Tom's Party
Zo 27 Mei 2007 00:55 |
indrasurya |
2558 keer bekeken |
0 reacties |
0 x aanbevolen |
Artikel voorlezen
Swinging beyond
Droom 2006 naar aanleiding van "De nieuwe aarde" van Eckhart Tolle
Op een terrein waar van alles was: een grote zaal met of zonder zitjes, een zaal zonder dak, kleinere lesruimtes, grasvelden in ruïnes, strand, bos, plein, zee, groene heuvels. “Hej, ben je er ook” hoor ik me overal toeroepen; mensen van allerlei leeftijden, uit diverse episodes van mijn leven, ontmoette ik daar.
Toen kwam de grote leermeester: “Es wurde zu toll sein, wenn ich Tolle war. I’m Tom, for the incrowd: Tom tom. Many people know me from ‘double you double you double you dot tomtomdottom. ‘Tom’ means empty in Swedish, but also just the opposite: t.o.m. = till och med, up to and including” ( 'tot en met' in het ABN).
“I won’t talk long. Everybody have so much to share. Now we are here together experiencing what ‘emptiness’ could mean. Many of you have been struggling so hard with something you called awareness”. (Bewustzijn; nu is het afgelopen met dat individuele bewustzijn van elk van jullie).
AwareNess: ‘A’ is latin for non or without, ‘where is Ness’, that means: ‘stop searching for Ness’; some people spent half of their life searching for Nessy, the myth of Loch Ness. Most of you spent the greatest part of their lives searching for a myth; something like the carrot that you are holding on a long stick in front of your horse’s mouth. But even worse than a horse's: your own mouth. Pursuïng the ‘ideal’ situation, (het najagen van een ideaalbeeld).
The next step will be: going backwards just one character, coming to “awareMess”, creating a mess in your head by trying to put all those pieces of awareness in good order.
The next step forward means: one more syllable backwards … and here you are all together now, awareLess, freed from your individual awarenesses. One big open source; covering the whole Universe”
Hij probeerde telkens weer dezelfde zaken op een andere manier uit te leggen. Over het leven in deze wereld niet alleen van het “hier en nu”, maar net zo goed van het “hier en toen” en “hier en straks” en “hier en daar”. En dat telkens of soms weer tegelijkertijd ook nog in een andere taal. Het verbaasde me, dat ik zo vele talen nog zo redelijk verstond. Neen, het was toch anders: woorden die ik nooit eerder geweten kon hebben, begreep ik nu wel. Het voordeel daarvan was, hoopte ik, dat ik “HET” nu eindelijk eens echt zou mogen vatten.
Waar ik me ook over verbaasde was, dat een willekeurige aanwezige zomaar decennia ouder kon worden of juist jonger. Er waren familieleden bij, vrienden, collega’s, buren, mensen die ik ooit in een flits eerder ontmoet had.
Het werd steeds vreemder. Terwijl ik naar iemand keek, kon hij niet slechts van kleding veranderen, maar ook van leeftijd. Toen drong het tot me door dat iedereen met iedereen kon communiceren, ook al was hij een heel eind bij de ander vandaan.
Helaas waren er ook enkele droevige figuren bij, die niet te bereiken waren. Die sjouwden hun lichaamsbewustzijn nog met zich mee. Dorsten niet los te laten. Of konden dit niet omdat ze er nog niet klaar voor waren. Gehechtheid van henzelf of van familieleden die hen niet lieten gaan. Het kon ook te maken hebben met onverwerkte verwijten.
Ik ging in kleermakerszit zitten. “Hier hoef je nooit meer te mediteren, Indra”. “Neen, maar zo als het overgrote deel van de mensheid zit, zo zit ik gewoon lekker”. Ik begon een diepe lage ondertoon te zingen; enkelen in mijn omgeving zongen mee. Langzaam verhieven we ons en begonnen spontaan te dansen. Fantastisch. Hoewel meestal heel traag bewogen werd, was er alle ruimte om wilde capriolen uit te halen, inclusief radslag. Al dansend werd zelfs een toren gebouwd van mensen in een cirkel en zeven mensen hoog.
Tom ("what is in a name? You are welcome to pronounce my name back to front, if you like") wilde duidelijk niet, dat er tegen hem opgekeken werd. Zelfs hier hadden veel mensen behoefte om tegen anderen op te zien. Maar langzamerhand zou dat vanzelf verdwijnen. "It is absolutely useless to go around here, carrying your ego with you". Dat behoorde tot het materiële deel van je. Hier zijn we allemaal even ‘dood' en bijna gelijk. Levend in die andere 99% van datgen wi we in werkelijkheid zijn.
Ik had een jukebox in mijn hoofd. De prachtigste stukken muziek kwamen zo maar op commando, als ik er maar even aan “dacht?” Ik danste en danste.
Even later zag ik me liggen op bed met mijn mini-disk, met mijn kinderen, kleinkinderen en vrienden om me heen. Er kwam een cassettespeler en iedereen danste om mijn bed, dat inmiddels midden in de kamer stond. Ik kon nauwelijks bewegen, maar mijn armen zwaaiden door de lucht en later nog slechts mijn vingers; mijn benen wiebelden moeizaam wat heen en weer. Zo was ik dus swingend in deze prachtige wereld aan gene zijde terechtgekomen.
En toen werd ik toch weer wakker. Zou het dan toch mooier zijn wanneer je nooit meer wakker wordt? Al die prachtige verhalen van mensen met BDE. Maar misschien is het zo, dat dit mooie verhaal zich helemaal niet in werkelijkheid kan afspelen. Dat je na de overgang, als in een droom, zelf de mooiste verhalen kunt creëren. Afhankelijk van het materiaal dat je gedurende het aardse leven tot je hebt genomen? We zullen zien.
