Tegen tijdgeest geen kruid gewassen.
In tegenstelling tot Jesse Klaver denk ik dat het in de politiek niet draait om het stellen van de juiste vragen, zoals hij voorgaf in zijn speech in De Balie op 24 juni ( http://www.joop.nl/politiek/detail/artikel/32787_jesse_klaver_trekt_ten_strijde_tegen_het_economisme/ ), maar om het juiste verstaan van de tijd en het juiste begrip van de politieke implicaties daarvan.
Wat onze tijd betreft kan er zo langzamerhand geen misverstand meer over bestaan dat deze gekenmerkt wordt door globalisering. Een autonoom proces, waardoor we langzaam meer zeker toegroeien naar mondiale eenwording. Het ultieme doel dat partij- en landsgrenzen verre overstijgt. De totstandkoming van dat alomvattende samenwerkingsverband zal ons eindelijk in staat stellen tot het adequaat aanpakken van de problemen van onze tijd en het daarmee gepaard gaande schrijnende onrecht.
Niet alleen in ons land, maar wereldwijd. De vraag is alleen hoe dat gestaag groeiende mondiale eenwordingsbesef, waar de VN de belichaming van is, omgezet moet worden in een dito beleid onder VN-vlag. Voor het antwoord daarop zullen we tevergeefs aankloppen bij de eerst verantwoordelijke: “De Politiek”. Niet uit onwil, maar omdat het dictatoriaal parlementaire (wie regeert dicteert) en monetaire (wie betaalt bepaalt) gedachtegoed waarop het beleid is gestoeld, fundamenteel tekortschiet om het onstuitbare eenwordingsproces in goede (democratische) banen te leiden.
Met andere woorden, door zijn dictatoriale grondslag staat het huidige beleid per definitie haaks op de door de mensenrechten doortrokken tijdgeest. De desastreuze gevolgen daarvan, waar de media dagelijks verslag van doen, kan geen mens (die niet ziende blind en horende doof is) ontgaan. Daarmee het gelijk bevestigend van de gevleugelde woorden van PvdA-leider en premier Joop den Uyl uit 1973: “Waar visie ontbreekt komt het volk om”. Profetische woorden waar onze huidige premier helaas geen enkele boodschap aan heeft, getuige zijn uitspraak in september 2013: “Visie is als een olifant die het uitzicht belemmert”. Daarmee geeft hij in feite aan geen enkele feeling te hebben met de – van de mensenrechten doortrokken – geest van onze tijd, met alle moedeloos makende beleidsmatige consequenties van dien.
Gelukkig zal niet alleen Rutte's onbegrip daarvoor – maar ook dat van zijn coalitiegenoten én de oppositie – uiteindelijk niet rampzalig uitpakken, aannemende dat tegen de tijdgeest geen kruid – van welke aard en omvang dan ook – gewassen is. Als gevolg daarvan zie ik onze toekomst met vertrouwen tegemoet, alle ellende en onrecht die ons dagelijks overspoelen – als logisch gevolg van het veronachtzamen van de tijdgeest – ten spijt. De tijd zal het leren. Gelukkig laat die zich niet manipuleren. Door niets en niemand niet.