Individualisme is een doodlopende weg

Waarover gaat het leven? Waar doen we het voor? Lastige vragen die steeds meer levens verstoren. Weinigen vinden nog troost in de antwoorden van een kerk, meer en meer mensen gaan op zoek naar hun eigen levenszin. In een serie vraaggesprekken gaat Ode op zoek naar visies op de zin van het leven. Deel 1: Freek de Jonge.

De zalen blijven volstromen. Het applaus houdt onverminderd aan. En aan inspiratie - nieuwe teksten, nieuwe liedjes, nieuwe programma's - geen gebrek. Toch zegt hij: 'Ik ben monddood.'
De waarneming doet pijn en is het begin van een persoonlijk verhaal, van een worsteling die de leegte en de gebreken van het moderne leven schetst. Hij spreekt de wens uit 'een beschaafde, oudere meneer' te worden maar ziet om zich heen slechts meer tekenen die schreeuwen om dezelfde boodschap, óók zijn boodschap: 'Ik ben er in dit leven om de mensen die de illusie hebben dat ze het zeker weten, te ondermijnen.' Zijn pijn is dat de 'zeker-weters' nog steeds aan de macht zijn terwijl zijn pogingen om de keizer van zijn kleren te ontdoen als herhaling van een bekend repertoire worden weggewuifd. Die pijn reikt voorbij een gekwetst ego - 'je hebt je eigen emoties verkocht voor succes en vervolgens word je een junkie van dat succes' - naar de oprechte overtuiging dat het allesoverheersende gezag van de rede naar het failliet van de mensheid voert. De woordkunstenaar formuleert bondig als hem wordt gevraagd naar het belang van 'geloof': 'Dat is precies het probleem van deze wereld: je moet niet geloven, je moet zeker weten.'

Lees hier verder op ode...