Terence McKenna's Time Wave Zero

Terence en zijn broer Denis McKenna zijn als studenten in aanraking gekomen met hallucinogene middelen zoals paddestoelen en andere, en zijn naar de oerwouden van Brazilie getrokken om daarmee te experimenteren. Tijdens een van die experimenten kreeg Terence informatie door over de I Ching en een systeem van berekening van een zogenaamde Timewave. Die Timewave leverde een fractaal systeem op (de term fractaal was toen nog niet eens bekend) wat door de tijd heen naar een bepaald punt convergeerde. Verschillende wiskundigen hebben dit allemaal nagerekend, hebben er nog een paar kleine fouten uit gehaald, en daardoor is het punt in de tijd terecht gekomen op 21 december 2012. Dit terwijl de Maya kalender nog niet echt bekend was.

Technologie, bevolking, de snelheid waarmee we reizen, voedsel en materiaal productie, communicatiemiddelen, computersnelheid, vermogen van de computer, de hoeveelheid aan informatie die ter beschikking staat aan de mensheid, alles neemt toe en neemt zelfs steeds sneller toe. Dat betekent, dat de snelheid waarmee het toeneemt zelf ook toeneemt. Ook het aantal belangrijke gebeurtenissen, die de wereld veranderen, de zogenaamde "Novelties", neemt steeds toe. Die Novelties dat is waar de Timewave over gaat. Die Novelties worden steeds talrijker en komen steeds dichter bij elkaar, totdat het "nulpunt" bereikt is, 21 december 2012....

Novelty Report


Interview

Tijdens zijn lezingen/optredens neemt Terence zijn publiek mee naar een andere, wonderlijke en vooral fascinerende wereld in een trance-achtige verteltrant, aangevuld met muziek en beeld materiaal dat van een lezing van hem een echte `trip'maakt.

Archaic Revival is een heel interessant boek. Wat bedoel je als je daarin zegt dat we rond het jaar 2012 voor onszelf onherkenbaar zullen zijn geworden?
De tijd ofwel de mate van verandering gaat steeds sneller, we stevenen af op een soort ineenstorting. Ik geloof dat de meeste mensen het erover eens zullen zijn dat de `tijd' in de loop van de menselijke geschiedenis, of bijvoorbeeld in de twintigste eeuw, of in pakweg de afgelopen twintig maanden, schijnbaar sneller is gaan lopen.
En in plaats van dit fenomeen als triviaal af te doen of als een soort bijkomstigheid van onze beperkte waarneming, neem ik liever aan dat dit een reëel gegeven is, dat de tijd daadwerkelijk sneller loopt. Als je de geschiedenis van ons universum bekijkt, zie je dat dit al heel, heel lang gaande is. Het leven gaat steeds sneller en sneller.

Bedoel je dat in fysieke zin alles sneller verloopt?
Juist. Er was bijvoorbeeld meteen na het ontstaan van ons universum een lange periode waarin niets anders gebeurde dan een algehele afkoeling. De dichtheid en de energie waren zo groot dat er geen moleculen, geen stabiele structuren en zelfs geen atomaire systemen mogelijk waren. Het universum zat heel simpel in elkaar en was voornamelijk heel erg heet. Met de afkoeling werd het complexer. Elke temperatuurdaling maakte nieuwe gebeurtenissen mogelijk die volgden op de voorafgaande ontwikkeling.
Eerst vormen zich bijvoorbeeld elektronen die zich rond kernen groeperen en dan krijg je voor het eerst atomaire wisselwerkingen. Vervolgens koelt het universum verder af en verschijnen er moleculaire processen en verbindingen van geringere sterkte, die alleen bij lagere temperaturen tot stand kunnen komen. Uiteindelijk kunnen zich complexe en veelzijdige structuren vormen.

