De tijd van Goede Vrijdag en Pasen is van oudsher een tijd van bezinning op het geloof. Wat de betekenis daarvan voor de samenleving betreft, stuitte ik deze week op een column van columnist Theodor Holman in het Parool van 14 maart, met de prikkelende titel: “God, U lijkt op de Partij van de Arbeid; niemand gelooft er meer in”. http://www.parool.nl/opinie/god-u-lijkt-op-de-partij-van-de-arbeid-niemand-gelooft-er-meer-in~a4262849/ Een alleszins lezenswaardige column, die Holman besluit met zijn visie op God: “U bent niet dood, maar eeuwig stervende”. Een visie d

 Om het geweld in de wereld het hoofd te bieden pleit Karen Armstrong, autoriteit van wereldfaam op het gebied van religies, voor diepgaande reflectie. Niet met als doel religies vrij te pleiten van gewelddadigheden, de geschiedenis is nu eenmaal niet ongedaan te maken, maar om oog te krijgen voor het feit dat geweld niet in enige religie (of ideologie) zit, maar (gelijk het dier) van oudsher in de mens zelf. Dus in een ieder van ons wereldwijd. Vandaar dat wij allemaal – los van ras, geslacht, leeftijd, nationaliteit, scholing, seksuele geaardheid, levensbeschouwelijke gezindte en

 Volgens Karen Armstrong zouden Jezus, Paulus, Mohammed totaal geschokt zijn door de wereld van nu. Om de betere wereld waar deze profeten van droomden in het vizier te krijgen roept Armstrong op tot diepgaande reflectie. Alleen daardoor kunnen wij er achter komen waardoor de verwerkelijking van hun droom, die toch ook de onze is, wordt geblokkeerd. Gelukkig is dat geen onmogelijke opgave, omdat het zo langzamerhand duidelijk wordt dat hun droom nooit realiteit zal kunnen(!) worden door vast te houden aan het wereldwijd gangbare parlementaire en monetaire gedachtegoed en de daarop gebouw

 Volgens Jan Gruiters, algemeen directeur van vredesorganisatie Pax, is een vreedzame en inclusieve samenleving voor alle Syriërs een nachtmerriescenario voor IS (Trouw, 19 november). Hetzelfde geldt ook voor de politiek in haar totaliteit. Een vreedzame en inclusieve mondiale samenleving, ofwel wereldvrede, is een nachtmerrie voor elke politicus, waar ook ter wereld. Het bewerkstelligen van dit ultieme politieke doel, komt namelijk neer op het bezit van de (vredes-)zaak dat automatisch een einde maakt aan het (oorlogs-)vermaak. En daar nu staat de onoplosbare dagelijkse strijd om

 In zijn recente encycliek over de ecologie, Laudato Si', noemt paus Franciscus de ecologische crisis het directe gevolg van het antropomorfe wereldbeeld van de moderne mens. Daarbij doelt hij op onze onze hebzuchtige omgang met de natuur, waar wij pretenderen boven te staan dankzij onze fabelachtige wetenschappelijke kennis. Daardoor wordt de natuur steeds meer ervaren als iets dat buiten ons staat, waardoor wij ons er steeds minder verantwoordelijk voor voelen en voor andere belangen kiezen dan het algemeen belang.   Dat verheven antropomorfe wereldbeeld ligt echter niet alleen t

 De inspraakavond over de opvang van vluchtelingen in Steenbergen was volgens organisator Sander Booij een staaltje 'democratie in optima forma'. Met die kwalificatie doet hij de waarheid geweld aan, ervan uitgaande dat in die hoogste samenlevingsvorm gezamenlijke problemen (zoals de opvang van vluchtelingen) in alle redelijkheid gezamenlijk worden opgelost. Die noodzakelijke redelijkheid was woensdagavond ver te zoeken in sporthal 't Cromwiel. Alleszins begrijpelijk overigens, omdat daar niet de rede maar de angst regeerde, met alle daarbij horende uitingen (schreeuwen) van dien. Hoezo d

 In het christelijke en rode geloofsleven speelt de hoop op een betere wereld een essentiële rol. De hoop dat de toekomst zal behoren aan gerechtigheid en vrede, is ook te beluisteren in de alom onderschreven Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM). Het gemeenschappelijk door alle volkeren en alle naties te bereiken ideaal (preambule UVRM). Voor het hard maken van dat mensenrechten-/vredesideaal is naast geloof óók inzicht nodig. En wel het besef dat de machteloosheid van de VN om de wereldproblemen adequaat aan te pakken en daarmee de wereldvrede in he

 Het gemis van een eenduidige Europese aanpak van het vluchtelingenprobleem, maakt duidelijk dat diverse EU-lidstaten het vluchtelingenprobleem als een nationaal in plaats van als een alomvattend moreel probleem beschouwen. Een probleem dat per definitie het nationale overstijgt, omdat moraal nu eenmaal niet gebonden is aan het EU-lidmaatschap, maar wereldwijd iedere wereldburger (los van ras, geslacht, leeftijd, nationaliteit, levensbeschouwelijke gezindte en/of politieke gezondheid) aangaat. Met als gevolg dat de oplossing van het schrijnende vluchtelingenprobleem op het partijpolitieke

 Coalitiepartijen VVD en PvdA steunen het besluit van het kabinet om hoger beroep aan te tekenen tegen het 'klimaatvonnis' van de Haagse rechtbank (24 juni 2015), aangespannen door actiegroep Urgenda. Vanuit mijn visie op het begrip 'democratische rechtsstaat' slaan VVD en PvdA daarmee de plank mis. Daarbij ga ik ervan uit dat in die staatsvorm de geldigheid van een gerechtelijk vonnis afhankelijk is van de democratische legitimering daarvan. Zolang daar geen duidelijkheid over bestaat, zoals het geval is bij het 'klimaatvonnis' van de Haagse rechtbank, kan er begrijpelijkerwijs geen hoge

 CERD diskwalificeert zichzelf.   Met haar felle kritiek op de Nederlandse Zwarte Piet traditie diskwalificeert het internationale antiracisme-comité CERD in feite zichzelf, politiek gesproken. Het schenden van mensenrechten is nu eenmaal altijd het gevolg van beleid, dus van politiek. En daar staan Sinterklaas en Zwarte Piet ver boven, omdat zij simpelweg geen politici zijn die elkaar dagelijks te vuur en te zwaard bestrijden, maar kindervrienden die het beste met ons veelkleurige kroost (het algemeen belang) voor hebben. Een bewonderenswaardige geestelijke gesteldheid waar