DE DUIVEL LOERT MEE!

 

 

 

 

Zeven jaar na de dood van de alom bekende en geliefde actrice Sylvia Millecam heeft het

Gerechtshof te Amsterdam, via een zogenaamde artikel-12 procedure, bepaald dat het medium Jomanda alsnog door het Openbaar Ministerie (OM) strafrechtelijk moet worden vervolgd. Deze beroepsprocedure was met medewerking van de ex-inspecteur Menso Westerouen van Meeteren aangespannen door de Vereniging tegen de Kwakzalverij en de stichting Skepsis.

Ook gelastte hetzelfde Hof dat twee van de drie artsen die de actrice destijds alternatief hebben behandeld, en al reeds door het medisch tuchtcollege naar mijn mening buitenproportioneel zijn gestraft, wederom moeten worden vervolgd.

Een vonnis,dat kan worden beschouwd als de resultante van een onzuivere, ongenuanceerde en tegelijk onzindelijke machtsstrijd tussen de reguliere en alternatieve geneeskunst.

De IGZ (Inspectie voor de Gezondheidszorg) deed destijds aangifte bij het OM op grond van het vermoeden dat de strafbepalingen van de BIG-wet (artikel 96) waren geschonden en er derhalve jegens patiënte een geweldsdelict was gepleegd.

Na circa twee en een half jaar werd door het OM geconcludeerd dat er van een dergelijk delict geen sprake was en motiveerde op glasheldere wijze dat patiënte wist wat ze deed en wist wat ze wilde en geheel conform haar zelfbeschikkingsrecht heeft gehandeld. Het OM stelde overduidelijk vast dat mevrouw Millecam zelf voor een alternatieve behandeling had gekozen en haar behandelaars absoluut geen blaam treft. Ook de minister verklaarde in antwoord op gestelde Kamervragen dat hij geen argumenten ter beschikking had om tegen deze zogenaamde sepot-beslissing van het OM in beroep te gaan.

Echter,met Menso als gemachtigde diende de Vereniging tegen de Kwakzalverij ‘een Beklag in wegens niet-vervolging (ex.art.12 van het Wetboek van Strafvordering)’ en ook Skepsis diende een eigen klaagschrift in.

Over deze actie van ex-inspecteur Menso was de IGZ des duivels.

Er ontstond enorm veel heibel en volgens Menso waren dreigende taal, absurde maatregelen en juridisch gebakkelei het directe gevolg. Kortom, herrie in de tent en om de onderlinge ordinaire ruzies te beslechten werd de strafpleiter mr. Cees Korvinius ingehuurd.

Met deze pleiter als hoofdman van de Gideonsbende toog men bij het Hof van Amsterdam aan de slag.

Om onder de wettelijke bepaling van ‘verjaring‘ van een licht ‘misdrijf’uit te komen sprak het Hof vanaf nu van ‘zware mishandeling’en dat verjaart wat minder snel. Wat een geluk, wat een geluk voor de antikwakkers! En, ondanks het feit dat de advocaat­generaal, geheel terecht overigens, bleef volharden in de door het OM genomen sepotbeslissing, werd door het Hof bepaald dat het OM alsnog tot strafvervolging moet overgaan. Dit werd ze als een verse moorkop, met een gewiekste formulering van het vonnis, door het Hof in de strot gefrommeld. Een vonnis vol van vileine en halve waarheden om doormiddel van stoethaspelen met woorden op geforceerde ondermaatse wijze de aanklagers toch maar vooral te gerieven en ze vooral aan hun gelijk te helpen.

Zo verwerpt het Hof op schaamteloze wijze het door het OM aangevoerde zelfbeschikkingsrecht. En, aldus het vonnis:‘Patiënten die te horen krijgen dat zij aan een levensbedreigende ziekte lijden, zijn extra gevoelig voor de geruststelling dat zij niets mankeren.’ Een hoogst vreemde bewering. Iemand die zo juist te horen heeft gekregen dat er sprake is van een levensbedreigende ziekte laat zich, zeker in geval van Sylvia, niet zomaar even geruststellen met de mededeling dat er niets aan de hand is. Niettemin werd deze verschrikkelijke onzin, lariekoek van de bovenste plank, zonder blikken of blozen de wijde wereld in gestuurd. Alsof ze destijds bij Sylvia op de schoot hadden gezeten.

Maar, het tegendeel is waar!

Ook beroepshalve wist Sylvia precies waar de grens van het haalbare moest worden getrokken. In een interview (Libelle) zegt haar moeder Leny, en wie kan het beter weten: ” Ik vraag me af hoe ze was geweest als ze wel een chemotherapie had gehad. Nu is ze tot het einde toe bij geweest. Tot de laatste dag heeft ze met ons kunnen praten en grapjes kunnen maken.’

En toch heb ik er vrede mee. Het is gelopen zoals het moest. Ik heb gezegd: “Het is jouw lichaam, jouw leven. Ik kan je geen raad geven, doe wat goed voelt.” En dat deed ze. Ze wilde geen chemokuur. Ze had gezien wat dat met andere mensen deed, hoe ziek ze ervan werden.

En dat de ziekte soms gewoon terugkwam.“Als ik toch doodga, wil ik waardig doodgaan”, zei ze. Daar mag je respect voor hebben, net zoals zij altijd respect had voor andere mensen.’

Sylvia wist dat een diagnose niet definitief hoefde te zijn. Bij haar vader (Freek) is ooit longkanker vastgesteld. Ze heeft hem toen meegenomen naar een acupuncturist. Die constateerde dat het geen kanker was. Freek heeft zich toch laten opereren, maar hij bleek achteraf inderdaad een bacterie te hebben. Ook bij Sylvia is het de vraag of het meteen kanker was. Het schijnt zo te zijn dat een kwaadaardige bacterie kankercellen kan vormen. Ze zei:

“ Of het nou kanker is of een bacterie: als het er niet uit wil, ga ik toch dood.”

En verderop in het interview zegt Leny: “ Alle indianenverhalen in de kranten doen me veel verdriet. Niemand heeft iets nagevraagd bij Nol, haar vriend, of bij mij.Terwijl ze alles met me besprak. Ze is echt niet over één nacht ijs gegaan en het is niet zo dat ze de reguliere geneeskunde niet erkende. Maar als je geen chemokuur wilt, is er geen alternatief.

Op haar rouwkaart stond: ‘Ze wist wat ze wilde en dat deed ze ook.’

In een TV-uitzending van NOVA zegt haar vriend Nol: ”Ik ben er nog steeds van overtuigd dat we al het mogelijke hebben gedaan om de ziekte te bestrijden. Tot het einde wisten we dat we het juiste deden. We hebben vertrouwen gehad in waar we mee bezig waren. En ik ben blij dat we dat gevoel met z’n tweeën tot het einde toe hebben gedeeld.”