Maar hoe laat dit alles de tijd sneller lopen?
Het proces van steeds groeiende complexiteit vindt dus overal in de natuur plaats. Je kunt ook zelf wel vaststellen dat het steeds sneller en sneller is gegaan; het heeft heel lang geduurd voordat er leven kwam of voordat alleen al de sterren en de planeten gevormd waren, maar toen er eenmaal leven was, kreeg je een versnelde vermenigvuldiging van vormen. Versneld is dan relatief, we spreken nog altijd over honderden miljoenen jaren.Na de primitieve levensvormen kwamen de lagere dieren en toen de hogere diersoorten, waaronder ook wijzelf. Vervolgens ontwikkelden zich taal, cultuur, schrift en elektronische media.
Elk van deze stappen volgt de andere steeds sneller op. Dat leidt tot de conclusie dat de menselijke geschiedenis (de denkende wezens op deze planeet die tevens in staat waren bijvoorbeeld werktuigen en poëzie te maken) te maken heeft met een soort gevangen zijn of, anders geformuleerd, met een fortuinlijke positionering vlak bij een of andere anomalie, die achter tijd en ruimte ligt. Je zou het je kunnen voorstellen als een soort botsing met een hyperdimensioneel zwart gat. De architectuur van de evolutionaire doorbraak is in elk DNA-molecule op deze aarde gegrift.
Wij, ons universum en alles wat erin zit, worden steeds dichter naar de aanwezigheid van iets toegezogen, een soort fictief eschaton dat ons onafwendbaar trekt. Dat `einde' kunnen we ons niet voorstellen, maar het komt eraan, onafwendbaar als ik de voorafgaande ontwikkeling tenminste juist interpreteer.
Hoe het kon gebeuren dat 50.000 jaar geleden met stront gooiende apen besloten om op de lange reis te gaan naar de space-shuttle en een globaal geïntegreerde economie, naar milieu vervuiling en de hele reutemeteut? 25.000 tot 50.000 jaar geleden werd er een of ander uniek proces in de natuur ontketend en vanaf dat punt ontstond er een ongelofelijke druk in de richting van de symbolische expressie en de culturele consequentie daarvan: de technologie.
Hoewel het erop begint te lijken dat we de limieten van deze planeet hebben bereikt, vertoont het proces zelf geen enkel symptoom van vertraging. Dus, in plaats van het te zien als een soort Apocalyps of als de verzelfstandiging van een of andere verschrikkelijke fout in het menselijk lot, zie ik het liever allemaal als een natuurfenomeen. De menselijke geschiedenis is niet onze fout!

De wereld wordt met stappen en sprongen steeds gekker. Alles beweegt sneller en sneller en het wordt steeds science fiction-achtiger. Er bestaan epidemische ziektes die het menselijke leven mogelijkerwijze kunnen uitroeien, en tegelijkertijd zijn er geruchten over koude fusie en reizen naar de sterren. Ondertussen ontmoeten mensen midden in de nacht kleine rubberachtige wezens in hun kamer of ondergaan rectaal onderzoek. Als je dan ook nog psychedelische drugs, shamaan-planten en dat soort dingen aan deze mix toevoegt en op reis gaat door de architectonische superruimte van onze cultuur, dan merk je dat het kosmische ei behoorlijk aan het kraken is. We hebben de neiging om dat nu, aan het einde van het tweede millennium, `het verval van de westerse beschaving' te noemen.

Wat hebben al deze rare dingen nou met de tijd te maken?
Kijk, als je het analyseert, betekent het dat er allerlei ongewone verbindingen bestaan. Verbindingen tussen dingen die normaliter niet met elkaar verbonden zouden zijn. Dat was bijvoorbeeld ook de waarneming van het surrealisme.
Een andere manier om over de versnelling van de tijd te denken kan ook zijn dat alle grenzen - van tijd en ruimte - beginnen op te lossen en dat alles zich samen begint te voegen tot een soort organisch amoebe-achtig iets dat mens, machine, cultuur, spiritualiteit en materie verbindt en dat zich als een koraal rif om onze planeet uitspreidt.
Om nou niet gek te worden en er `het einde van alles' in te zien, moet je er vooral aan denken dat dit alles niet ongecontroleerd verloopt. Dus dan is natuurlijk de volgende vraag; gecontroleerd waardoor? Ik denk dat het - op een dieper niveau - gecontroleerd wordt door zoiets als de Geest van Gaia.

