Klimaat van vrede.

Hoewel het denkbaar is dat de klimaatcrisis zal leiden tot meer geweld in de wereld, bv. door overstromingen of een gebrek aan schoon drinkwater, denk ik niet dat het ooit tot klimaatoorlogen zal komen. Ik ga er namelijk van uit dat de crisis beheersbaar te maken is, omdat zij deels onze eigen schuld is. Afgezien van de CO2-uitstoot, denk ik daarbij vooral aan de voortschrijdende verwoestijning, als gevolg van menselijk handelen. Deze aanslag op de leefbaarheid van grote delen van onze planeet, met alle negatieve (zowel emotionele als rationele) gevolgen van dien, moeten we in staat zijn terug te draaien met behulp van onze fenomenale kennis,die wij aan de Verlichting te danken hebben.

Wat de rationele kant van die verlichtingskennis betreft, moeten we ‘als mensheid’ technisch gesproken in staat zijn de door ons gecreëerde woestijnen weer volledig in cultuur te brengen. Daarvoor zal wel eerst de morele verworvenheid die de Verlichting ons gebracht heeft, de democratie, op mondiale leest geschoeid moeten worden. Geen onmogelijke opgave, omdat daarvoor de VN omgebouwd dient te worden van een ongeloofwaardige organisatie van kibbelende regeringen tot een mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden. Een gezaghebbend wereldforum waar een klimaat van vrede of gezamenlijke verantwoordelijkheid heerst, voor het totale aardse wel en wee. Voor de verwerkelijking daarvan biedt artikel 109 van het Handvest alle mogelijkheid.

Bron: Het Financieele Dagblad, 16 mei