Hoewel een keuze voor Obama of McCain lood om oud ijzer is, gaat mijn voorkeur toch uit naar ‘Messias uit Illinois’, dankzij zijn streven het politieke landschap te veranderen. Hij geeft immers voor Republikeinen en Democraten met elkaar te verzoenen! Een verzoening die in wezen geen keuze is maar een levensnoodzakelijkheid, als gevolg van lotsverbondenheid. Deze geldt echter niet alleen voor Republikeinen en Democraten, maar voor al wat leeft. Het concreet maken van die universele lotsverbondenheid, vraagt echter niet alleen om verzoening maar ook om het besef van saamhori

  Europa is gek op Obama, getuige de geestdrift die zijn bezoek opriep. Gelukkig hebben wij echter geen stemrecht bij de verkiezingen van 4 november, wat ons bespaart voor teleurstelling. De Hoop op Verandering die Obama oproept, zal hij namelijk nooit kunnen waarmaken, ondanks zijn begeesterende ‘Yes we can’. Deze begeestering zal hij alleen levend kunnen houden door het  beëindigen van de polarisatie, dus door het samenbrengen van Republikeinen en Democraten, zoals hij in wezen voorstaat. Een verheven doel dat ver uitstijgt boven de verkiezingsstrijd, omdat hij da

  Met Barack Obama ben ik het eens dat ‘we het ons niet kunnen veroorloven verdeeld te blijven’, om de uitdagingen van de 21e eeuw aan te pakken. Een aanpak waarvoor ‘muren’ tussen landen, volken en gelovigen geslecht moeten worden. Jammer genoeg vergat hij de belangrijkste muur, die tussen Democraten en Republikeinen, ofwel die tussen hem en John McCain. Toch ligt in het slechten van die partijpolitieke muur het antwoord besloten op de uitdagingen van de 21e eeuw, omdat deze boven het partijpolitieke gekrakeel uitstijgen. Met andere woorden, voor het adequaat aan

Grip op aalgladde Wilders.   Het antwoord op de vraag hoe Wilders het voor elkaar kreeg de Nederlandse politiek te beheersen in het afgelopen parlementaire seizoen, ligt besloten in de constatering van Hans Goslinga in Trouw van 5 juli ‘dat er hoe dan ook iets kolkt in het gemoed van onze natie dat binnen de kaders van het beproefde bestel geen uitweg vindt’. Dat dit emotionele kolken alles te maken heeft met gevoelens van angst en afweer voelt Wilders feilloos aan. Met zijn politieke vertaling van deze onbestemde en bedreigende gevoelens slaat hij de plank echter mis, omda

Voor het doorbreken van de Europese impasse, als gevolg van het Ierse ‘nee’, is het nodig dat Brussel tot het besef komt dat het Europese project een gepasseerd station is. En wel op basis van het inzicht dat de Europese trein bij de val van De Muur in 1989, die het slotakkoord van de Europese eenwording inluidde, op zijn eindbestemming is aangekomen. Helaas is dat Brussel ontgaan, waardoor de Europese trein door zijn stootblokken is geschoten en in een doolhof terecht is gekomen. Om daar uit te komen zal Brussel het Verdrag van Lissabon niet moeten afficheren als het succesverhaal

Het wordt tijd dat het Brussel duidelijk wordt dat het Europese project een gepasseerd station is. Daarvoor is enkel het inzicht vereist dat de Europese trein bij de val van De Muur in 1989, die de Europese eenwording inluidde, op zijn eindbestemming is aangekomen. Helaas is dat Brussel ontgaan, waardoor de Europese trein is doorgeschoten en op dood spoor terecht is gekomen, zoals spreekt uit het Ierse ‘nee’. Om de daaruit voortvloeiende impasse te doorbreken is het zaak weer oog te krijgen voor de oorspronkelijke gedachte achter het Europese project, “Nooit meer oorlog&rdquo

Het onbegrip van de gevestigde Brusselse orde voor het Ierse ‘Nee’ is weliswaar begrijpelijk, maar getuigt niet van begrip voor de tijdgeest. Deze kenmerkt zich namelijk niet door europeanisering, zoals na WO-II, maar door mondialisering. De politieke vertaling daarvan vraagt niet om ratificering van het Verdrag van Lissabon, zoals de Ieren zeer wel hebben ‘aangevoeld’ (gelijk de Fransen en wij in 2004), maar om hervorming van de VN tot een mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden. Over de haalbaarheid daarvan moet via een referendum duidelijkheid kunnen o

Door de discussie over embryoselectie in het licht te plaatsen van de beschermwaardigheid van het leven, overspeelt de CU-top - bij monde van André Rouvoet - zijn politieke hand. Politiek gesproken omvat de beschermwaardigheid van ‘hèt’ leven namelijk ontzaglijk veel meer dan de zorg voor ‘òns’ nageslacht, waar het bij de embryoselectie in feite om draait. Op ‘hèt’ leven zal de embryoselectie dan ook geen heilzame uitwerking hebben, op het leven van ‘òns’ nagelacht (toch onze eerste zorg!) echter wel. Vandaar d

Illegalen die in detentiecentra wachten op uitzetting uit Nederland, worden slecht behandeld, stelt het tv-programma NOVA (27 mei). Het hoeft geen betoog dat dit detentiebeleid niet te rijmen is met respect voor de mensenrechten, waar Den Haag de mond vol van heeft. Deze discrepantie tussen woord en daad, lijkt mij geen voer voor politicologen maar voor neurologen. Ik vraag mij namelijk af of deze discrepantie niet te wijten zijn aan een neurologische disbalans, dus aan niet goed functionerende stofwisselingsprocessen in de hersenen van partijpolitici. Mocht de medische wetenschap in staat zi

Parlementaire democratie = Verkapte oligarchie.   Om de huidige problemen het hoofd te bieden, wordt het tijd onze parlementaire democratie openlijk ter discussie te stellen. Er zijn namelijk genoeg redenen daar kritisch naar te kijken. Wat dat betreft wijs ik allereerst graag op de ijzeren wet van de oligarchie van Roberto Michels, die nog immer recht overeind staat. De wet die inhoudt dat alle organisatievormen, onafhankelijk van het democratisch of autocratisch gehalte in het begin, onvermijdelijk oligarchisch worden. Door de dwang der omstandigheden evolueren democratisch gekozen ma