EU-toppen verergeren crisis.   Op de eerste EU-top van 2012 hebben de Europese regeringsleiders besloten onze economieën te moderniseren, hoewel dat geen enkel soelaas biedt. De crisis is primair namelijk geen financieel maar een existentieel probleem, dat alle facetten van ons (voort-)bestaan ernstig bedreigt. De bedreiging die met geld niet is af te wentelen. Was het maar zo eenvoudig.  Wat het antwoord op de crisis betreft, zullen we dan ook niet te rade moeten gaan bij onze economen, hoe groot hun economisch denkvermogen ook is. Maar voor dat brood

  Genoeg is genoeg.   Op de eerste EU-top van 2012 hebben de EU-leiders besloten onze economieën te moderniseren, zonder te beseffen dat economie deel van het probleem is. Modernisering helpt dus niet. Partijpolitici ontgaat dat, omdat ze niet inzien dat partijpolitiek óók deel van het probleem is. Economisch noch partijpolitiek denken kent namelijk een natuurlijk verzadigingspunt en is daardoor altijd gericht op meer. Vandaar dat het adagium ‘genoeg is genoeg’ onze EU-leiders vreemd is. Toch ligt dáárin de oplossing, omdat ongere

Joran van der Sloot is veroordeeld tot een 28-jarige gevangenisstraf wegens de moord op Stephany Flores in 2010. Tevens moet hij 58.400euro schadevergoeding betalen aan de familie van Stephany Flores. ...

  Om de wereld in 2012 een stukje mooier te maken, zullen we ‘met elkaar’ te rade moeten gaan bij de tijd waarin wij leven en de mogelijkheden die deze voor ons ‘als mensheid’ in petto heeft. Aangezien wij met z’n allen de tijd vormen zal het ons allereerst duidelijk moeten worden waar het in onze tijd om draait, alvorens daar grip op te kunnen krijgen. Wat dat eerste betreft kan er zo langzamerhand geen misverstand meer over bestaan dat onze tijd draait om de mensenrechten. Dat blijkt onder andere uit het feit, dat het schenden van die univers

Een Voorspoedig Nieuwjaar! Ditmaal heb ik kaart gemaakt met een politieke boodschap!   ‘t Mag voor sommigen wellicht een beetje hard overkomen, maar niet wanneer ik vertel waarom ik dit jaar niet in kerststemming was… We moeten eerst goed beseffen dat politici als “democratisch gekozen volksvertegenwoordigers”, diegenen zijn die het regeringsbeleid maken en als zodanig verantwoordelijk voor de gevolgen van regel- en wetgeving die zij invoeren en / of afbreken. Doch deze “kapitalistenhoeren” zijn al decennia lan ...

Het ontstaan van de “Hypotheek- Kredietcrisis”: Hiervoor moeten we enkele 10-tallen jaren terug in de tijd, en wel naar de jaren 1999-2001 en niet zoals her en der wordt beweerd 2007-2008, want dat is de periode waarop de gevolgen van de crisis pas zichtbaar werden. 1992-2000 - Bill Clinton is president van Amerika. De Amerikaanse economie kwakkelt al geruime tijd en de huizenmarkt staat op instorten. De Amerikaanse Staatsschuld staat in 1998 op 1900 miljard = 1,9 biljard dollar. 13,3% Va

  Koningin Beatrix begon en eindigde haar kersttoespraak met de boodschap van vrede en welbehagen. Als goed christen zal het voor haar geen vraag zijn dat die verwachting ooit bewaarheid zal worden. De vraag is alleen: “Wanneer?”. Als er één tijd is die zich daarvoor leent, dan is het de onze. Alleen ervaren onze politici dat niet zo. Hun doen en laten is immers niet op vrede gericht, maar op het (weliswaar onbewust!) bestendigen van onvrede en onbehagen. Vandaar dat zij al hun energie stoppen in het oplossen van de eurocrisis, getuige de eurotoppen die e

  Schuld van het kapitaal.   De oorzaak van de crisis is niet bij de banken gelegen of het gevolg van het grote graaien, was het maar zo simpel, maar vloeit voort uit het primaat van de economie, dat wereldwijd de koers van het beleid bepaalt en zo de bron van alle ellende is. Geen opzienbare gedachte, omdat dit gegeven ook spreekt uit een oud liedje waarvan elk couplet eindigt met ‘Het is de schuld van het kapitaal’. Het refrein dat dagelijks aan zeggingskracht zal winnen, zolang het beleid niet inziet dat het primaat van de economie het grote obstakel i

  Mensenrechten.   Afgelopen zaterdag was het de dag van de mensenrechten, die één van de speerpunten vormen van ons buitenlands beleid. Om tot een doeltreffend speerpunt uit te groeien zal onze Haagse elite haar geloof in de vergankelijke euro, dat (getuige de eurocrisis) geen enkel houvast biedt, moeten vervangen door het geloof in de universele mensenrechten, als grondslag voor een vruchtbaar alomvattend lange termijn beleid. De vervanging die automatisch de weg vrijmaakt voor een minister van Buitenlandse Zaken met hogere ambities dan Uri Rosenthal, die (

  Alle goede bedoelingen ten spijt zal de komende Eurotop niets oplossen, omdat voorbij wordt gegaan aan de bron van de eurocrisis. Daarvoor zal Brussel zich moeten afvragen of de weg die Europa in ’45 is ingeslagen, wel past bij de roep van destijds: “Nooit meer oorlog”. Dat voor het bereiken van dat hoge doel ‘samenwerking’ essentieel is, staat buiten kijf. De keuze die toen is gemaakt voor de economische vertaling daarvan, via EGKS resulterend in de euro, maakt zo langzamerhand duidelijk dat deze weg doodloopt. Zoals deze week weer eens zal blijk