Tijdens haar verblijf bij dokter Koonen, een van de ‘Millecam-artsen’, sprak Sylvia ook regelmatig met de 84-jarige Maria Liethof. Deze voormalige kloosterzuster vertelde dat Sylvia beslist niet naar een gewone dokter wilde en dat ze wel eens tegen haar had gezegd dat ze voor behandeling naar het ziekenhuis moest gaan. Maar,ze zei dan dat ze zich niet wilde laten verminken en dat ze heer en meester over haar eigen leven was.

 

Zo, dat is dus even anders dan de sprookjes van Menso, Skepsis en de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Sylvia wist wel degelijk wat ze wilde.

Het hele verhaal van het Hof is hiermee volledig onderuit gehaald.

Ontzenuwd en ontkracht!!! Het OM heeft in strikte zin hiermee al glansrijk gewonnen. Hun oordeel was objectief en zonder rancune of frustratie. Hulde!

Het Hof heeft het OM echter thans verplicht om alsnog tot vervolging over te gaan en de zaak voor de strafrechter te brengen. Een groteske nationale blunder die z’n gelijke niet kent! Een farce, een onvoorstelbare schertsvertoning, te vergelijken met het commando aan een onwillige hond. Dat wordt niets, maar dan ook helemaal niets. De advocaat-generaal van het OM mag al bij voorbaat lachen en als de aangeklaagden een doortastend en niet te bescheiden advocaat hebben dan veegt hij of zij de vloer aan met zowel het Hof als met Menso en de overige antikwakkers. Het kan dan vast en zeker een ongekende mepdag worden!

Maar, het moet mij hier al wel even van het hart dat niemand op de voortzetting van dit kostbare proces, te betalen met centjes die door de belastingbetaler moeten worden opgebracht, zit te wachten.
Overigens,‘Te ver doorgedreven recht wordt een onrecht’, zei Voltaire al.

Welaan, dat is in deze zaak een absolute waarheid!

Een proces dat wordt gevoerd ter wille van het ultieme orgastisch genoegen van lieden die slechts uit zijn op het maken van veel ‘tam, tam‘ binnen de groep van in ons land als alleszins fatsoenlijk en in het algemeen behoorlijk correct opererende alternatief geneeskundigen. Het zijn deze geneeskundigen die verantwoordelijk zijn voor die alternatieve zorg die steeds meer aan populariteit wint bij het gewone volk. Zorg, die niet alleen populair is op basis van de veelal meer medemenselijke bejegening van de patiënt, maar ook op basis van de professionele wijze waarop de natuurlijke geneeskunst met z’n ongekende mogelijkheden wordt bedreven en vaak tot onverwacht mooie optimale therapeutische resultaten leidt. Ook dan zelfs, wanneer het vooruitzicht hopeloos lijkt te zijn kan de toepassing van de alternatieve geneeskunst voor menig patiënt nog vaak een weldaad zijn. De reguliere geneeskunst, en dat zou men zich eens goed moeten realiseren, is door de beoefenaars van de alternatieve geneeskunst verrijkt met rijpe mondiale geneeskrachtige vruchten waar men, in tegenstelling tot dit aldoor maar te verguizen, ten gunste van onze patiënten een dankbaar gebruik van zou moeten maken.

Het zou zo waar een zegen voor al onze patiënten zijn!

 

De opvatting van Menso, dat het Hof alleen al door het vonnis op gezaghebbende wijze de grenzen van het toelaatbare van alternatieve zorg heeft aangescherpt en de te lang bestaande (te) liberale gedoogcultuur heeft ingeperkt is regelrechte onzin.

Hier kraait weer iemand duidelijk voor z’n beurt.

Waar meent deze antikwak-ambtenaar het recht vandaan te halen om zonder daarvan kennis te hebben het praktiseren van de alternatieve geneeskunst een halt toe te roepen. Een vorm van geneeskunst die intussen alom in onze maatschappij als buitengewoon nuttig en dienstig geaccepteerd wordt.

De ware betekenis van genezen is bovendien oneindig veel meer omvattend en te belangrijk voor de zieke medemens om uitsluitend en alleen aan reductionistisch denkende beoefenaars van de reguliere geneeskunst over te laten. Door het veelal volledig ontbreken van een kritische instelling en een ongelimiteerd hoogmoedige houding tegenover hen die anders over geneeskunst denken falen zij op ongekende wijze in de relatie tot een grote groep van daardoor zeer diep teleurgestelde patiënten.

Op basis van ongebreidelde en vooral ongefundeerde kreten, want meer is het niet, de BIG-wet zodanig veranderen dat categorisch de toepassing van alle alternatieve behandelingen, en dat is de intentie van de antikwakkers, wordt verboden is een aanfluiting van het hoogste niveau en draagt alle ingrediënten in zich van lieden die als een stel arrogante dictators willen regeren en domineren met een absolute minachting van de patiënten die voor de alternatieve geneeskunst kiezen! God verhoede het en mogen de leden van de Kamer in al hun wijsheid dan toch te zijner tijd, als het onderwerp aan de orde is, maar anders beslissen.

We zullen wel flink moeten knokken tegen deze ‘Befehl ist Befehl-mentaliteit’ en alom moeten accentueren dat de alternatieve geneeskunst, zeker voor zover ze wordt beoefend door BIG-geregistreerde medici en paramedici, tot grote tevredenheid van de gemiddelde Nederlander, een bijzondere plaats in onze samenleving is gaan innemen.

Van een aantal van de huidige politieke partijen moeten we waarschijnlijk op basis van godsdienstige bezwaren en of andere motieven niet al teveel verwachten. Bovendien is het nogal een tegenvaller om te moeten vernemen dat voor zover bekend tenminste twee leden (Marijnissen en Kant) van die zogenaamde progressieve SP, lid zijn van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Op de SP moeten we dus als alternatief geneeskundigen zeker niet stemmen. Ook op de club van PvdA-bewindsman Plasterk, die tot kort voor zijn benoeming tot minister, lid van de ’Adviesraad’ van de vereniging tegen de Kwakzalverij was moeten wij vooral niet stemmen. Kortom, dit voorspelt vooralsnog allemaal weinig goeds.

Het is dan ook hier, dat zich bij mij de vraag opdringt in hoeverre het accepteren van de alternatieve geneeskunst gesaboteerd wordt door lieden met onzuivere intenties. Onkundige, slechts op wraak beluste lieden uit de politiek en de journalistiek die als medisch analfabeten de dood van Sylvia Millecam uitsluitend aan het alternatieve circuit toeschrijven. Een ongekend aantal politici en journalisten is volledig vertroebeld door deze opvatting die hen wordt voorgeschoteld door fundamentalistisch denkende representanten van de antikwak club en de beunhazende betweters van een club als Skepsis. Ook vroegere relaties van Sylvia, zoals de journalist Aad van den Heuvel en publicist Haje van der Heyden, beschadigden op ongenuanceerde wijze het alternatieve circuit en gaven daarmee blijk van weinig respect te hebben voor de opvattingen van hun vroegere vriendin en collega. De objectiviteit van hun oordeel is dan ook van geen enkele waarde. Echter, en dat is eigenlijk afschuwelijk, het grande publiek wordt via de media wel met hun vuilspuiterij overvoerd.

