Alweer een jaar voorbij, alweer zoveel woorden gesproken en geschreven maar nog veel meer worden die niet zijn gesproken en geschreven. Ik voel me daar niet comfortabel bij dat verzuim. Anderzijds het besef dat de wereld niet op je woorden zit te wachten en dat uiteindelijk elk woord tekort schiet in het vertolken van je gedachten maar slechts pogingen om de aanwezigheid, informatie uitwisselen, inspiratie met anderen te delen. Nog niet zo lang geleden had ik een gesprek met een kennis die heel goed thuis is in de wereld van de informatietechnologie. Voor zijn werk is het noodzakelijk dat hij

Filosofie is de wijsheid als weten van het niet (alles) weten (Merleau-Ponty) Niet weten klinkt negatief en onaantrekkelijk terwijl de filosoof vaak wordt gevangen in het web van denken, pseudo-zekerheden, vormen, dode concepten. Dat risico van alle woorden, van alle definities is de eerste valkuil van de mens die zich in filosofenland waagt. Ook ik heb dat heel moeilijk gevonden toen ik in 1985, aan een intensieve filosofische opleiding begon en al snel werd geconfronteerd met de paradoxale opdracht: trachten met het denken het diepste levensraadsel te doorgronden dat zich niet met het denken

Als wij onze bewustzijnvermogen oneindig zouden kunnen vergroten, zouden ook onze stoutste dromen uitkomen. De mogelijkheden zijn dan onbeperkt: Onsterfelijk zijn of almachtig worden als goden. We zouden alles kunnen denken, voelen, weten en doen. Of zou het voelen dan onmiddellijk een weten zijn? Helaas is onze bewustzijn beperkt en we kunnen in een bepaalde tijd slechts een beperkte hoeveelheid informaties verwerken. En toch iedereen kent momenten in het leven waarin we het gevoel hebben de situatie volkomen meester te zijn en alle uitdagingen moeiteloos aankunnen alsof je onder de invloed v

"Goedemiddag, zei de kleine prins. Goedendag, zei de koopman. Hij verkocht uitstekende dorstlessende pillen. Men slikt eens in de week een pil en voelt nooit meer behoefte aan drinken. -Waarom verkoop je die? vroeg het prinsje. Het is een grote tijdsbesparing, zei de koopman. De geleerden hebben het uitgerekend. Je spaart drieënvijftig minuten in de week. -En wat doe je dan met die drieënvijftig minuten? Daar doe je mee wat je wilt... 'Als ik drieënvijftig minuten over had', dacht het prinsje bij zichzelf, 'dan liep ik heel rustig naar een bron...' (De kleine prins) Wederom

Ik verbaasd me soms over de rol die de computer (met name internet) in mijn leven speelt, of misschien moet ik zeggen de hoofdrol die ik daaraan toeken. In contrast met de acceptatie van die rol was mijn gesprek met een Indonesische vriendin die naar jaren in Nederland geleefd te hebben teruggaat naar het land waartoe ze behoort. Ze vond het in Nederland allemaal te snel gaan, te veel en alles tegelijk. Dat doet me denken aan wat ik eens heb gelezen over een medicijnman, lid van een stam. Hij zei dat zo gehaast te leven niet goed was en terugslaat op het lichaam. Hij zei: "Wij medicijnman

Jullie kennen Saint-Exupéry waarschijnlijk vooral als auteur van De Kleine Prins, een wonderlijk verhaal dat ik steeds opnieuw lees en telkens ontdek ik iets nieuws. Maar wie was Saint-Exupéry eigenlijk, wat weten we over hem? Luchtvaartpionier, postvlieger in noord Afrika, bohémien. Hij was altijd geraakt door vrouwen en scheef daarover ontroerend, maar soms ook wanhopig. Maar hij is ook een mens die een diepe innerlijke weg is gegaan, al heeft hij nooit enige formele discipline in welke richting dan ook beoefend, hij scheef er wel over, over het leven als werken aan zich

Filosofie is de wijsheid als weten van het niet (alles) weten (Merleau-Ponty) Niet weten klinkt negatief en onaantrekkelijk terwijl de filosoof vaak wordt gevangen in het web van denken, pseudo-zekerheden, vormen, dode concepten. Dat risico van alle woorden, van alle definities is de eerste valkuil van de mens die zich in filosofenland waagt. Ook ik heb dat heel moeilijk gevonden toen ik in 1985, aan een intensieve filosofische opleiding begon en al snel werd geconfronteerd met de paradoxale opdracht: trachten met het denken het diepste levensraadsel te doorgronden dat zich niet met het denken