Verrechtsing.
Guerre civile
In zijn column ‘Verrechtsing’, in Trouw van 8 mei, geeft Sylvain Ephimenco aan dat 58 procent van de Fransen vreest voor een ‘burgeroorlog’ (Trouw 8 mei). Gezien de verrechtsing is die vrees begrijpelijk. Desondanks getuigt hij niet van inzicht, met alle uitzichtloze consequentie van dien. Zonder inzicht immers geen uitzicht!
Dáárvoor zullen we oog moeten krijgen voor de geest van onze tijd, die 76 jaar na WO II links noch rechts te noemen is, want doordesemd met het alom onderschreven overstijgende mensenrechten- of vredesideaal. De politieke vertaling daarvan is als de ‘taak van onze tijd’ te beschouwen, die wij ‘als mensheid’ gezamenlijk dienen te klaren.
Geen eenvoudige, maar desondanks een alleszins haalbare kaart dankzij het bestaan van de Verenigde Naties. Daarvoor zal onze volkerenorganisatie alleen grondig verbouwd moeten worden van een organisatie van regeringen die stuk voor stuk het eigenbelang vooropstellen, tot een mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden. Een gezaghebbend wereldforum, dat op basis van onze ongeëvenaarde know how op elk terrein en de alom onderschreven rechten van de mens een beleid van de grond weet te tillen, waarmee de wereldproblemen en het daarmee gepaard onrecht effectief aangepakt kunnen worden.
Het ultieme doel dat alleen in het VN-vizier kan komen door de achterhaalde organisatiestructuur van onze volkerenorganisatie op de schop te nemen. Het slapende artikel 109 van het Handvest biedt daar uitdrukkelijk de mogelijkheid toe, doordat het spreekt van een algemene conferentie van lidstaten met als doel de herziening van het Handvest. Daarbij moet met name worden gedacht aan de opheffing van de dictatoriale Veiligheidsraad (vetorecht), met de gelijktijdige overheveling van zijn primaire verantwoordelijkheid (de handhaving van de internationale vrede en veiligheid) naar de Algemene Vergadering. Deze reorganisatie zal god zij dank eindelijk een definitieve punt zetten achter de irrationele strijd om de macht, waar we sinds mensenheugenis onder gebukt gaan.
Hopelijk ervaart onze nieuwe regering dit ook zo en ziet zij - als resultaat van de nieuwe bestuurscultuur die op stapel staat - brood in de effectuering van dit VN-hervormingsartikel en is zij daarnaast bereid het voortouw te nemen voor die broodnodige VN-hervormingsconferentie. De rigoureuze beleidsdoorbraak die daarvan het gevolg zal zijn, zal niet alleen Nederland maar heel de wereld geen windeieren leggen. Afwachten maar of die nieuwe bestuurscultuur in het bestuurlijke Haagse vat zit.