Dat is hun macht, hun alles omvattende macht waartegen wij ons niet kunnen verdedigen! De visie, voor zover daar al sprake van is, van dit soort minkukels komt als de enige echte waarheid in de huiskamers terecht en de geventileerde pulp draagt er toe bij dat de alternatieve geneeskunst telkens op onterechte wijze door een leger van ondermaatse figuren in ernstige mate wordt beschadigd. Figuren, die menen zich alles te kunnen permitteren maar tegelijk te dom zijn om zich te realiseren dat ze op ethisch onverantwoorde wijze door hun kwalijke,vuige en veelal valse weergave van de feiten talrijke mensen ervan weerhouden om gebruik te maken van een integere alternatieve geneeskunst. Dit is in feite crimineel gedrag dat als buitengewoon ernstig en onaanvaardbaar misleidend moet worden opgevat.

Zo mag het ook als bijzonder misleidend worden genoemd dat nergens wordt vermeld dat de inspectie destijds twee van de drie artsen heeft ontvangen en gehoord.

De inspectie in Gelderland die de arts Jos Koonen heeft gehoord laat per brief van inspecteur Ankie Schoenmaker-Miedema aan de arts Jos Koonen over Sylvia het volgende weten:’Naar de mening van de Inspectie bent u betreffende de behandeling van patiënte niet onzorgvuldig geweest, in de zin van dat u valse verwachtingen heeft gewekt. Ter zake van behandeling van patiënte acht ik mijn bemoeienis met u afgesloten.’

En, de inspecteur Joep Remmen in de provincie Utrecht schrijft nadat hij dokter Broehuyse over Sylvia heeft gehoord: ‘Geachte heer Broekhuyse. Hierbij doe ik u het verslag toekomen van het bezoek dat de Inspectie op 9 november jongstleden aan uw praktijk heeft gebracht.De directe aanleiding voor het bezoek vormde de vraag of u mevrouw Millecam , die bij u onder behandeling is geweest, heeft afgehouden van contacten met reguliere behandelaars of dat u haar heeft ondersteund in de opvatting dat ze voor haar ziekte geen hulp hoefde te zoeken bij de reguliere behandelaars. Voor geen van beide punten heeft de Inspectie een aanwijzing kunnen vinden. Het bovenstaande betekent dat de Inspectie op dit moment verdere bemoeienis met uw functioneren niet nodig acht’.

De derde ‘Millecam-arts’werd niet door de inspectie bezocht, maar ook hij zou er gegarandeerd zonder kleerscheuren vanaf zijn gekomen

 

Allerwegen worden pogingen ondernomen om het alternatieve circuit in diskrediet te brengen.

Zelfs de van oorlogsmisdaden verdachte Karadzic wordt er bijgehaald. Omdat hij zich bezighield met energetische geneeskunde zou hij in aanmerking komen voor de titel ‘kwakzalver van het jaar 2008’.

De Nederlandse Vereniging tegen de Kwakzalverij zegt hem te beschouwen als een schoolvoorbeeld van ,, hoe makkelijk het is voor een pathologische leugenaar om als een sympathieke goeroe over te komen, en hoe eenvoudig het is voor zo iemand om zich in de kwakzalverij te storten.”

De antikwak club geeft hiermee duidelijk aan dat ze wel heel diep is gezonken om deze man te associëren met alternatief geneeskundigen. Het denken van deze fundamentalistische antikwakkers kan dan ook zonder meer als extreem schandelijk, walgelijk en als apert ziekelijk worden gekwalificeerd.

Deze club, die blijkbaar niets te dol is om z’n bestaan te rechtvaardigen, kan derhalve zonder bezwaar met onmiddellijke ingang worden opgeheven.

Overigens maakte iemand de opmerking dat de reguliere start van Karadzic de basis was van een oorlogsmisdadiger. Dus, van psychiater naar massamoordenaar!

 

De dood van Sylvia is verworden tot een niet meer uit te roeien parasiet die we overal tegen- komen. Er is geen beschouwing of publicatie over alternatieve geneeskunde of aan mevrouw ‘Millecam’wordt op veelal ridicule wijze gerefereerd en de duizenden slachtoffers en doden die er jaarlijks ten gevolge van reguliere medische blunders te betreuren zijn, blijven vrijwel steeds onbesproken.

De parasiet heeft, mede door onverantwoorde acties van de media, ook diepe sporen in onze samenleving gegraven. Door het ophitsende karakter van de verslaggeving in de media en de doortrapt gemene vertolking met verdraaiing van de feiten door de antikwak-club en de al eveneens onbeduidende kneuters van een clubje dat Skepsis heet, zijn mensen aangezet tot het uiten van afschuwelijke en tegelijk mensonterende teksten. Kreten als:‘Die Millecam-behandelaars moeten allemaal aan het gas’ of ‘Ze moeten al die behandelaars levend begraven’, zijn daarvan de stille getuigen. Dit is binnen onze beschaving onaanvaardbaar en moet eenieder die verantwoordelijk is voor het beschimpen en bespotten van de alternatief geneeskundigen, als het aanzetten tot gewetenloos handelen, zonder pardon worden aangerekend. Ook de overheid is hiervoor mede verantwoordelijk.

 

In de gevoerde artikel-12 procedure, waarin met koeien van letters staat te lezen dat men belanghebbende moet zijn om een dergelijke procedure te kunnen starten, werd de ware betekenis van ‘belanghebbend’ zodanig verbogen dat een stel drammers gelijk stampvoetende kinderen hun zin kon krijgen. Immers, belanghebbend zijn deze lieden geenszins. Het enige belang dat zij hebben, gelijk aasgieren die vechten om de prooi, is het vinden van een knuppel om het alternatieve circuit compleet te vermorzelen. Lieden, die respectloos tegenover de nabestaanden van Sylvia worden gedreven door een bijkans als ziekelijk te duiden gruwelijk fanatisme en een ongekende vorm van volkomen misplaatste arrogantie en zelfoverschatting. Zeer zeker misplaatst tegen de achtergrond van de vrijwel dagelijks te signaleren vermijdbare en verwijtbare reguliere medische blunders en missers, die maar al te vaak de dood tot gevolg hadden of hebben, maar die in het geheel niet of nauwelijks tuchtrechtelijk werden of worden bestraft. Dit verwijst overduidelijk naar een juridisch stelsel waarbinnen met twee maten wordt gemeten. Denk hier maar even aan de recente ‘Probiotica-slachtoffers’. Deze proefkonijnen, want alszodanig werden ze gebruikt, hadden eens in het alternatieve circuit moeten overlijden. Alle duivels waren dan, daar had je donder op kunnen zeggen, terstond stijfvloekend uit de hel gesprongen en de roep van de kamerleden om die alterneuten nu eindelijk eens te knevelen ware weer, gelijk het snerpende geluid van krijsende kraaien, alom hoorbaar geweest. Echter, van dit afschuwelijke voorval met 24 doden, maken ook die verschrikkelijke stiekemerds van ‘antikwakkers’ weer nergens, maar dan ook nergens melding. Maar kom, laten we nou maar niet gaan zeuren. Welnee, het gaat hier toch maar over slechts 24 doden en die zijn toch niet zo maar gewoon dood gegaan?! Nee, die zijn wetenschappelijk dood gegaan. Geheel lege artis dood gegaan! Dus dood volgens de regelen der kunst zoals verordonneerd door het ‘wetenschappelijke gezag’ dat reguliere geneeskunde heet. En, let op, dan hoeft de medisch tuchtrechter niet uit te rukken en worden er ook geen stupide en absurde vragen in de Tweede Kamer gesteld. Welnee, dat zijn immers de offers die zonder maatschappelijke implicaties op het quasi medisch wetenschappelijke altaar worden gebracht en die moeten kritiekloos door eenieder worden aanvaard.

