën zich ongestoord en razendsnel kunnen verspreiden doordat ten behoeve van de geldzucht van telecombedrijven en overheden de enige natuurlijke buffer die hiertegen bestond, negatieve ionen, vrijwel is weggevaagd. Dit roept nu al heel lastige vragen op. Stel je krijgt een herhaling van de Spaanse Griep, waar leg je dan nog de grens tussen een natuurlijke dood en doodslag of genocide door overheid, telecomproviders en 'wetenschappelijke' witwassers als de gezondheidsraden? Deze vraag moet serieus en op wereldschaal gesteld worden, nu de dreiging van pandemieën chronisch is, elk jaar in risico toeneemt en tientallen miljoenen burgers direct bedreigt.
Gezondheidsraden zijn er in ieder land. Helaas functioneren ze niet of wordt er, waar zo'n raad zich wel negatief heeft uitgelaten over hoogfrequente straling, zoals in België, om zogenaamd economische redenen niet naar geluisterd. De schadelijke athermische werking van hoogfrequente straling is al sinds de jaren dertig en veertig bekend en daarna vele malen opnieuw getest met steeds weer hetzelfde verontrustende resultaat. In de decennia daarop zijn volgens diverse internetbronnen exact dezelfde frequenties die nu overal op de bevolking worden losgelaten zelfs als psychotronische wapens gebruikt (Rusland, Groot-Brittannië) met dodelijke gevolgen. De Nederlandse gezondheidsraad verschuilt zich steeds achter de opmerking dat indien er tijdens de blootstelling aan de straling van zendmasten geen verhoging van de temperatuur in het lichaam optreedt, er ook geen klachten kunnen optreden. Men negeert hierbij volledig en heel bewust dat alle klachten zoals die in het Freiburger Appell en in de tekst daaronder zijn opgesomd zich voordeden buiten de thermische zone.
Men negeert dat dit al zeventig jaar geleden bekend was en dat alleen al op grond daarvan aan de overheid het voorzorgsbeginsel zou moeten worden geadviseerd. Het voorzorgsbeginsel is een internationaal rechtsbeginsel dat wordt ingezet als er gerede twijfel omtrent de veiligheid bestaat bij het blootstellen van de bevolking aan een nieuw soort voeding of een nieuwe technologie. Meer dan tweehonderd onafhankelijke onderzoeken die concluderen dat de risico's onacceptabel zijn, zijn niet genoeg voor de Gezondheidsraad, waarin nota bene ongeveer de hele Nederlandse medische top is vertegenwoordigd. Sterker nog, volgens een bericht op www.stopumts.nl zou de huidige minister van Volksgezondheid gezegd hebben dat het UMTS-netwerk er zo snel mogelijk zou moeten komen. Het is diezelfde minister die zich nog nooit over het massaal sproeien van chemtrails heeft uitgelaten en een nieuw zorgstelsel heeft ingevoerd in een land waar zoveel vrijheid van meningsuiting wordt gerespecteerd, dat iedereen bij voorbaat verplicht voor farmaceutische medicijnen is verzekerd, of je nu een voorkeur hebt voor allopathie of niet. Dit met in het achterhoofd dat tachtig procent van de farmaceutische medicijnen sowieso niet werkt en het feit dat straling waarvan de overheid zelf heeft geadviseerd ze op ons los te laten, nu al voor een enorme toename van gezondheidsklachten zorgt. Gedrag dat zich dissonant verhoudt tot de regionale overheden van 51 (januari 2006) Nederlandse gemeenten die vanwege de gezondheidsrisico's weigeren mee te werken aan het plaatsen van UMTS-zendmasten.
Of je het een complot moet noemen weet ik niet. Maar je kunt de zaak ook omkeren en je afvragen of een dergelijke constructie bij toeval kan ontstaan. Kun je per ongeluk als nationale overheid zo slordig met de waarheid omgaan? De kans daarop, met zoveel terzake kundige betrokkenen die toch bijna allemaal een gedegen academische opleiding hebben gehad, is nihil. Verbijsterend en een complottheorie onderstrepend is hier de opstelling van de Kankerstichting (KWF), die altijd van deur tot deur geld heeft ingezameld voor onderzoek naar de oorzaken van kanker, terwijl ze zonder enige voor haar donateurs acceptabele reden weigert de risico's van zendmaststraling of DECT-toestellen te onderzoeken (bron: http://www.stopumts.nl ). Maar goed, kanker is economisch hoofdzakelijk de bron van een uiterst lucratieve handel in niet of nauwelijks werkende chemokuren van 300.000 euro per stuk, dus was ook niet te verwachten dat kankerstichtingen iets tegen stralingsverspreiding zouden ondernemen.
