Van dualisme naar monisme.

Hoeveel respect ik ook heb voor de hoop van rechts Amerika, John McCain, toch gaat mijn voorkeur uit naar de ‘Zwarte Messias uit Illinois’, Barack Obama, vanwege zijn streven Republikeinen en Democraten met elkaar te verzoenen! In feite een open deur, omdat verzoening nu eenmaal een levensnoodzakelijkheid is en geen keuze, als gevolg van lotsverbondenheid. Dat geldt echter niet alleen voor Republikeinen en Democraten, maar voor al wat leeft. Het vermaatschappelijken van die universele lotsverbondenheid, vraagt naast verzoening echter ook om saamhorigheid. Dus om het gevoel deel te zijn van een totaliteit, die niet als los zand aan elkaar hangt maar een hecht verband vormt. Voor de instandhouding daarvan is wereldwijd iedereen medeverantwoordelijk. Om dit politiek te vertalen zullen allereerst alle partijpolitieke muren geslecht moeten worden, ofwel zal de democratie van een dualistische op een monistische leest geschoeid moeten worden. De enige leest die het adequaat (want eendrachtig!) bestrijden van de gezamenlijke wereldproblemen en het daarmee gepaard gaande onrecht, toch het ultieme! politieke doel, mogelijk maakt.