De Geest van Gaia?
Ja, de planeet is een soort georganiseerde intelligentie. Het is iets heel anders dan wij zijn. Zij heeft 5 à 6 miljard jaren de tijd gehad om een langzaam bewegende geest op te bouwen die uit oceanen en rivieren, uit regenwouden en gletsjers bestaat. Je kunt je eigenlijk nauwelijks een onwaarschijnlijker relatie voorstellen: de technologische aap en de dromende planeet. En toch, aangezien ons bestaan wederzijds afhankelijk is, bestaat er een gevoel van verbondenheid met dit immense, merkwaardige, wijze, oude, neutrale en rare ding, dat net bezig is om uit te zoeken waarom haar dromen zulke nachtmerries zijn en waarom alles zo uit evenwicht is.

Wegsmeltende cultuur
De cultuur is aan het wegsmelten. Het gebeurt gewoon en niemand weet waar het naartoe leidt. Er wordt al gewerkt met computer modellen, waarvan sommige aantonen dat het te laat is. Zelfs als er overal mannen en vrouwen van goede wil zouden opstaan en de zaak zouden gaan controleren, dan zou het, verdomme, toch nog te laat zijn. Ik geloof dat niet! Ik geloof dat hier een of ander groot plan achter zit dat niet van een almachtige God of zo afkomstig is, maar vanuit de biologie. Het is de architectuur van de evolutionaire doorbraak, die in elk DNA-molecule op deze aarde gegrift is.
Het zal gebeuren; de kosmische eierschaal is aan het kraken. De baarmoeder is gescheurd en er is geen andere uitweg dan de reis door het angstaanjagende geboorte-kanaal van de ervaring. De komende dertig jaar zullen je haren laten rijzen, gegarandeerd, want het is nog maar nauwelijks begonnen...

Wij leven nu in de gouden avondschemering van de Westerse beschaving. De lange namiddag van het Cartesiaans rationalisme. Voor ons liggen het falen van de landbouw, plotselinge atmosferische veranderingen, etnische oorlogen, sexueel overdraagbare ziektes, propaganda, superdrugs án een hele hoop goede dingen. Maar het wordt wel de tanden op elkaar zetten om er aan het einde der tijden doorheen te breken, want er is zoveel dat ontketend wil worden... Wat zal gebeuren is dat wij in iets anders zullen veranderen.

We zijn nu bezig om de oorspronkelijke vraag te beantwoorden, namelijk waarom wij in het jaar 2012 voor onszelf onherkenbaar zullen zijn geworden. Dit komt doordat wij niet herkenbaar kunnen blijven án kunnen overleven. Wij apen houden van een goed gevecht, dus nu is het zover. Het gezoen moet nu maar eens afgelopen zijn en de strijd zal wild en woelig worden. Maar we zijn intelligent, we zijn doordouwers.

En wat heeft dat sneller en sneller gaan te betekenen?
Het betekent dat de tijd op een gegeven moment zó snel gaat dat de rest van de toekomst - maar dan ook alles - binnen een paar seconden gebeurd zal zijn. Het lijkt een beetje op de blaasvormige uitbreiding van ruimte en tijd aan het begin van ons universum. Uiteindelijk zal er een samentrekking van ruimte en tijd plaatsvinden, die op het uit elkaar spatten van een zeepbel lijkt. Ik denk dat dit aan de basis ligt van het bekken van aantrekking dat ons naar zich toetrekt en dat ergens in de laatste maanden van 2012 lijkt te liggen.

Hoe ben je op 2012 gekomen?
Nou, dat is een ingewikkeld verhaal met wiskunde, fractals en computerprogramma's, ik heb daar een speciaal computerprogramma voor gemaakt, Time Wave. Het is wel vrij dicht in de buurt nu, toen ik die datum voor het eerst bepaalde was het nog twee keer zo ver weg. Maar als je er op let, lijkt het wel alsof we er nu op afstomen. Aan de andere kant, als je zo'n exponentiële ineenstorting ondergaat, kan het je echt verrassen. Er zal ook wel iemand verrast geweest zijn door de uitbarsting van het universum.