Elk commentaar, elke vraag en elke kritische kanttekening wordt als onfatsoenlijk, gênant en als volkomen overbodig afgedaan en dus verworpen. Zelfs geen vragen over het feit dat er in 1996 bij een overeenkomstig fataal medisch experiment waarbij op onverantwoorde en onzorgvuldige wijze zodanig bloedverdunners werden verstrekt dat er toen ook al 18 doden vielen en 41 mensen zwaar lichamelijk beschadigd werden. Dergelijke onbeschrijflijke missers die veelal bol staan van stommiteiten en pseudo-wetenschappelijke charlatanerie blijven voor het regulier medische circuit steevast zonder gevolgen. De blunder wordt veelal hoogstens eenmalig in de media gesignaleerd en hier en daar verschijnt er dan over het voorval een meer of minder, al of niet fel gekleurde, vette kop in de krant. Daarna gaat het hele circus, als ware er niets gebeurd, weer over tot de orde van de dag en eenieder die er kanttekeningen bij had willen plaatsen heeft het nakijken.

Zo gaat dat echt in de praktijk. Een walgelijk spel vol van valse knikkeraars, gluiperds, moralisten en schlemielen.

 

Eind februari jongstleden werd er door de Inspecteur Generaal van Volksgezondheid, professor dr. G. van der Wal, gerapporteerd dat in de Nederlandse ziekenhuizen jaarlijks meer dan dertigduizend patiënten het slachtoffer zijn van medische fouten en ruim zeventienhonderd hiervan zouden die fouten niet overleven. Een afschuwelijke bevinding die waarschijnlijk nog maar het topje van de ijsberg vertolkt. Niettemin, wel een bevinding die de arrogante houding tegenover de alternatief geneeskundigen tot een volslagen immorele en zelfs hoogst kwalijk te nemen wandaad maakt.

Wie dit alles in overweging neemt moet wel tot de conclusie komen dat er voor een grote mond, opgeblazen snoeverij en grootspraak van reguliere zijde dan ook helemaal geen ruimte is. Zo is het blijven beweren dat Sylvia Millecam door het reguliere circuit wel degelijk van een wisse dood zou zijn gered een schaamteloze en in elk opzicht onbegrensd misleidende bewering die in schrille tegenstelling staat tot de realiteit. Een bewering ook die men absoluut niet hard kan maken en ontsproten is aan de hersenkronkels van een aantal fantasten die over de rug van de dood van deze bekende vrouw met deze bewering nog immer goede sier menen te kunnen maken. Zo wordt er in de ‘Telegraaf’van 26 September j.l. in het kader van ‘Oktober-Borstkankermaand-2008’ (wanneer komt er nu eindelijk ook eens een ‘Prostaatkankermaand’? Ha,ha!) ook weer even op zinloze en nodeloos sensationele wijze op de dood van Sylvia Millecam gewezen, terwijl er intussen talrijke vrouwen ondanks operatie ook aan borstkanker zijn overleden. Volgens een oncologisch georiënteerde ijdeltuit was de afloop voor Sylvia zo dramatisch omdat zij zich niet had laten opereren. Er wordt echter niet vermeld dat de operatie eerst door chemotherapie moest worden voorafgegaan en dat was nou juist hetgeen Sylvia absoluut niet wilde. Overigens, bij andere prominente Nederlanders, zoals bijvoorbeeld Guusje Nederhorst, die ook aan borstkanker leed, Johan Stekelenburg met slokdarmkanker en Frederique Huydts met darmkanker was er ondanks alle reguliere pogingen toevallig helemaal geen sprake van levensreddende behandelingen. Ook bij minder of helemaal niet bekende patiënten met kanker zijn de resultaten in de oncologie met in het bijzonder de afschuwelijke chemotherapie in het algemeen als aller, aller belabberds te duiden.

Er is vrijwel steeds sprake van het doen van een wanhopige poging om het onbehandelbare behandelbaar te maken.

In dit licht bezien is de keuze van Sylvia alleszins te begrijpen en sluit het ook volledig aan bij de opvatting van Susan Sontag die in haar boek:‘Ziekte als spookbeeld’stelt, dat de behandeling van kanker met chemotherapie erger is dan de ziekte zelf.

Uitermate onthutsend is het gegeven dat uit een vrij recent onderzoek onder Canadese artsen moest blijken dat de meerderheid van hen op grond van giftigheid en ineffectiviteit een chemokuur zou weigeren. Ook de Duitse epidemioloog dr. Ulrich Abel kwam na een zeer intensief mondiaal onderzoek naar de resultaten van chemotherapie tot de conclusie dat tenminste 80% van de chemotherapie die in de wereld wordt toegepast volstrekt nutteloos is. Hij spreekt van pure geldverspilling! En,‘The Lancet’citerend: ‘Ook al bestaat er geen enkel wetenschappelijk bewijs dat chemotherapie werkzaam is, dan geldt toch, dat noch de artsen, noch de patiënten bereid zijn om er van af te zien.’ Zonder het zich te realiseren, wordt door de eigen reguliere kliek met deze bevindingen alle ‘wetenschappelijkheid’ van de oncologie in z’n hemd gezet en leunt dit als therapie bedoelde ‘oncologische handelen’ daarmee dan ook dicht tegen de opperste vorm van gelegaliseerde reguliere kwakzalverij aan. Echter, deze weigeraars, die zelf geen chemo zouden willen, zijn wel de voorschrijvers van deze ‘gifstoffen’ aan patiënten die zich in het volste vertrouwen aan dit soort hypocriete artsen overgeven.

Hoe ethisch is het nu om deze chemische behandeling dan wel aan anderen op te dringen en hoe strookt dit dan met het geweten of de Bijbelse boodschap: ‘Wat Gij niet wilt dat U geschiedt, doe dat ook bij een ander niet?’

In het door het Gerechtshof uitgesproken vonnis, waar in het ‘Antikwak-blad’(nr.2/2008) aan wordt gerefereerd, staat dat medische adviezen altijd deugdelijk moeten zijn.

