De vraag of er vrijelijk de draak gestoken mag worden met religieuze symbolen, of dat het recht gelovigen daaromtrent dient te beschermen, roept de vraag op naar de heiligheid van het vrije woord versus de heiligheid van een godsdienstige overtuiging. Voor mij staat het woordje heilig voor een boven elke kritiek verheven (want ongrijpbaar!) gevoel, waar van oudsher een ieder mee behept is. Een universeel zeker weten, dat zich desondanks niet in een plaats- en tijdgebonden religieus, ideologisch en financieel-economisch jasje laat steken en zich ook niet leent voor juridisering. Zolang

 Uit een onderzoek van Trouw blijkt dat Nederland voor het eerst meer ongelovigen dan gelovigen telt (Trouw 16 januari). Zelf behoor ik tot de categorie die gelooft dat er hogere macht of kracht is die ons de juiste weg wijst. Vraag is alleen wat we ons daarbij moeten voorstellen. Voor mij is die richting te distilleren uit de mensenrechtenverklaring, die 70 jaar geleden is geadresseerd en zo langzamerhand zijn mondiale bestemming bereikt heeft. Vandaar dat momenteel de roep tot het respecteren van de mensenrechten tot in de verste uithoeken te horen is. Een oproep tot respect die de voor

 The medium is the message.   Als antwoord op de vraag “Hoe nu verder na Charlie Hebdo”, pleit in de Telegraaf een meerderheid voor 'meer blauw én militairen op straat' (Tel., 9/1). Een begrijpelijk pleidooi, alleen heeft de geschiedenis zo langzamerhand overduidelijk bewezen dat geweld niet is uit te bannen door ermee te dreigen. Dat houdt niet in dat uitbanning onmogelijk is. Integendeel! Alleen zal het beleid daarvoor op de overkoepelende leest van moreel leiderschap, geschoeid moeten worden. Met andere woorden leiderschap dat op het algemeen belang gestoeld i

 Als reactie op de afgrijselijke terreuraanslag op Charlie Hebdo hoopt Alexander Pechtold dat de beste cartoons van het weekblad pontificaal op alle voorpagina's staan. Hoe begrijpelijk ook een volgend bloedbad zal er niet door verijdeld worden. Integendeel! Daarvoor zou de D66-leider in alle openheid een lans moeten breken voor een brede maatschappelijke discussie (BMD) over moreel leiderschap. Moeilijkheid is alleen dat alle deelnemers aan die baanbrekende BMD stuk voor stuk bereid moeten zijn het gebruikelijke parlementaire en monetaire gedachtegoed ter discussie te stellen. Logisch, o

 In zijn kersttoespraak stelde koning Willem-Alexander dat mensen elkaar nodig hebben, sterker dan wij vaak zelf beseffen. Een waarheid die niet alleen voor ons geldt, maar voor al wat groeit en bloeit op onze planeet. Vandaar dat alomvattende samenwerking een planetaire levensnoodzakelijkheid is en geen vrije keuze. En daar wringt de schoen, politiek gesproken. Wat samenwerking betref dankt ons bestel zijn bestaan immers aan de vrije keuze! Ongefundeerde hoogmoed, met alle negatieve gevolgen van dien voor de leefbaarheid van onze planeet, ofwel het algemeen belang. En dat is veel omvatte

 In de Stentor van 2 december maakt Shirin Milani - persrechter van de rechtbank Overijssel - duidelijk dat het strafrecht geen duizenddingendoekje is, waar al het onrecht mee opgeveegd kan worden. Een uitspraak die de vraag oproept wat het strafrecht dan wel is. Wat het antwoord daarop betreft, merkt Milani op dat een van de belangrijkste aspecten van strafzaken de vaststelling van iemands schuld is. De mate van de schuld bepaalt de hoogte van de straf. De redelijkheid daarvan is duidelijk, maar werd onlangs rigoureus onderuitgehaald door de taakstraf die de Roermondse rechtbank oplegde

 Van vertrouwen in de samenleving geeft het asielbeleid van VVD-staatssecretaris Fred Teeven geen blijk. Hij is immers bang dat de 'bed, bad en brood regeling' van het Europees Comité van Sociale Rechten, onvoldoende maatschappelijk draagvlak heeft in ons land! Daarmee onderschat hij het dragend vermogen van onze samenleving op het morele vlak en overschat hij zijn eigen leidinggevende capaciteiten, qua (morele/rationele) evenwichtigheid. De overschatting die aantoont dat hij blind is voor de geschiedenis, die zonneklaar aangeeft dat een beleid dat aan overschatting lijdt, dus zich

 In de live talkshow van Pauw op 7 oktober merkte hoogleraar Internationale Betrekkingen Beatrice de Graaf op dat Nederland niets te zeggen heeft in de Irakoorlog tegen ISIS. (http://www.joop.nl/politiek/detail/artikel/28941_kamer_heeft_niets_te_zeggen_in_irakoorlog_tegen_is/) Dat roept de vraag op wat we in vredesnaam te zoeken hebben in de 'coalition of the willing'. Het antwoord op die cruciale vraag is te vinden in het tweede kamerdebat over de ISIS-missie op 2 oktober. Daarin verdedigde premier Rutte onze bijdrage, door de strijd tegen de islamitische terreurbeweging te vergelijken

 In de strijd voor de betere wereld kiest Europa zowel voor economische confrontatie met Rusland, als reactie op de Russische invasie in Oost-Oekraïne, als voor militaire confrontatie met IS, als reactie op de door Jihadisten gepleegde gruwelijkheden. Alleszins begrijpelijk, maar de betere wereld zullen die goedbedoelde confrontaties niet dichterbij brengen.   Voortrekkersrol Nederland. Zo langzamerhand wordt immers duidelijk dat de maatschappelijke vertaling van het universele vredesideaal - waar de VN symbool voor staat - nooit van de grond zal kunnen(!) komen via de weg va

 Als reactie op de Russische invasie in Oost-Oekraïne pleit Roel van Duijn in Trouw van 6 september voor een militaire in plaats van een economische confrontatie met Rusland. ( http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3741414/2014/09/07/Al-ben-ik-pacifist-militaire-steun-aan-Oekraine-moet.dhtml ) Uiteraard is het zijn goed recht zich uit te spreken voor militaire confrontatie. Maar met de onderbouwing van zijn uitspraak, in 'mijn hart' ben ik pacifist, maar 'het verstand' zegt dat veiligheid alleen kan worden gegarandeerd met militaire steun, ondermijnt hij zijn pacif