Dus hoe zal 2013 eruit zien?
Dat is ongeveer zoiets vragen als: Hoe moeten wij ons iets voorstellen dat we ons in principe niet kunnen voorstellen? Maar er zijn verschillende mogelijkheden om het te benaderen, om er een model voor op te stellen. Ik denk dat er een soort verovering van dimensies gaande is. De voorafgaande dimensie, waarin je besloten lag, wordt een soort basis- of eenheidsniveau als je het vanuit het nieuwe standpunt bekijkt.
Misschien gaat de cultuur zich naar een soort intellectuele hyperruimte toe ontwikkelen. En dan is er de vraag waar dat zal zijn? In de wimper van een fruitvlieg? Kunnen we zoiets als een virus worden en gewoon in de cumuli van de stratosfeer gaan drijven? Ik weet het niet, maar het is op dit moment ook niet mijn zaak om het te weten. Ik denk dat we door een heleboel heen moeten gaan. Ik geloof dat de mensen het (nog) niet begrijpen. Zoals door het `Firesign Theatre' altijd gezegd werd: Alles wat je weet is fout.
Dat is een heel bevrijdende manier van denken, want als alles wat je weet fout is, dan kunnen ook alle problemen, waarvan jij dacht dat ze onoplosbaar waren, op een andere manier bekeken worden. En er is dan ook een manier om de wereld uit elkaar te halen en weer in elkaar te zetten als iets onherkenbaars.
We moeten hier leren van onze ervaringen. We begrijpen niet echt wat bewustzijn op een dieper niveau eigenlijk inhoudt. Met sommige hallucinogenen zie je ineens mogelijkheden waarin vragen zoals `Leef je?', `Ben je dood?' of `Ben jij jij?' blijkbaar getranscendeerd zijn. Ik denk dat de mensen een heel bekrompen concept hebben van wat er met de realiteit allemaal mogelijk is, dat we dus omgeven zijn door de schrijnende af grond van het onmeetbare en onkenbare en dat niemand weet wat daarbuiten allemaal gaande is...


Wie is Terence McKenna (1946 -2000) ?

Als leider van de psychedelische beweging in de Verenigde Staten (in navolging van Timothy Leary) verwierf de Amerikaan Terrence McKenna in de jaren 60 veel populariteit. Zijn boeken, theorieen, lezingen (gedocumenteerd op vele beroemde geluidsopnames) en speculaties maakten van hem een waar icoon voor psychedelische drugsaanhangers en sympathisanten.

Na het behalen van zijn diploma aan de universiteit van Berkeley in 1969 met als hoofdvak Ecology, Resource Conservation and Shamanism, begint McKenna met reizen. Eerst als hasjsmokkelaar maar later steeds meer met het doel de rol die drugs in verschillende culturen spelen als onderdeel van de spirituele traditie te 'onderzoeken'. Hij raakt gespecialiseerd in sjamanisme en de ethno-geneeskunde van het Colombiaanse Amazonegebied. Naar aanleiding van een psychedelisch experiment (een DMT-trip) tijdens een reis in 1971 door dit gebied, beweerd McKenna in contact te hebben gestaan met wat hij noemt de Logos, een onderbewuste geestelijke wereld. In een poging deze ervaring beter te begrijpen bestudeert hij, terug in zijn woonplaats Californie, de I Ching, de oudste chinese klassieke tekst. Dit drukwerk beschrijft het systeem van kosmologie en filosofie en is de basis voor veel Chinese culturele geloven. Deze studie leidt uiteindelijk tot het construeren van McKenna's beroemde Novelty Theory.

Volgens deze theorie is de tijd zoals wij die kennen slechts een fractie van de 'golf van stijgende nieuwigheid' die uiteindelijk dramatisch tot een einde zal komen. Met behulp van de I Ching ontwerpt McKenna een grafiek die hij The Time Wave noemt. McKenna legt de grafiek naast de menselijke geschiedenis en ontdekt dat wanneer de grafiek 'dipt' er meer nieuws de wereld in komt. en definieert dat het zero point, het Eschaton, plaatsvind op 21 december 2012, (toevallig is dit ook het einde van de 10,000 jaar kalender die de Maya's gebruikten). Alhoewel niet wetenschappelijk bewezen en door wetenschappers met lichte spot aangehaald, gelooft McKenna heilig in zijn eigen Novelty Theory (op zijn website is een heuse actieve 'Timewave Zero Countdown' te vinden). Als een ware evangelist blijft hij het tot aan zijn dood prediken tegen iedereen die het maar horen wil:

'Dit is een enorme uitdaging voor de intellectuele structuren die ons zo ver hebben gebracht gedurende de laatste duizend jaar.We kunnen truckjes uithalen met atomen, daar bestaat geen twijfel over, maar deze truckjes saboteren ons. De hoger gelegen structuur van moleculen, laat staan organellen en dat soort dingen, is intellectuele incognita voor ons. Wij hebben geen benul van hoe deze dingen werken en wat er gebeurt. Toch zijn het deze levels die de constituente modaliteit van werkelijkheid waarborgen.'