 

 

Dat is absoluut correct en het is dan ook wellicht een goed idee om op elke oncologische afdeling een immens groot bord te hangen met de tekst: ’De meerderheid van uw behandelend specialisten zou de chemokuur die u hier wordt aangeboden, op basis van ineffectiviteit en afschuwelijke bijwerkingen, weigeren!’

Deugdelijker kan het haast niet.

En nu we het hier dan toch over deugdelijkheid hebben ook nog even het volgende. In de Telegraaf (29 juli 2008) schrijft professor dr. Frits van Dam, psycholoog en secretaris van de ‘antikwak-club’ over nepbehandelingen bij kanker. Als basis voor zijn artikel wordt de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA), een bewaker van medicamenten, geciteerd. De FDA heeft een lijst van 125 nepbehandelingen tegen kanker gepubliceerd. Vanzelfsprekend prachtig hooi op de vork van professor Frits die gemakshalve maar even vergeet te vermelden hoe groot het belang van de farmaceutische industrie achter de schermen in dit oordeel van de FDA meespeelt. Er is hier absoluut geen sprake van objectiviteit en de bevindingen kunnen direct naar het hoofdstuk beunhazerij en volksverlakkerij worden verwezen. Wel moet nu aan mijnheer de professor de vraag gesteld worden, waarom de reguliere chemotherapeutica, die door meer dan tachtig procent van de oncologen vanwege ineffectiviteit, dus niet werkzaam zijn, zou worden geweigerd om zich daarmee persoonlijk te laten behandelen, dan ook niet onder de categorie nepmiddelen vallen? Afschuwelijke nepmiddelen dus, in feite zelf kankerverwekkende middelen, die gezonde mensen al intens ziek kunnen maken en aan zieke mensen worden gegeven om ze uiteindelijk nog zieker te maken dan ze al zijn. Ik ben er zeker van, waarde professor, dat u hierop het antwoord, indien tenminste naar eer en geweten gegeven, schuldig moet blijven. Ergo, als medische adviezen deugdelijk moeten zijn, en dat is helemaal waar, dan moet men oncologische patiënten ook gedetailleerd over deze chemische gedrochten informeren en hen duidelijk maken dat ook hier bij gebrek aan beter sprake is van de toepassing van nepbehandelingen.

Ook dat is dus een deugdelijk medisch advies!

 

Keren wij hier weer even terug naar het overlijden van Sylvia, dan moet worden vastgesteld dat een aantal aspecten, van meer dan essentieel belang, geen of onvoldoende aandacht heeft gekregen. Zo had zij reeds tien jaar voor haar dood siliconen borstimplantaten gekregen.

Een jaar na het inbrengen daarvan bij Sylvia werd er door de Amerikaanse FDA gewaarschuwd voor de kankerverwekkende eigenschappen van deze implantaten. Ze zouden polyurethaan bevatten.

Men had hierop onmiddellijk moeten reageren en de suspecte siliconen zonder aarzelen door minder schadelijke moeten vervangen. Men deed echter niets, helemaal niets en hier beweer ik dan ook dat dit nalatige handelen de bron is geweest voor het zich ontwikkelen van borstkanker en/of borstontsteking bij mevrouw Millecam. Hier heeft zowel de plastisch chirurg als de Inspectie voor de Gezondheidszorg in ernstige mate gefaald!

Hier had naar mijn mening de strafzaak moeten beginnen!!!

Hier is toch, dunkt mij tenminste, sprake van een ernstige vorm van nalatigheid en dus van een zwaarwegend strafbaar feit! Nalatigheid, die tenslotte de dood tot gevolg had. Bepaald geen kattenpies, maar keiharde werkelijkheid. Hier was voor een jurist met ballen ruimschoots argumentatie beschikbaar geweest om voor de thans veroordeelde artsen destijds gedurende het proces vrijspraak te kunnen afdwingen en vanwege de zware en onterechte beschuldigingen volledige rehabilitatie op te eisen. Naar mijn mening had hier met de vuist op tafel moeten worden geslagen. Hier is oprecht goede zorgverleners groot onrecht aangedaan.

Verder moet er hier ook op worden gewezen dat dergelijke implantaten, zeker binnen een periode van acht tot maximaal vijftien jaar, tot lekken en of scheuren neigen. Rondom de lekkage of de inscheuring kan dan door een diversiteit van ziekmakende micro-organismen een enorme infectie ontstaan.

Het hoofd van de afdeling PR & Patiëntenvoorlichting van het Kennemer Gasthuis te Haarlem

laat jaren later weten dat destijds geen polyurethaan bevattende protheses zijn ingebracht.

De vraag rest dan onmiddellijk hoe men dat zo zeker weet. Door wie is dat dan nader onderzocht? Heeft registratie van soort en herkomst van de toegepaste siliconenprotheses destijds plaatsgevonden? Ik ben zo vrij om dit hele verhaal van dit ziekenhuis ernstig in twijfel te trekken.

Aan de redactie van het tijdschrift ‘Aktueel’ werd desgevraagd geen informatie over de aard en herkomst van de siliconen verstrekt. In een biografie over Sylvia Millecam staat echter geschreven dat er zich thans een sticker van het bedrijf McGhan Medical Corporation op de kaart van Sylvia bevindt. Waarom, zo rest de vraag, heeft men dat destijds ook niet gewoon

aan de redactie van ‘Aktueel ’laten zien? Elke verdenking was daarmee uit de wereld geholpen. Of is de sticker er heel toevallig pas veel later op terechtgekomen?

En is destijds zo’n sticker op alle dossiers geplakt van alle dames die in 1991 in dit ziekenhuis ook siliconen borstimplantaten hebben gekregen?

Vragen, allemaal vragen! Noch het medisch tuchtcollege, noch de media hebben zich verdiept in de voor Sylvia fatale gevolgen van de voor haar dodelijke siliconenprotheses en het kan niet vaak genoeg worden gezegd, iedereen die in het ‘Millecam-drama’op grond van het plegen van een strafbaar feit ter verantwoording had moeten worden geroepen is buiten schot gebleven. Zo moet nog steeds de vraag worden beantwoord waarom de ene chirurg eerst chemo wilde geven en dan pas opereren, terwijl een ander eerst wilde opereren en daarna pas chemo. Onderling bestaat of bestond er blijkbaar een afspraak dat patiënten boven de grote rivieren eerst chemo krijgen en dan pas een operatie. Bij patiënten beneden de rivieren wordt omgekeerd gehandeld. Omdat er geen uitleg werd gegeven, was dit volgens moeder Leny voor Sylvia buitengewoon verwarrend.

Het vertrouwen in de gang van zaken lijkt mij daardoor ook buitengewoon op de proef te worden gesteld. Het is terecht dat zij zich heeft afgevraagd wie er met de voorgestelde therapievolgorde gelijk zou hebben en in welke mate ze zo als patiënte onderdeel was van een medisch experiment en wilde ze dat eigenlijk wel?

