Koningin Beatrix begon en eindigde haar kersttoespraak met de boodschap van vrede en welbehagen. Als goed christen zal het voor haar geen vraag zijn dat die verwachting ooit bewaarheid zal worden. De vraag is alleen: “Wanneer?”. Als er één tijd is die zich daarvoor leent, dan is het de onze. Alleen ervaren onze politici dat niet zo. Hun doen en laten is immers niet op vrede gericht, maar op het (weliswaar onbewust!) bestendigen van onvrede en onbehagen. Vandaar dat zij al hun energie stoppen in het oplossen van de eurocrisis, getuige de eurotoppen die e

  Schuld van het kapitaal.   De oorzaak van de crisis is niet bij de banken gelegen of het gevolg van het grote graaien, was het maar zo simpel, maar vloeit voort uit het primaat van de economie, dat wereldwijd de koers van het beleid bepaalt en zo de bron van alle ellende is. Geen opzienbare gedachte, omdat dit gegeven ook spreekt uit een oud liedje waarvan elk couplet eindigt met ‘Het is de schuld van het kapitaal’. Het refrein dat dagelijks aan zeggingskracht zal winnen, zolang het beleid niet inziet dat het primaat van de economie het grote obstakel i

  Mensenrechten.   Afgelopen zaterdag was het de dag van de mensenrechten, die één van de speerpunten vormen van ons buitenlands beleid. Om tot een doeltreffend speerpunt uit te groeien zal onze Haagse elite haar geloof in de vergankelijke euro, dat (getuige de eurocrisis) geen enkel houvast biedt, moeten vervangen door het geloof in de universele mensenrechten, als grondslag voor een vruchtbaar alomvattend lange termijn beleid. De vervanging die automatisch de weg vrijmaakt voor een minister van Buitenlandse Zaken met hogere ambities dan Uri Rosenthal, die (

  Alle goede bedoelingen ten spijt zal de komende Eurotop niets oplossen, omdat voorbij wordt gegaan aan de bron van de eurocrisis. Daarvoor zal Brussel zich moeten afvragen of de weg die Europa in ’45 is ingeslagen, wel past bij de roep van destijds: “Nooit meer oorlog”. Dat voor het bereiken van dat hoge doel ‘samenwerking’ essentieel is, staat buiten kijf. De keuze die toen is gemaakt voor de economische vertaling daarvan, via EGKS resulterend in de euro, maakt zo langzamerhand duidelijk dat deze weg doodloopt. Zoals deze week weer eens zal blijk

Aan het begin van de zitting vandaag liet Sreten Jocic weten een beetje "afwezíg" te zijn door de medicatie die hij krijgt ivm epilepsie. Jocic tegen de rechter: "Ik ben gezond. Ik kan uren naar je kijken maar weet niet of ik het proces kan volgen. Ik ben vrij afwezig. Verder ben ik er wel voor de zaak zo snel mogelijk op te lossen". De zitting werd vandaag, nadat 4 deskundige gehoord waren, eerder afgerond en zal dinsdag weer verder gaan. Jocic staat nog steeds terecht ivm de liquidatie van journalist Ivo Pukanic ...

  Occupy VN. Dankzij burgemeester Van der Laan (Kerst-event verplaatst van Beursplein naar de Dam) en zijn collega Aboutaleb (tegen beperking demonstratierecht Occupiers), zijn Occupy Amsterdam en Rotterdam voorlopig gered. Om Occupy als ‘mondiale beweging’ te redden, is echter meer nodig. Daarvoor zullen de Occupiers aller landen zich moeten verenigen. Occupy-Nederland zou daartoe het initiatief kunnen nemen. Met als doel het gezamenlijk optrekken naar het VN-gebouw in New York. Niet om te demonstreren, maar om de 193 VN-leden in alle redelijkheid duidelijk

  Hoewel er geen gebrek is aan voedingsbodem, de roep om fundamentele veranderingen zwelt immers met de dag aan, lukt het de Occupy-beweging niet daar vruchtbaar gebruik van te maken. Om daarin verandering te brengen zullen de Occupy’ers hun bivak moeten verplaatsen van Het Beursplein naar Het Binnenhof. In wezen is de crisis namelijk niet van financiële maar van existentiële aard, dus bedreigd ze alle(!) facetten van ons (voort)bestaan. En daar waakt niet de Amsterdamse beurs maar politiek Den Haag over.

  Wat de Occupy-beweging ontbeert in haar geweldloze strijd voor een eerlijkere wereld, is gebrek aan realiteitszin. Daardoor wordt niet ingezien dat we in wezen niet te maken met een financiële maar met een existentiële crisis, die het leven in al zijn facetten ernstig bedreigd, dus ons voortbestaan in de waagschaal stelt. Om dit alomvattende gevaar gezamenlijk het hoofd te bieden, zullen wij ons (als mensheid) dan ook moeten beraden over een mondiaal beleid op existentiële grondslag. Voor dat mondiale beraad leent zich de VN en voor de existentiële bel

  Euroakkoord lost niets op, omdat de schuldencrisis maar een facet is van de alomvattende crisis die de wereld in vele gedaanten (als klimaat-, voedsel-, grondstoffen-, pollutie-, proliferatiecrisis, etc.etc. …..) dagelijks teistert. Om dat veelkoppige crisismonster het hoofd te bieden is geen EU-top, met een daarop gebouwd Europees monetair beleid, maar een VN-top, met een daarop gebouwd mondiaal humanitair beleid, vereist. Helaas lopen onze regeringsleiders nog achter dit gegeven aan, dus zijn ze ook niet in staat tot de maatschappelijke vertaling daarvan. Tot die tijd

  Hoewel de occupy-beweging gefocust is op politiek debat, vrees ik dat de debatten zullen verzanden in een veelheid van economische opvattingen van linkse en rechtse signatuur, waardoor over het hoofd wordt gezien dat de economische crisis in wezen een schijn of nepcrisis is. Het fundamentele probleem van (voort-)bestaan, waar de crisis om draait, is namelijk niet financieel maar existentieel van aard. Om de economische crisis het hoofd te bieden zullen we ons dan ook ‘met elkaar’ moeten focussen op de creatie van een beleid dat niet op een financiële maar op