© Indrasurya, 2006
Droom 2006 naar aanleiding van "De nieuwe aarde" van Eckhart Tolle
Op een terrein waar van alles was: een grote zaal met of zonder zitjes, een zaal zonder dak, kleinere lesruimtes, grasvelden in ruïnes, strand, bos, plein, zee, groene heuvels. “Hej, ben je er ook” hoor ik me overal toeroepen; mensen van allerlei leeftijden, uit diverse episodes van mijn leven, ontmoette ik daar.
Toen kwam de grote leermeester: “Es wurde zu toll sein, wenn ich Tolle war. I’m Tom, for the incrowd: Tom tom. Many people know me from ‘double you double you double you dot tomtomdottom. ‘Tom’ means empty in Swedish, but also just the opposite: t.o.m. = till och med, up to and including” ( 'tot en met' in het ABN).
“I won’t talk long. Everybody have so much to share. Now we are here together experiencing what ‘emptiness’ could mean. Many of you have been struggling so hard with something you called awareness”. (Bewustzijn; nu is het afgelopen met dat individuele bewustzijn van elk van jullie).
AwareNess: ‘A’ is latin for non or without, ‘where is Ness’, that means: ‘stop searching for Ness’; some people spent half of their life searching for Nessy, the myth of Loch Ness. Most of you spent the greatest part of their lives searching for a myth; something like the carrot that you are holding on a long stick in front of your horse’s mouth. But even worse than a horse's: your own mouth. Pursuïng the ‘ideal’ situation, (het najagen van een ideaalbeeld).
The next step will be: going backwards just one character, coming to “awareMess”, creating a mess in your head by trying to put all those pieces of awareness in good order.
The next step forward means: one more syllable backwards … and here you are all together now, awareLess, freed from your individual awarenesses. One big open source; covering the whole Universe”
Hij probeerde telkens weer dezelfde zaken op een andere manier uit te leggen. Over het leven in deze wereld niet alleen van het “hier en nu”, maar net zo goed van het “hier en toen” en “hier en straks” en “hier en daar”. En dat telkens of soms weer tegelijkertijd ook nog in een andere taal. Het verbaasde me, dat ik zo vele talen nog zo redelijk verstond. Neen, het was toch anders: woorden die ik nooit eerder geweten kon hebben, begreep ik nu wel. Het voordeel daarvan was, hoopte ik, dat ik “HET” nu eindelijk eens echt zou mogen vatten.
Waar ik me ook over verbaasde was, dat een willekeurige aanwezige zomaar decennia ouder kon worden of juist jonger. Er waren familieleden bij, vrienden, collega’s, buren, mensen die ik ooit in een flits eerder ontmoet had.
Het werd steeds vreemder. Terwijl ik naar iemand keek, kon hij niet slechts van kleding veranderen, maar ook van leeftijd. Toen drong het tot me door dat iedereen met iedereen kon communiceren, ook al was hij een heel eind bij de ander vandaan.
Helaas waren er ook enkele droevige figuren bij, die niet te bereiken waren. Die sjouwden hun lichaamsbewustzijn nog met zich mee. Dorsten niet los te laten. Of konden dit niet omdat ze er nog niet klaar voor waren. Gehechtheid van henzelf of van familieleden die hen niet lieten gaan. Het kon ook te maken hebben met onverwerkte verwijten.
Ik ging in kleermakerszit zitten. “Hier hoef je nooit meer te mediteren, Indra”. “Neen, maar zo als het overgrote deel van de mensheid zit, zo zit ik gewoon lekker”. Ik begon een diepe lage ondertoon te zingen; enkelen in mijn omgeving zongen mee. Langzaam verhieven we ons en begonnen spontaan te dansen. Fantastisch. Hoewel meestal heel traag bewogen werd, was er alle ruimte om wilde capriolen uit te halen, inclusief radslag. Al dansend werd zelfs een toren gebouwd van mensen in een cirkel en zeven mensen hoog.
Tom ("what is in a name? You are welcome to pronounce my name back to front, if you like") wilde duidelijk niet, dat er tegen hem opgekeken werd. Zelfs hier hadden veel mensen behoefte om tegen anderen op te zien. Maar langzamerhand zou dat vanzelf verdwijnen. "It is absolutely useless to go around here, carrying your ego with you". Dat behoorde tot het materiële deel van je. Hier zijn we allemaal even ‘dood' en bijna gelijk. Levend in die andere 99% van datgen wi we in werkelijkheid zijn.
Ik had een jukebox in mijn hoofd. De prachtigste stukken muziek kwamen zo maar op commando, als ik er maar even aan “dacht?” Ik danste en danste.
Even later zag ik me liggen op bed met mijn mini-disk, met mijn kinderen, kleinkinderen en vrienden om me heen. Er kwam een cassettespeler en iedereen danste om mijn bed, dat inmiddels midden in de kamer stond. Ik kon nauwelijks bewegen, maar mijn armen zwaaiden door de lucht en later nog slechts mijn vingers; mijn benen wiebelden moeizaam wat heen en weer. Zo was ik dus swingend in deze prachtige wereld aan gene zijde terechtgekomen.
En toen werd ik toch weer wakker. Zou het dan toch mooier zijn wanneer je nooit meer wakker wordt? Al die prachtige verhalen van mensen met BDE. Maar misschien is het zo, dat dit mooie verhaal zich helemaal niet in werkelijkheid kan afspelen. Dat je na de overgang, als in een droom, zelf de mooiste verhalen kunt creëren. Afhankelijk van het materiaal dat je gedurende het aardse leven tot je hebt genomen? We zullen zien.
© Indrasurya, 2006
Bron: www.spiritualia.nl