Niettemin, op een of andere manier was het protocol heilig verklaard en zoals in de publiciteit wordt beweerd, weigerde met name de oncologisch chirurg E.Rutgers, met wie Sylvia en haar partner op 19 juni 2000 een afspraak had, akkoord te gaan met het indringende verzoek van Sylvia en Nol om toch zonder toepassing van chemo, te opereren.

Hoezeer moet deze weigering, naar het mij voorkomt deze fatale beslissing, worden opgevat als een expressie van een arrogante dokter die denkt dat hij God is en op geen enkele wijze aanvaardt dat hij in zijn voorgestelde therapieplan wordt tegengesproken. In het andere geval is dáár het gat van de deur!

Waarom heeft deze man, en eigelijk ook de andere oncologisch chirurg Sybran Meijer, niet voor de tuchtrechter gestaan? Waarom heeft hij geen verantwoording hoeven afleggen over zijn wellicht toch als buitengewoon fataal te beschouwen beslissing?

En waarom reageerde deze chirurg in dezelfde uitzending van NOVA als hierboven genoemd, zo furieus? Wat moest er door abnormaal fel naar de alternatieve behandelaars uit te halen, ten gunste van hemzelf worden rechtgepraat? Zich intussen toch bewust van het feit dat hij patiënte een operatie heeft geweigerd ? Knaagt dat toch aan het geweten? Waarom werd de visie van de alternatieve behandelaars omschreven met woorden als pure misleiding, crimineel en misdadig? Dat waren in dat stadium ongeoorloofde vooroordelen. De rechter had immers nog niet gesproken. En, aldus Rutgers: ‘Ik heb er geen woorden voor. Als wij met microscopisch onderzoek van weefsel bewezen hebben dat het kanker is dan is het kanker en dat kun je nooit meer wegpoetsen.’ Nou, en....?

Daarmee is het bestaan van een zeer zware ontsteking toch niet uitgesloten en blijft de vraag onbeantwoord of er bij Sylvia sprake was van alleen kanker, of alleen een ontsteking of kanker en een zware ontsteking. Immers de alternatieve arts-internist vond na het doen van zeer uitgebreid bloedonderzoek niets wat op kanker wees, maar wel tekenen van ontsteking.

Edoch, een zéér diepe wens van patiënte werd genegeerd!!! Ze moest buigen voor een vod van een stuk papier dat protocol heet. Het was buigen of barsten! Slikken of stikken!

Dit is onvergeeflijk! Dit mag niet! Nooit of te nimmer!

Overigens verschaft het ondergaan van een borstoperatie ook nog geenszins alle zekerheid van de wereld. Uit een onderzoek dat onlangs door het Algemeen Dagblad werd gedaan bleek dat jaarlijks honderden vrouwen onnodig voor een tweede zware borstoperatie onder het mes moeten. Dit komt doordat veel chirurgen er niet in slagen om in een keer al het aangetaste weefsel weg te snijden. Volgens geldende kwaliteitsnormen moet echter bij negen op de tien borstsparende operaties het resultaat direct goed zijn. Bij deze operatie blijkt de helft van de ziekenhuizen in ons land de fout in te gaan. Een verschrikkelijke constatering die tegelijk ook alweer voor een aanzienlijk stuk afbreuk doet aan de absolute zekerheid waarmee men voortdurend meent te moeten verkondigen dat Sylvia met een simpele borstoperatie te redden ware geweest. Dat is dus geenszins het geval en ook hier is dus weer sprake van het poneren van absurde en alleszins kwalijk te nemen nonsens. Wel mogen we even stilstaan bij de afschuwelijke angst en onzekerheid en mogelijke complicaties die vrouwen treft als ze vernemen dat ze door ondermaats geleverde chirurgische kwaliteit voor een tweede keer onder het mes moeten. Incompetente chirurgen die mogen blijven operen?! Incompetente piloten mogen echt niet vliegen! Waar blijven hierover toch de vragen in de Tweede Kamer?

Mijnheer de minister van Volksgezondheid, kunt u mij vertellen waarom deze gelegaliseerde kwakzalvers mogen blijven snijden? Maar ja, wat valt er eigenlijk te verwachten van een minister die waarschijnlijk niet in staat is om een aambei van een tonsil te onderscheiden of wellicht denkt dat aambeien de bodem van de tonsillen vormen.

En dames en heren beunhazen van de antikwak- club en skepsis waarom maakt u geen bezwaar tegen deze kwakzalverij en waarom geen vermelding op uw internetsite of in het antikwakblad? Natuurlijk niks van dit alles. We sluiten weer zoals te doen gebruikelijk de ogen en midden in de reguliere shit staande beweren we weer glashard dat het niet stinkt! En dat is laf en hypocriet en geeft precies weer hoe het met uw objectiviteit is gesteld!

 

Ja,en dan is daar ook nog dokter J.Kist, de toenmalige huisarts van Sylvia. Hij vond het nodig om zich telefonisch bij de Inspectie voor de Volksgezondheid te melden om ze te berichten dat zijn alternatieve collega’s Koonen en Broekhuyse volgens hem geen goede zorg aan Sylvia hadden verleend.

In goed Nederlands spreken we hier van een bijzonder fraai voorbeeld van een ‘matennaaier’.

Wel verzuimde dokter Joost Kist te vermelden dat hij reeds in 1999, aldus heeft Sylvia destijds aan haar moeder en de partner van dokter Koonen, Tonny Derksen, verteld dat hij het knobbeltje bij haar voor een ontstoken melkkliertje hield. Dat is dus toch niet zo mooi van dokter Joost en de tuchtrechter had hem hier toch wel eens gerust even over aan de tand mogen voelen. Immers, had hij deze inschattingsfout niet gemaakt dan ware Sylvia wellicht met een zeer simpele chirurgische ingreep te helpen geweest.

Maar nee, Joost hoefde zich niet bij de tuchtrechter te melden,laat staan te verantwoorden.

Alleen zij die op consciëntieuze, gewetensvolle wijze en in overeenstemming met de eed van Hippocrates een medemens in nood op menswaardige wijze poogden te behandelen zijn geheel ten onrechte op basis van oeverloos leugenachtig gezwam, conflicterend met fatsoen en ethische normen, op genadeloze wijze door het vonnis gebonden en genaaid.

