Onzekerheid, te doorbreken.

In haar column ‘Niet alleen het virus maakt mensen onzeker’ (NRC, In het nieuws, 24 & 25 oktober. https://www.nrc.nl/nieuws/2020/10/23/niet-alleen-het-virus-maakt-mensen-onzeker-a4017142#/handelsblad/2020/10/24/#112), wijst Caroline de Gruyter erop dat iedereen op een andere manier onzeker is. Vraag is of er ‘ooit?’ een eind zal komen aan die alomvattende onzekerheid.

Volgens mij wel.

Sterker, ik denk dat dat ‘einde’ voor het oprapen ligt. Voor het besef daarvan zullen wij er alleen oog voor moeten krijgen dat onzekerheid niet door iets van buiten (zoals het coronavirus) wordt veroorzaakt, maar inherent is aan het fictieve vijanddenken waar wij ‘van oudsher!’ mee geïnfecteerd zijn. Een infectie waar geen vaccin tegen bestaat en ook nooit zal bestaan, maar dat desondanks het hoofd geboden kan worden. En wel door simpelweg de ander niet langer als vijand te beschouwen, maar als deelgenoot aan één en hetzelfde menswordingsproces.

Om dat mystieke proces in goede - democratische! - banen te leiden zullen wij alleen afscheid moeten nemen van het gangbare beleidsdenken, geworteld in het dictatoriale parlementaire (wie regeert dicteert) en monetaire (wie bepaalt bepaalt) gedachtegoed. Het denkkader dat - alle goede bedoelingen ten spijt - het alom beoogde vredes- of mensenrechtenideaal, ook wel bekend als de nieuwe hemel en nieuwe aarde, langzaam maar zeker in rook doet opgaan

Wouter ter Heide.