De tweelingsziel
Het concept “tweelingziel” laat de ware aard zien van liefde en waarschijnlijk van ook het doel van een ziel die op Aarde leeft.
De ziel verlangt naar eenheid en wil naar het ware “thuis” terugkeren. De weg terug begint wanneer de ziel en individu wordt, en een leven leidt in een staat van afgescheidenheid.
God is als één groot bewustzijn, het werd verdeeld in kleinere stukjes (groepen groepszielen), en deze groepen werden ook weer verdeeld en in het einde kom je uit bij de ziel (de verbinding van de 2 tweelingzielen). Deze ziel werd uiteindelijk ook in tweeën gedeeld. Hiermee werd de mannelijke en vrouwelijke sekse gecreëerd. Voor deze laatste splitsing was dit wezen (de gecombineerde tweelingzielen) geslachtsloos.
Na deze splitsing werden de 2 tweelingzielen van elkaar gescheiden. Maar in zich dragen ze de herinneringen aan de ander. Dit maakt dat ze toch nog een soort verbinding met elkaar hebben. Deze herinneringen zal het mogelijk maken voor de 2 zielen om elkaar terug te vinden. Dit zal mogelijk zijn als ze beide klaar zijn om de terugweg te beginnen. Dit is als ze op het punt zijn aanbeland waarop ze het verste van God vandaan zijn (dus het hoogste punt van individualiteit). Hierna zullen ze weer terugkeren naar hereniging.
Dit hoogtepunt bereiken we als we volledig onszelf zijn en geen behoefte meer hebben aan een ander om ons het gevoel van “we zijn de moeite waard” te kunnen geven. Als we de ultieme eenzaamheid bereiken en de ultieme onafhankelijkheid en dit hebben beleefden doorleeft. Dan pas zijn we klaar om onze tweelingziel te ontmoeten.
De twee tweelingzielen wandelen een verschillende levensweg. Ze maken verschillende dingen mee, verschillend maar complementair. Als ze elkaar ontmoeten is die ander altijd anders, nieuw en interessant. Ze geven wat we zelf missen in ons leven.
Een tweelingziel ontmoeten is iets heel anders dan verliefd worden. Wanneer we verliefd worden, verlies je jezelf in die ander. We verliezen onze identiteit en vertrouwen het compleet aan die ander toe, want w denken dat die ander beter voor onszelf kan zorgen dan we dat zelf kunnen.
Maar bij tweelingzielen herkennen we onszelf in die ander. Het is als een spiegel, die ons lat zien wie we werkelijk zijn. We verliezen ons niet in die ander, maar vinden onszelf.
De weg terug (naar God) is lang en pijnlijk. Er is geen binnendoorweg. Maar we groeien door pijn. Maar in het einde weten we dat het de pijn waard was. Dan zijn we de pijn al lang vergeten.
Eenzaamheid is gebaseerd op een verkeerd gevoel van afscheiding. Als 2 mensen een relatie beëindigen gaan ze soms direct door naar de volgende, omdat ze bang zijn voor de eenzaamheid. Maar eenzaamheid kan een grote leraar zijn. We kunnen alleen ons ware zelf vinden als we alleen zijn. In eenzaamheid kunnen we luisteren naar de stem van onze innerlijke hogere zelf.
Wat we doen beïnvloed onze tweelingziel. Zoals met yin en yang. De man en de vrouwe moeten in balans komen, de vrouwelijke kracht en mannelijke kracht in de man en in de vrouw moeten in evenwicht zijn.
Alle relaties en zelfs huwelijke zijn lessen in liefde. Door deze te ervaren (vooral de fouten die we maken in relaties) leren ons.
Een voorbeeldje : en vrouw probeert meer als een man te zijn (mannelijke kwaliteiten tot expressie te brengen). De mannelijke kracht in haar zal stijgen, of zelfs de overhand nemen over haar vrouwelijke kracht. Maar in het einde is het haar taak de beide krachten in balans te brengen. Om zowel mannelijke als vrouwelijke kwaliteiten tot expressie te brengen.
Voor de man geldt hetzelfde.
De weg terug begint dus met de hereniging met de tweelingziel. Dan met de verschillende zielen van dezelfde groepsziel, op de weg terug naar God.
We vinden onze tweelingziel niet door hem overal te gaan zoeken. Maar door in onszelf te zoeken. En hierdoor te groeien. We zullen barrières vinden op onze weg naar onze tweelingziel. Die kunnen van binnenuit komen (problemen in onze persoonlijkheid die we moeten overkomen) of problemen van buitenaf (de tweelingziel is getrouwd en heeft kinderen).
De persoonlijkheid heeft een schaduwkant, net als de samenleving waarin we leven. Voordat we af kunnen rekenen met het slechte (in de wereld in en onszelf) moeten we leren dit te herkennen en inzien hoe we dit slechte kracht geven (door onze gedachten, ons gevoel of ons gedrag). Als we dit ontdekken, kunnen we met het slechte afrekenen (als we dat willen). Maar veel mensen durven niet te kijken naar hun tekortkomingen. Ze negeren het liever, maar dan blijven de tekortkomingen bestaan. We kunnen niet afrekenen met hetgeen we niet zien (of willen zien).
Wanneer tweelingzielen elkaar hebben ontmoet, zijn ze niet zo gepassioneerd. Ze voelen geen behoefte aan lichamelijke intimiteit, omdat hun intimiteit er een is van spiritualiteit.
Ze kennen elkaar en kunnen elkaars in de nacht in hun dromen ontmoeten. En wanneer hun bewustzijn genoeg is gegroeid kunnen ze elkaar in de astrale wereld ontmoeten.
Tweelingzielen houden van elkaar, zoals ze van zichzelf houden.
boek “tweelingzielenvan Patricia Joudry en Maurie Pressman