Waarom zijn we in Afghanistan?

Om democratie te brengen toch? Vandaar toch onze vredesmissie? Nee. Om te zorgen voor meer drugs en meer controle over de olie. Veel meer.

Drugs en olie. CIA en big-oil. Twee van de grootste ‘misdadigers’ op aarde. Als machtigste bedrijf ter wereld (met de grootste winsten ooit door een bedrijf gemaakt), bepaalt Shell in Nederland de buitenlandse politiek. Onze politici houden boven alles rekening met de belangen van Shell ‘Begrijpende’ politici kunnen, geholpen door Bilderberg Bea, rekenen op wat leuke commissariaatjes na hun politiek loopbaan. Ze weten precies wat er van hun gevraagd wordt, zonder dat het ze ooit expliciet is uitgelegd. Vraag Wim Kok hoe dat werkt. Of over 10, 20 jaar aan Wouter Bos, die ongetwijfeld dezelfde weg gaat volgen. We zouden nu een heel verhaal kunnen houden, maar dat is niet nodig. Het werkt beter als we gewoon wat punten geven, zodat jullie zelf de lijntjes kunnen trekken. Is niet al te moeilijk.

Update 3/10/2006: artikel aangepast na raadpleging betere bronnen (extra UNODC rapport) - het probleem bleek nog groter dan ik aanvankelijk schetste

update 22/10/2006: plaatje van het Midden-oosten (theater of war) toegevoegd

Drugs

ââ??  Voordat de CIA en de US zich met Afghanistan gingen bemoeien, destijds om de Mudjahedin te helpen in hun strijd tegen de Soviet-unie, was er vrijwel geen opium-handel in Afghanistan. Dankzij geheime CIA programma’s was Afghanistan in 1986 verantwoordelijk voor 40% van de heroïne op de wereldmarkt. Begin 1999 werd er nog 4600 ton geproduceerd. Tegen die tijd waren echter de Taliban net weer stevig aan de macht en de Taliban bande opium-teelt uit. In 2001 was de opiumteelt daardoor verminderd met 95%. Direct na de invasie van Amerika steeg de productie weer naar oude waarden en inmiddels is de productie gestegen tot een geschatte 6000 ton. Onder de Amerikaanse bezetting is de productie enorm geworden terwijl de wereldproductie afnam. Zie de UNODC Afghan Opium Survey 2005.




ââ??  Het grootste deel van de opbrengst komt ten goede aan financiële instituten, banken en misdaadsyndicaten, slechts een klein deel, 5%, komt terug bij de boeren of lokale bevolking. Zie ’UNODC The Opium Economy in Afghanistan‘

ââ??  De verbanden tussen drugs en CIA zijn goed gedocumenteerd. De banden tussen CIA en Wallstreet ook. De CIA is volgens vele auteurs de grootste drugsdealer ter wereld. Drugsgeld is de turbo van de financiele wereld en geeft regeringen grote armslag in hun buitenland politiek. Volgens het IMF vormt geld-witwas de vijfde economie op aarde met bijna $1.5 triljard en vormen drugs het grootste deel daarvan.

ââ??  Na wapens en olie zijn drugs de meest winstgevende handelswaar op aarde.

ââ??  Alle grote Westerse banken en alle Westerse regeringen zitten dús tot over hun oren in de drugs en witwaspraktijken, zonder enige twijfel, of kunnen ze zich afzijdig houden bij zulke grote geldstromen? Het IMF schat dat er 250 tot 300 miljard dollar aan drugsgeld per jaar op Wallstreet alleen al binnenkomt. Lees ‘Crossing the Rubicon, the decline of the American empire and the end of the age of oil’ van Michael Ruppert.

Olie

ââ??  De Kaspische olievelden ten noorden van Afghanistan (Turkmenistan, Uzbekistan, Kazakhstan) behoorden eind 90-er jaren nog tot de meest belovende ter wereld (inmiddels is het enthousiasme minder vanwege de moeilijk gebleken winbaarheid). Om de olie te kunnen gebruiken moet deze via een pijplijn door Afghanistan naar de Indische oceaan worden getransporteerd: De UNOCAL-pijpleiding, genoemd naar het Amerikaanse bedrijf dat het CentGas-consortium leidt. De Taliban gingen uiteindelijk niet akkoord met de voorwaarden zodat de pijpleiding niet door kon gaan. De Taliban waren wel akkoord met de pijpleiding op zich, maar eisten in plaats van royalties voor de pijplijn dat de oliemaatschappijen zouden helpen bij de opbouw van Afghanistan en dat de pijplijn ook open zou staan voor gebruik ‘door derden’.

ââ??  In 1998 werden er als reactie op de terroristische aanslagen op de Amerikaanse ambassades in Nairobi en Mombassa kruisraketten afgevuurd op Afghanistan. Vanwege de timing en de geo-politieke situatie, is niet onlogisch om te denken dat deze aanslagen zijn opgezet door de Amerikaanse veiligheidsdiensten om zo als aanleiding te kunnen dienen om de Taliban een lesje te leren en op andere gedachten te brengen. Het mocht niet baten. Het CentGas-consortium viel uit elkaar na de aanvallen omdat UNOCAL zich uit de deal terugtrok.




