Gebakken lucht.
Grote aandacht Amerikaanse verkiezingen, gebakken lucht.
De vele boeken over de Amerikaanse verkiezingen die momenteel in de boekhandels liggen en de grote aandacht van krant, radio en tv daarvoor, wekken de indruk dat de uitslag van die verkiezingen er iets toe doet. Niets is minder waar, in de zin dat de wereld er niet vreedzamer door zal worden. Dat is enkel mogelijk op basis van de gedachte dat onze-aarde-als-geheel één groot levend giga-organisme is, dat zich door de tijden heen heeft ontwikkeld van een eencellig iets tot zijn huidige omvang. Een reusachtige organische eenheid die navenant bestuurd dient te worden om het ultieme politieke doel, het vredig samenleven wereldwijd, in het vizier te krijgen.
Politieke mutatiesprong.
Wat die organische besturing betreft wordt het tijd voor een bezinning op de wijze waarop ons eigen lichaam - als organische eenheid - wordt bestuurd. Zoals bekend vertegenwoordigt elk orgaan daarin een unieke, onvervangbare functie. De levenskracht van ons hele lichaam hangt echter niet alleen af van de gezondheid van elk orgaan afzonderlijk, maar ook van de harmonieuze samenwerking tussen alle organen. Een samenwerking die als puur democratisch bestempeld moet worden, omdat zij een levensnoodzakelijkheid is en geen concessie die op dictatoriale wijze wordt afgedwongen. Ook kan niet van tolerantie gesproken worden. Tenslotte hoeven de longen het hart niet te verdragen. Het enige wat hen gevraagd wordt is 'goede longen’ te zijn, zoveel mogelijk 'long’ te zijn, en naar de mate waarin zij daarin slagen zullen zij het hart helpen een goed hart te zijn, waardoor onze hersenen (als coördinerend orgaan) in staat zijn alle levensprocessen effectief op elkaar af te stemmen, ten bate van de levenskracht en de gezondheid van het gehele lichaam.
Deze vorm van vrijwillige organische samenwerking is als 'democratie in optima forma’ te betitelen. Je zou het ook zelforganisatie kunnen noemen. Een intelligente orde zònder baas. In ons lichaam is immers ook geen baas of leider te bekennen, maar werken alle organen - van links naar rechtst en van boven naar onder - op vrijwillige basis samen in het belang van het algemeen!
Voor de maatschappelijke vertaling van deze organische besturing is het wachten op een mutatiesprong in ons politieke denken. Die maakt het namelijk mogelijk om geweldloos over te stappen van het partijpolitieke bestel (PB) naar een organisch bestel (OB). Een monistisch bestel, dat haaks staat op het dualisme van het PB met zijn uitzichtloze partijpolitieke strijd om de macht.
Duurzaam wereldbeleid.
Als eerste in de wereld zou politiek Den Haag (waarbij ik in het bijzonder denk aan de D66-fractie) zich sterk kunnen maken voor de afschaffing van het PB ten gunste van het OB, als aanzet voor de totstandkoming van een Mondiaal Organische Bestel (MOB). Een wereldomvattend monistisch bestel dat als een Maagdenburgse halve bol past op de gedachte van de wereld als één groot levend giga-organisme. Voor de praktische invulling van het MOB, leent de VN zich bij uitstek. Daarvoor zal onze volkerenorganisatie wel eerst grondig verbouwd moeten worden. Gelukkig biedt artikel 109 van het Handvest daartoe alle mogelijkheid. Wat die reorganisatie betreft moet met name worden gedacht aan de opheffing van de dictatoriale (vetorecht!) Veiligheidsraad. Zijn primaire verantwoordelijkheid - de handhaving van de internationale vrede en veiligheid - zal daarbij overgeheveld moeten worden naar de Algemene Vergadering. Daardoor zal dit orgaan zich eindelijk kunnen ontwikkelen van een ongeloofwaardig mondiaal praatcollege, waarin de VS de scepter zwaait, tot een daadkrachtig mondiaal daadcollege met bovennationale bevoegdheden. Een gezaghebbend multicultureel wereldforum, dat op basis van de wereldwijd onderschreven Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en onze ongeëvenaarde 'know how’ op elk terrein een duurzaam wereldbeleid van de grond weet te tillen, waarmee de wereldproblemen op rechtvaardige en effectieve wijze het hoofd geboden kunnen worden. Een mondiaal consensus-beleid dat in alle redelijkheid - want in open VN-overleg - tot stand is gekomen, waardoor het kan rekenen op 'het vertrouwen’ van de wereldbevolking, wat op zijn beurt weer onontbeerlijk is voor de mondiale uitvoering daarvan. Vanzelfsprekend zal door die politieke mutatiesprong het partijpolitieke gedachtegoed - met dank voor de bewezen diensten - wereldwijd op een zijspoor belanden en bijgeschreven worden in de analen van de wereldgeschiedenis, want horende bij de voorbije (oorlogs-)tijd.
Het uiteindelijk resultaat van het MOB laat zich dan ook vertalen als ‘vrede’. Een wereld die voorgoed zijn draai heeft gevonden onder de (vredes-)vlag van de tot wasdom gekomen VN. Onze volkerenorganisatie die op basis van een supranationale grondslag, die geen bedreiging vormt voor welke levens- en/of wereldbeschouwing dan ook, een supranationaal beleid in elkaar weet te timmeren, waar wereldwijd iedereen baat bij heeft. Een lange-termijn-beleid dat borg staat voor een wereld waarin iedereen in zijn/haar waarde gelaten wordt, dus zonder angst kan leven, vrij kan ademen en zich optimaal kan ontwikkelen. Zowel ten eigen bate als dat van de medemens. Kortom, de overschakeling van PB naar OB zal niet alleen onszelf, maar met name ons nageslacht (toch onze eerste! zorg) ten goede komen.