Di 2 Januari 2007 17:24 |
louise |
2478 keer bekeken |
0 reacties |
0 x aanbevolen
Eenieder die rouwt om het verlies van een geliefde of verwante, weet hoe bijzonder de werking van het geheugen is. Zolang je nog iedereen die je dierbaar is om je heen hebt, geldt er een bepaald soort vanzelfsprekendheid van de aanwezigheid. Je rekent erop dat je kinderen na school thuiskomen, dat je 's nachts naast je echtgenote slaapt, dat je moeder om de paar dagen opbelt en je collega op maandagmorgen weer over haar/zijn weekend verteld. Gek genoeg ervaren we dit als vanzelfsprekend en pas in een moeilijke periode of bij ernstige ziektes kan je plotseling opvallen hoe verbonden je met de a ...