Een Man Tegen De Staat (Column)
COLUMN - DAGBLAD METRO - Dinsdag 24-10-2006.
Pamela Hemelrijk.
In de jaren 90 wilde ik voor mijn toenmalige krant een achtergrondverhaal schrijven over Fred Spijkers, de klokkenluider die het landmijnenschandaal bij Defensie openbaar maakte en dat met ontslag, doodsbedreigingen van staatssecretaris Van Hooff persoonlijk, krankzinnigverklaring en aanslagen op zijn leven heeft moeten bekopen. Ik had Spijkers opgezocht in het kader van een obligaat verhaaltje over klokkenluiders in het algemeen, maar al snel werd me duidelijk dat hij in zo’n summier overzichtje niet thuishoorde. "Meneer Spijkers", zei ik, "ik heb dit geval schromelijk onderschat. U bent in uw eentje een hele zaterdagbijlage waard en die ga ik maken."
Ik heb die belofte niet na kunnen komen. Mijn chef stak er een stokje voor. Ik had er al weken research op zitten en het duizenden pagina’s tellende rapport van de Nationale Ombudsman over de affaire integraal doorgeploegd, toen ik bij de baas werd geroepen. "Pam", loog die asshole dat het gedrukt stond, "ik heb dat rapport ook gelezen en ik moet je zeggen: ik vind die Spijkers géén sympathieke man." 
Mijn mond viel open. Wat hadden onze lezers daarmee te schaften, dat mijn chef niet viel op een lokkenluider die hij nog nooit had ontmoet? Het ging hier godverdegodver over een corruptieschandaal waarbij Watergate in het niet zonk! En mijn eigenste krant vond dat geen nieuws? Enfin, de hoofdredactie begon zich er ook mee te bemoeien en het eind van het liedje was dat dat verhaal er nooit is gekomen. De arm van Defensie is lang, zoals u ziet. Hij reikte in ieder geval tot diep in de anus van hoofdredactie van het Algemeen Dagblad, dat was zonneklaar.
Het is dan ook met satanisch genoegen dat ik u attent maak op het boek "Een Man Tegen De Staat", dat vrijdag uitkomt. Hij zal hem ongetwijfeld niet krijgen, maar als er iemand is die de prijs voor de dagbladjournalistiek verdient is het wel collega Alexander Nijeboer, die in zijn eentje heeft gedaan wat de media collectief hebben nagelaten: namelijk de misdadige activiteiten van onze legertop blootleggen. Want een defensieapparaat dat, via Portugal, illegale wapenhandel bedrijft met zelfgeproduceerde ondeugdelijke landmijnen, rapportages over het spontaan ontploffen van die krengen vervalst (omdat hoge militairen een percentage van de winst opstrijken), daardoor acht doden veroorzaakt bij instructielessen in de kazerne en vervolgens probeert de slachtoffers de schuld in de schoenen te schuiven, ons wijsmaakt dat het slechts om 30.000 mijnen ging die intussen zijn vernietigd, terwijl er in werkelijkheid een miljoen zijn geproduceerd (god mag weten waar die resterende 970.000 tijdbommen opgeslagen liggen, misschien wel bij u om de hoek) en als klap op de vuurpijl Fred Spijkers probeert neer te knallen om hem over dit alles het zwijgen op te leggen, (om niet te spreken van de doodsbedreigingen aan het adres van collega Nijeboer), dat mag je toch wel een criminele organisatie noemen.
En dan hebben we het nog niet eens over de toenmalige minister van Defensie Job de Ruiter, die, lees ik, niet alleen medeplichtig is aan de cover-up, maar ook nog gechanteerd werd met het feit dat hij zedendelicten pleegde met minderjarige jongetjes. En dan te denken dat die kinderlokker ook nog vier jaar minister van Justitie is geweest. De archieven over deze kwestie zijn dan ook op slot gegooid tot zeventig jaar na Spijkers’ dood. Ze moeten langer geheim blijven dan die over de moord op Kennedy. Waarin een klein land groot kan zijn.
Pamela Hemelrijk heeft al eens eerder een column geschreven in Dagblad Metro over Fred Spijkers.
Dagblad Metro, Wo 22-02-06:
Lees meer over Fred Spijkers en deze kwestie in het dossier van Katholiek Nieuwsblad
Lees meer over het boek dat aanstaande vrijdag uitkomt hier: www.eenmantegendestaat.nl