 

Maar helaas, omdat er bij Sylvia na haar overlijden geen sectie is gedaan kan niemand, maar dan ook niemand, exact aangeven wat er nu precies in de zieke borst aan de hand is geweest. Alle beweringen zijn dan ook uiterst voorbarig en speculatief en dienen zonder restrictie naar het rijk der fabelen te worden verwezen. Tijdens de sectie van de zieke borst had men met de huidige beschikbare digitale fotografie op excellente wijze de ware aard van de aandoening kunnen vastleggen. De thans achteraf gestelde vragen, òf er alleen sprake was van een kankerproces òf van alleen een ontsteking òf van zowel kanker als ontsteking, hadden dan tot in detail correct kunnen worden beantwoord.
Ook had men de implantaten en stukjes weefsel met weefselvocht voor nader onderzoek uit de borst moeten halen. Alleen dan pas waren er objectieve criteria voor een zuiver en onbezoedeld vonnis beschikbaar geweest. Nu dit alles achterwege is gebleven kan men op z’n minst van grove nalatigheid spreken en de hele juridisch tuchtrechterlijke procedure kan naar mijn mening worden beschouwd als een eerste klas juridisch misbaksel. Er is hier sprake van een verfoeilijke en nauwelijks te bevatten en te beschrijven schertsvertoning van de opperste vorm van volksverlakkerij. Het huidige vonnis is naar mijn oprechte mening een echt ‘nep-vonnis’. Het is slechts gebaseerd op vuige insinuaties van lieden die door hun reductionistische denken een verwerpelijke aversie tegen de alternatieve geneeskunst hebben. Alleen onder supervisie van duivelse machten en het vermogen om met duivelse geslepenheid de waarheid te manipuleren maakt het naar mijn mening mogelijk om een dergelijk ogenschijnlijk objectief lijkend vonnis te formuleren. Ophitsend voer voor de media en het gewone simpele volk. Voer, dat voor waar wordt aangenomen en niet wordt belicht tegen de achtergrond van de alom waarneembare vrijwel dagelijks wel ergens gesignaleerde fatale en veelal gruwelijke reguliere medische blunders. Die blijven, zoals reeds gezegd, naar verhouding vrijwel steeds onbestraft en krijgen eveneens naar verhouding gesproken weinig of geen aandacht.

Het is daarom en daarom alleen, dat thans de vraag rest wat een oud inspecteur en een handvol representanten van een ‘Antikwak-club’ gesteund door een stel vreemde vogels van een al even wereldvreemde club ‘Skepsis’, bezield om zeven jaar na het overlijden van een mevrouw, weliswaar een nationaal bekende mevrouw, alsnog op onmenselijke en gewetenloze wijze, blijkbaar vol van rancune en frustratie, zout te blijven strooien in de toch al reeds zo diepe wonden bij zowel de nabestaanden van Sylvia als bij de zorgverleners die in elk opzicht naar eer en geweten op integere wijze hebben gehandeld. Dit laatste in tegenstelling tot hetgeen door deze ondermaatse figuren op alleszins te verachten wijze wordt beweerd.

Blijkbaar spelen duistere en inferieure gevoelens een rol. Zeker bij de inspecteur, want er lijkt op de een of andere manier destijds toch iets mis te zijn geweest in de verhouding tussen hem en de inspectie.

‘Ik ben oud inspecteur en dat blijf ik’,zegt hij in het ‘Brabants Dagblad’ van zaterdag 30 november 2006. Maar, de inspectie voor de gezondheidszorg dreigde met gerechtelijke stappen tegen Menso. Hij moest zijn telefoon inleveren en de toegang tot het netwerk werd voor hem geblokkeerd. De inspectie nam hem toen in elk geval buitengewoon kwalijk dat hij samen met de ‘antikwak-club’ en lieden van ‘Skepsis’ de juridische strijd tegen de alternatieve behandelaars meende te moeten voortzetten.

En dat is terecht, meer dan terecht! Iemand die meent met zulke ‘antikwakkers’ te kunnen en moeten samen heulen dient onmiddellijk te worden afgestraft. Immers, er is dan op geen enkele wijze nog sprake van objectiviteit. En zo heeft Menso dan z’n eigen geloofwaardigheid ten graven gedragen. Een oerdomme actie om met zo’n stel fundamentalisten in zee te gaan.

Fundamentalisten, een soort ‘neo-talibanners’, die alleen hun eigen gelijk adoreren. Reductionisten, die tot in het diepst van hun wezen blind zijn voor de holistische werkelijkheid en waarheid. Ook lieden, die op onaanvaardbare wijze het exclusieve recht opeisen om zowel de diagnostiek als de behandeling van mensen met kanker uitsluitend aan het reguliere circuit toe te vertrouwen en daarmee bovendien aan elke patiënt in het vervolg de mogelijkheid wil ontnemen om op legitieme wijze zelf te bepalen op welke manier hij of zij met zijn of haar gezondheid, zijn of haar ziekte en zijn of haar sterfelijkheid wil omgaan.

Lieden, die nu eindelijk eens moeten accepteren en vooral respecteren dat Sylvia Millecam er geheel uit eigen vrije wil voor heeft gekozen om onder geen beding chemotherapie te ondergaan. Zowel de regulier werkende artsen als de alternatief werkende geneesheren waren niet in staat om haar op andere gedachten te brengen. Kortom, het reguliere circuit had haar helemaal niets te bieden. Wel is het zo goed als zeker, dat de reguliere dodelijke medische blunders die er bij haar vader werden begaan voor een belangrijk deel aan haar beslissing om voor de alternatieve geneeskunde te kiezen heeft bijgedragen.

De insinuatie dat Sylvia door haar ziekte niet meer helder genoeg van geest zou zijn om voor zichzelf de noodzaak van een eventuele andere behandeling te kunnen overwegen is een buitengewoon kwalijke en tegelijk ongebreideld brutale verminking en onderschatting van het intellectuele vermogen van deze vrouw.

Dat de rechter zich binnenkort op gezag van een stel maatschappelijk volslagen gederailleerde malloten wederom over de gang van zaken rondom de dood van Sylvia Millecam moet uitspreken geeft aan hoezeer de objectiviteit van ons juridische systeem verziekt en verrot is.

Waarom maakt er nu niemand eens een vuist? Er moet nu eens duidelijk worden gezegd dat het nu genoeg, meer dan genoeg is! Er is in ons land niet één medische blunder, in dit geval overigens een absoluut onjuiste en onterechte kwalificatie, te noemen die gedurende zovele jaren in dit smerige medisch juridische systeem centraal heeft gestaan.

Het is godgeklaagd dat dit in ons land mogelijk is. Op gewetenloze wijze moeten integere mensen met hun gezinnen, die reeds door de hele wereld op buitengewoon onrechtvaardige wijze zijn kapot geschreven en kapot geluld, nog eens door een stel ondermaatse lieden onderuit worden gehaald. Waartoe dient dit? Alleen tot meerdere eer en glorie van deze gefrustreerde rancuneuze dwazen? Willen ze zo over de rug van een ander zo graag in de schijnwerpers?

Over de rug van een ander, omdat ze zelf door gebrek aan gewicht zo onbeduidend zijn gebleven?

Alleen mensen van het allerlaagste niveau met een sociaal-emotioneel IQ van nul komma nul, die er onlangs zelfs niet voor schroomden om voor de TV op meer dan schandelijke wijze het glas te heffen op het verschrikkelijke leed dat ze andere mensen aan doen, zijn daartoe in staat. Onbeschoft gedrag en het ontbreken van medemenselijkheid zijn hier onmiskenbaar de meest kenmerkende eigenschappen. Medemensen, die door dit soort paljassen al veel te lang op uiterst verwerpelijke inhumane wijze gewurgd worden in de greep van machteloosheid en gevoelens van wanhoop en verdriet. Het gaat lijken op terroriseren waarbij nog net geen bloed vergoten wordt. Zo behoren mensen toch niet met elkaar om te gaan?