Kortom: wij weten nog niet de helft van wat er allemaal aan de hand is. McKenna geeft vele voorbeelden om dat te verduidelijken. Zo stelt hij in zijn boek The Archaic Revival dat DMT-bevattende hallucinogenen (zoals ayahuasca en psilocybine paddestoelen) slechts een voertuig zijn om de communicatie met andere vormen van leven in 'hyperspace' te bewerkstelligen. In een DMT- trance zou je entiteiten ontmoeten die McKenna 'tryptamine-mannetjes' noemt, volgens hem 'afspiegelingen van een daarvóór verborgen en plotseling autonoom gedeelte van onze eigen psyche'.

Een andere spraakmakende theorie van de altijd verrassende en originele McKenna is zijn kijk op de menselijke evolutie en het ontstaan van het bewustzijn. Bij hoge dosis' psylocibine paddestoelen zo stelt hij in deze theorie, worden de verbale centra in het brein gestimuleerd. Dit heeft ervoor gezorgd dat de primaten (die volgens McKenna duizenden jaren geleden ook al regelmatig psychedelica snoepten) in klanktaal met elkaar konden praten. Aanvankelijk waren deze klanken willekeurig, maar met de tijd begonnen de primaten de geluiden met communicatieve concepten te associëren. En zo werd taal uiteindelijk een aangeleerd gedrag.

'We zouden niet hier op aarde zijn als het niet was voor de psychedelische drugs. (…) Feit is dat, in termen van menselijke evolutie, iedereen die niet aan psychedelica doet, niet volwaardig menselijk is. Deze mensen zijn naar een lagere staat gevallen waar zij gemakkelijk geprogrammeerd worden. Begrensd en geobssedeerd door seksuele bezitterigheid die getransformeerd wordt in fetishism en objectobsessie. We willen tenslotte niet te veel inwoners hebben die vragen waar de macht en het geld werkelijk naar toe gaan. Eenmaal geinformeerd door psychedelica kunnen mensen dit salueren stoppen: 'neem je politieke partij, je werk, wat dan ook en wég ermee.''

Hevig gefrustreerd als hij was over het feit dat (bijna) alle hallucinogene middelen illegaal waren en nog steeds zijn zei hij eens 'Als de woorden leven, vrijheid en het bemachtigen van geluk niet het recht bevatten om te experimentern met je eigen bewustzijn, dan is de Onafhankelijkheidsverklaring het henneppapier waarop zij staat geschreven niet waard'.

McKenna is de auteur van boeken als Food of the Gods, True Hallucinations en The Archaic Revival. Maar waarschijnlijk het bekendste werk van zijn hand is Psilocybin - The Magic Mushroom Growers Guide, een gids voor het cultiveren van psilocybine paddestoelen. Jarenlang onverminderd populair vanwege het verbod van de Amerikaanse overheid op paddestoelen maar niet op sporen. Om gedonder te voorkomen schreven McKenna en zijn broer het boek onder the pseudoniemen 'O. T. Oss and O. N. Oeric.' McKenna was toen al eens voorgekomen op de zwarte lijst van Interpol in verband met het verhandelen en verkopen van drugs.

Naast zijn werk als schrijver is McKenna ook mede-stichter van Botanical Dimensions, een botanische tuin op het eiland Hawaii waar met uitsterven bedreigde ethno-farmaceutische planten worden bewaard. Hier bracht hij de laatste jaren van zijn leven door. McKenna overleed op 54-jarige leeftijd in 2000 aan de gevolgen van een hersentumor.

'When you make the campfire bigger, more darkness is revealed. I found more questions than answers in my search'.
Terence McKenna

Bronnen:
Goto2012
Mushplanet
Netinfo

Meer informatie:
I Ching
Timewave Zero
Terence McKenna Land
Lezingen van McKenna
Video Time wave Zero