ââ??  Vrijwel alle belangrijke neocons in de huidige Amerikaanse regering komen uit de olie-industrie. Dick Cheney, the vice-president van de US was CEO van olie- en constructiemaatschappij Halliburton, het welzijn van dat bedrijf is nog steeds erg goed voor het saldo op zijn bankrekening. Halliburton heeft zich bovendien verplicht een oliepijpleiding dwars door Afghanistan aan te leggen, voor het genoemde CentGas-consortium. Condoleeza Rice, de veiligheidsadviseur van Bush, was lid van de raad van bestuur van Chevron. Ze was belast het beleid in het Kaspische gebied. Chevron is één van grootste investeerders in het gebied en daarom sterk afhankelijk van de UNOCAL-pijplijn.

ââ??  De door de Amerikanen aangestelde president, Karzai is een voormalig adviseur van UNOCAL.

ââ??  De parallelen met de oorlog in Kosovo zijn groot. Olie, drugs, pijpleidingen, Westerse oliebelangen. Precies hetzelde verhaal tot en met het gebruik van Depleted Uranium aan toe.

The big picture

De bovenstaande punten zijn zonder veel moeite te verbinden tot een sprekend verhaal. In 2001 waren voor Amerika de drugsinkomsten laag en de olie-perspectieven onzeker. Westerse bedrijven hebben enorme investeringen gedaan in de Kaspische olievelden. Al die enorme gas- en olievoorraden zijn niets waard zonder een goede verbinding met de afnemersmarkten, daarom is die UNOCAL-pijplijn zo verschrikkelijk belangrijk. Miljarden staan op het spel. Die pijpleiding is echter alleen mogelijk als er één regering aan de macht is in Afghanistan, een Westers georienteerde regering.

Begin 2001 maakte Dick Cheney samen met big-oil (w.o. Exxon, BP, Shell) en –energy (w.o. Enron) een geheim plan, uit naam van de Cheney Energy Task Force. De inhoud van het plan is nooit openbaar gemaakt ondanks dat er een wet op openbaarheid van informatie bestaat. Na jarenlange rechtzaken werden een paar pagina van het rapport gedwongen vrijgegeven. De pagina’s tonen kaarten met daarop exact de locaties waar de Amerikanen na 9/11 militair ingrepen. Het rapport werd echter vóór 9/11 gemaakt en algemeen aangenomen wordt dat dit ‘energy-plan’ de strategische planning voor deze oorlogen bevat. Met de toekomst van Big-oil (Exxon, Shell, BP) in hoofdletters geschreven.

Maar hoe begin je als regering een oorlog uit het niets zonder dat je bevolking je afzet. Ook daarvoor bleek een plan te bestaan, weten we sinds 11 september 2001.

En wat heeft dit te maken met onze aanwezigheid in Afghanistan?

Inmiddels zijn de Amerikanen zich langzaam uit Afghanistan aan het terugtrekken. De oorlog in Afghanistan is een zware verliespost en de Chinezen hebben nu hun eigen pijplijn / deals. Eigenlijk is ‘de slag’ op de oostkant van der Kaspische zee gewonnen door de Chinezen. Het gas zou in de Amerikaanse deal naar de White Elephant centrale in India gaan, maar dit was een Enron deal en Enron is failliet door het handelen van corrupte bestuurders. De Turkmenen hebben de Amerikanen hun land uitgegooid.

Hoe kan het dan dat wij toch troepen sturen naar Afghanistan? We weten nu dat we de vuile karweitjes van de Amerikanen mogen oplossen, we weten nu ook dat democratie en het welzijn van de Afghanen er juíst niets mee te maken hebben. Zouden onze minsters dit allemaal niet weten? En wat te denken van de dodelijke gevaren voor onze soldaten van de Depleted Uranium? Weten ze dat ook allemaal niet? Toch wel. Ze hebben zich terdege geinformeerd, zij het op hun geheel eigen wijze, en zij het met een voor hen gunstige uitkomst.

Voor de gemiddelde nieuwslezer is het onbegrijpelijk waarom onze regerig opzettelijk zo’n verkeerd beeld heeft neergezet van de Afghanistan-missie en weigert zich fatsoenlijk te informeren. De uitleg is eenvoudig: alle eerlijkheid op aarde weegt namelijk niet op tegen de belangen van één van de grootste - zo niet dé grootste- investeerders in het gebied dat voor zijn opbrengsten zo afhankelijk is van die UNOCAL-pijplijn. Zelfs niet een hoop dode soldaten, een nog grotere hoop dode Afghanen, een hoop oorlogsmisdaden, een hoop permanent onbewoonbaar gebied, een hoop leugens of onze ziel. Zie hier corporatisme in volle glorie, the Military-industrial complex by example.

Oja. Die inversteerder (eenentwintig miljard dollar). Wie dat is? SHELL, natuurlijk. Het pensioenfonds *kuch* van Nederlandse politici.