Amerikaanse kankerstichtingen liggen al sinds de jaren vijftig onder vuur, toen ze de Royal Raymond Rife-oscillator hebben gesaboteerd in samenwerking met de overkoepelende farmaceutische industrieorganisaties en tegenwoordig, volgens de Rife-sites, ook de FDA. Raymond Rife vond een radionicatechnologie uit waarmee hij destijds al vijftien soorten kanker en ongeveer vierhonderd virale, bacteriële of door schimmels veroorzaakte aandoeningen kon genezen. Zijn uitvinding zou de macht van de farmacie de das omdoen en daarom wordt deze technologie zwaar onderdrukt. Ziekte is in de vorige eeuw helaas een ordinaire handel geworden, mensen zijn niet meer dan grondstoffen en de medische wereld met de aan haar gelieerde wetenschapsinstituten gedraagt zich voor 99% als een criminele organisatie.
Dit is een vervelend onderwerp, zowel om over te schrijven als om te lezen. Maar een goed boek doet niet aan struisvogelpolitiek. Daarom nog even iets over de zogenaamde onderzoeken die niets aan stralingsrisico's zouden hebben opgeleverd en waaruit dus dolgraag door het zendmastenbelangenconglomeraat wordt geciteerd. Deze hebben bijna altijd dezelfde constructie, zoals het volgende voorbeeld, dat ik aantrof op een toonaangevende website van een bezorgde bouw-bioloog, duidelijk zal maken.
Hoogfrequente straling maakt de hersen-bloedbarrière kapot. Deze moet ervoor zorgen dat vuile stoffen in het bloed niet in onze hersenen kunnen dringen. Het afbreken van deze barrière is, naast de chromosoomafwijkingen, vrijwel zeker de oorzaak van de grote toename van hersentumoren bij (vooral) kinderen en volwassenen in de omgeving van zendmasten.
We leggen even twee studies naast elkaar die zich met de hersen-bloedbarrière hebben beziggehouden in relatie tot blootstelling aan straling. De eerste is die van het Max Planck-instituut, uitgevoerd in 1997 in Berlijn. De resultaten van dit onderzoek lijken geen verband aan te tonen tussen blootstelling aan zendmaststraling en het doorbreken van de hersen-bloedbarrière. Een ander onderzoek, uit 2003, uitgevoerd in Zweden door de universiteit van Lund, toont echter een significant effect aan. Hoe kan dat? Het Max Planck-instituut heeft de leeftijd van de ratten waarmee getest werd niet opgegeven (waarschijnlijk ging het om volwassen ratten). De universiteit van Lund gebruikte jonge ratten, vergelijkbaar met mensenkinderen (de ontwikkeling van het schedelbot speelt een belangrijke rol bij stralingsbelasting, daarom lopen kinderen meer risico). Het Max Planck-instituut trok zijn conclusies al na zeven dagen (het nut hiervan is volstrekt onduidelijk wanneer je bedenkt dat in geval van zendmastbelasting de blootstelling jaren achtereen kan aanhouden.) De universiteit van Lund inspecteerde de rattenhersenen pas na zestig dagen en toen was het ook goed mis. Op vergelijkingsfoto's zie je zoveel zwarte plekken in het hersenweefsel dat het in die twee maanden blootstelling aan zendmaststraling in een stuk komijnekaas lijkt te zijn veranderd. Je wilt er gewoon niet aan denken dat onze kinderen nog veel langer aan bestraling door telecomproviders blootstaan.
Dat de effecten van blootstelling aan straling pas na langere inwerkingstijd aan het daglicht kunnen komen is sinds Hiroshima en een hele reeks kernongelukken al jaren een publiek geheim. Een hele bevolking dan als vivisectieproefdieren aan hoogfrequente straling blootstellen is daarom volslagen krankzinnig te noemen en, omdat de ernst en wreedheid van de gevolgen zich nog sneller bij kinderen voordoet dan bij volwassenen, zonder cynisme vergelijkbaar met nazi-experimenten van het meest ranzige soort. Degene die dit overdreven of irritant taalgebruik vindt nodig ik uit eens in een Ronald McDonald-huis te gaan kijken, iets waar alle telecomproviders, gezondheidsraden, GGD's en overheden die bij de zendmastverspreiding betrokken zijn toe gedwongen zouden moeten worden. Je ziet dan het probleem niet vanuit een lekker veilige, anonieme helikopterview (zie het hoofdstuk 'Molochs'), maar vanuit de harde realiteit, de extreme close up van tumoren die kinderoogjes en -hersens wegvreten en voorgoed verwoeste gezinnen. Spanje lijkt na de nodige blunders het eerste Europese land te zijn waar zendmasten nu niet meer binnen een straal van driehonderd meter bij scholen en kinderverblijven geplaatst mogen worden. Ik weet niet of een incident in 2005 in Spanje daar aanleiding toe was, waarbij vier kinderen uit één schoolklasje ongeveer tegelijkertijd plotseling leukemie kregen en de school meteen werd gesloten omdat in een straal van vierhonderd meter eromheen meer dan dertig zendmasten actief waren.
