Toen ik ophield te oordelen, ontwaakte ik tot mijn ware zelf

Ik beloof ernaar te streven om het vertrouwen te bewaren in ieder mens, in christen, jood, islamiet of wie dan ook, en ik beloof mij niet aan de angst voor wie of wat dan ook gewonnen te geven.
Ik beloof ieder mens te eerbiedigen in haar of zijn religie en hem of haar met respect tegemoet te treden.
Ik beloof bruggen te bouwen tussen mensen en geen muren op te richten die hen verdelen.
Ik beloof dat ik mij niet schuldig zal maken aan een bot cynisme, aan respectloze eerlijkheid of aan een hooghartige gelijkhebberij. Maar ik beloof dat ik in ieder mens en in iedere overtuiging een facet van de ene waarheid zal trachten te zien.
Ik beloof dat ik zal binden en niet zal scheiden,
dat ik zal liefhebben en niet veroordelen,
en dat ik in ieder mens het licht van het Goddelijk zal zoeken.

Hans Stolp

Hoe goed sluiten deze woorden aan bij de woorden van de grote Zenmeesters die niet beweren om de waarheid in petto te hebben maar ons aansporen om te leven zonder meningen. En nu zullen de onvermijdelijke waarschuwend priemende wijsvingers omhoog gaan met de tegenwerping dat dat onmogelijk is; geen mening hebben! Zelf besef ik maar al te goed hoe moeilijk dat is om al dat filosoferen, theorieën, doctrines, oordelen, vooroordelen laten varen. Om je eigen weg stilletjes te gaan zonder partij te kiezen voor iets of iemand.

En toch is het zo simpel eigenlijk; wie de Himalayagebergte wilt moet alle lading afleggen, je moet alles achter je laten, van alles ontdaan zijn want hoe hoger je klimt, des te gewichtlozer moet je zijn. Het conflict zit vaak in het denken want het denken verdeelt en scheidt en het geeft ons kant en klare zekerheden en pasklare definities en begrippen, waarin we gewend zijn de zogenaamde eeuwige waarheden te zien.

Het is bevredigend om te mogen ervaren dat alles in ons losser en vloeibaar is geworden, dat vormen niet op voorhand door een eeuwige wet bepaald zijn, maar dat wij als mens de scheppers zijn! Dat houdt ook in dat we niet meer kunnen volstaan met de accusatief wijsvinger naar de medemens gericht maar bewust zijn van ons eigen innerlijke scheppingsproces, elke uur, elke moment.

Onze taak is dan een moeilijke taak en misschien zelfs een onmogelijke taak, want het oordelen, indelen, Alles in hokjes en vakjes stoppen is voor ons een tweede natuur voor ons geworden, daaraan ontlenen we onze zekerheden. Hoe vaak voelen we ons niet sterker worden doordat we een zwakheid in iemand anders ontdekken? Het besef dat we meer kennis in huis hebben dan iemand anders of dat we de ander op zijn fouten kunnen wijzen, maakt het zo dat we ons enorm in os ego gestreeld voelen.

Totaal een ander beeld ontstaat voor de ontwaakte mens en ik wil graag citeren een fragment uit een boek van de filosoof Lev Sjestov waarin hij verteld hoe hij ontwaakte en hoe al die evidenties en bewijzen van het denken niet meer nodig had.

Toen ik ophield te oordelen, ontwaakte ik tot mijn ware zelf.

"Ik ontwaakte uit en in mijn droom en bevrijdde me van alles wat buiten me was: Alle uiterlijkheden, alle oppervlakkige oordelen, , alle bajonetten. kannonen, microscopen, alle logische argumenten die geven de overwinningspalm aan de beperking. Dan pas zag ik een grote schoonheid en was ik ervan overtuigd dat ik bestemd was voor het waarachtig het authentiek in mijn eigen ziel. Alleen de ziel heeft vleugels om uit te stijgen boven intellectuele kennis en conditioneringen . Zo kon ik eindelijk uitstijgen boven de macht van de structuur en vaste patronen. Ik ontdekte dan pas mijn ware bestemming."

Ik voel de prangende vraag in mij opkomen: Hoe kwam Sjestov tot zoveel inzicht en wijsheid? Bad hij, mediteerde hij? Nergens vind je in zijn werken een duidelijke antwoord.Hij zwijgt daarover in alle talen en juist in dat zwijgen is het antwoord want het antwoord moeten we in onszelf vinden en bij dit proces leren we om alles wat op ons afkomt aan gedachten, gevoelens en emoties niet te veroordelen of te beoordelen. En die neiging hebben we allemaal. Door oefening leren we alle gedachten, gevoelens en emoties toe te laten. Dit leidt niet alleen tot acceptatie van wat zich aan je voordoet, maar impliciet ook tot zelfacceptatie. Je maakt deel uit van de levende wezens en je mag er zijn. Hoe je bent geworden heeft een oorzaak.

Probeer je leven in eigen hand te nemen door te aanvaarden wat er is. Het ontwikkelen van opmerkzaamheid heeft velerlei heilzame effecten en leidt tot innerlijke zuiverheid, mededogen en verschillende stadia van bevrijdend inzicht. Zie hiervoor o.a. het boek 'Bevrijdend Inzicht' van Frits Koster.

Jaag niet achter het verleden aan.
Verlang niet naar de toekomst.
Het verleden is niet meer.
De toekomst is nog niet begonnen.

Boeddha.