Er dient nu te worden bezien in hoeverre een parlementaire enquête met de grootst mogelijke spoed kan worden geëntameerd.

Welke politicus of politieke partij durft er nu eindelijk z’n nek eens uit te steken?

We bemoeien ons toch zo graag met de mensenrechten elders in de wereld?!

Rechten, die dus niet alleen dáár, maar ook hier zeer diep ingrijpend geschonden worden. Waarom laten we dit toe? Alleen omdat iedereen angstig is om gewoon eens met een paar forse olifantspoten door de porseleinkast van het naar mijn mening in oprechtheid zeer dubieuze medisch tuchtrechterlijke systeem te stappen? Een bijna heilig verklaard systeem waar de bezem ter verkrijging van de hoogste graad van objectiviteit eens flink moet worden doorgehaald. Het is dan pas dat de vraag kan worden beantwoord waarom hun slachtoffers, de ‘Millecam-artsen’, die op meer dan extreme wijze in hun rechten zijn aangetast en als boeven zijn behandeld, niet de absoluut noodzakelijke medemenselijke aandacht krijgen?!

Deze mensen, medemensen, zijn ten onrechte veroordeeld en zij die op welke wijze dan ook hieraan hebben bijgedragen dienen alsnog hiervoor ter verantwoording te worden geroepen en vooral tot het voldoen van een fikse financiële schadevergoeding verplicht te worden. Tegen het onzuivere en intens bezoedelde vonnis dient door ons allen fel te worden geprotesteerd en desgevraagd ben ik als getuige à décharge volledig beschikbaar!

We spraken reeds over het rapport van februari j.l. van de Inspecteur Generaal van Volksgezondheid waarin wordt vermeld dat er jaarlijks in de Nederlandse Ziekenhuizen meer dan dertigduizend patiënten het slachtoffer van medische fouten zijn en ruim zeventienhonderd hiervan deze fouten met de dood moeten bekopen.

Zoals gezegd, zijn we thans sedert de dood van Sylvia zeven jaar verder. We kunnen dus nu heel eenvoudig stellen dat we dus zeven maal dertigduizend, dus tweehonderd en tienduizend

slachtoffers verder zijn en ruim zeven maal zeventienhonderd, dus elfduizend negenhonderd, ik herhaal, elfduizend negenhonderd mensen die in die tijd de dood werden in gesleurd. Men behoeft geen Einstein te zijn om te kunnen berekenen dat hier sprake is van een significante

reguliere voorsprong van elfduizend negenhonderd doden minus één!!! Slachtoffers en doden met een totale omvang ter grootte van het aantal inwoners van een stad als Rotterdam.

Waar hebben we het dan nog over? Het ontneemt toch op z’n minst eenieder in het reguliere antikwak- circuit het recht tot spreken!? Ja toch? Slechts nederigheid met diep gebogen hoofd is het enige wat nog rest. Een zware,zeer zware balk zij hun deel! Laat de splinters bij een ander nu maar voortaan voor wat ze zijn. Die zijn volstrekt onbeduidend en van geen enkel belang! Schaam u antikwakkers, schaam u heel diep! Het is de hoogste tijd om nu in uw schulp te kruipen en als het even kan er nooit meer uit te komen!

U bent maatschappelijk gelijk onkruid dat overal in de weg staat en met wortel en tak uitgeroeid dient te worden. En, thans stellen we vast dat niet één van deze doden gedurende die zeven jaar op zo’n buitengewoon te verachten en tegelijk onvoorstelbaar walgelijke wijze misbruikt is en zo volledig ten onrechte centraal gesteld is als Sylvia.

Deze constatering is niet alleen meer dan verbijsterend maar rechtvaardigt ook alleszins de vraag waar genoemde antikwakkers en consorten de euvele moed vandaan halen om op waarlijk meer dan hufteregge en schoftegge wijze anderen te blijven beschuldigen en vervolgen. Het eigen circuit barst welhaast uit z’n voegen van het onmetelijke aantal fouten en blunders en daarom dient deze lieden, tegen de achtergrond van de hierboven genoemde afschuwelijke medische drama’s, desnoods juridisch het zwijgen te worden opgelegd. Zij hebben immers geen enkel recht van spreken en beschadigen op zeer ernstige wijze weerloze medemensen. Zwijgen, en dat alleen, is het enige wat hen te doen staat en elke onterechte aanval op alternatieve behandelaars moet voortaan op laster en of smaad gewogen en eventueel vervolgd worden. Men kan daarbij onder andere de hulp inroepen van de Stichting Criminaliteitbestrijding Nederland (S.C.N.).

Immers, het zijn de antikwakkers die voortdurend op schofferende en fundamentalistische wijze, zwelgend in gevoelens van superioriteit en een absoluut geloof in eigen gelijk, arrogant, hoogmoedig en bijna almachtig eenieder die op consciëntieuze wijze werkzaam is in de alternatieve geneeskunst menen te kunnen en te moeten attaqueren. Dit moet vanaf nu voortaan zonder pardon een duidelijk halt worden toegeroepen.

Er moet nu duidelijk worden dat de alternatieve geneeskunst wel degelijk recht van bestaan heeft en eenieder die daaraan behoefte heeft mag en moet daar vrijelijk gebruik van kunnen en mogen maken. In een democratische rechtsstaat moet dit onbeperkt mogelijk zijn en zij die allerwegen pogen om dit, overeenkomstig een politiestaat, onmogelijk te maken zelfs absurde acties voeren om het bestaan ervan te verbieden dienen tot de orde te worden geroepen. Veelal onbezonnen acties die elke nieuwe ontwikkeling in de geneeskunst, de kunst om zieke medemensen te genezen, in de weg staan. Het is bovendien medisch ethisch ontoelaatbaar dat patiënten door een handvol analfabeten op het gebied van de alternatieve geneeskunst ervan worden weerhouden om genezing te zoeken bij professionals die andere, meer mondiale, opvattingen over geneeskunst hebben.

Ook dient men patiënten geen strobreed in de weg te leggen indien zij in geval van een kwaadaardige aandoening of een ander probleem voor een alternatieve in plaats van een reguliere behandeling kiezen. Het is zijn of haar keuze en dat gaat niemand, maar dan ook niemand, iets aan!!! Nogmaals, niemand!!!

Tegen de achtergrond van het gegeven dat het beter is om te strijden dan te kwijnen, werd deze beschouwing geschreven.

Vanzelfsprekend blijven er altijd nog dingen die van meer of minder belang zijn om een diversiteit van redenen onbesproken.

Laat ik eindigen met de wijze woorden van Revius. Reeds in 1864 schreef hij, als bezwaar tegen de wet van Thorbecke die in 1865 werd ingevoerd, het volgende:

 

Bron: http://tinyurl.com/5g6s6o